30κιλος ΒΑΣΙΛΙΑΣ!!!!!

[sakis8196]

Χαιρετώ όλα τα μέλη του forum και εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους!!!!Θα ήθελα να ξεκινήσω την ιστορία μου με μια μικρή αυτοβιογραφία για να καταλάβετε την σημασία αυτού του θηράματος-τρόπαιου για εμένα.Είμαι 28 ετών και κατάγομαι απο την Καρδίτσα.Όπως ξέρεται η πόλη μου δεν εχει θάλασσα και η σίγουρη ερώτηση κάποιου όταν λέω οτι ασχολούμαι με το ψαροντούφεκο είναι "καλά πως και ψαρεύεις αφού δεν έχετε θάλασσα?"Είναι όντως λιγο δύσκολο λόγω απόστασης η σύχνη επάφη ,να ξύπνας από τις 4 το πρωί και να κανεις 2 ωρες και παραπάνω για να βρεθείς στην αγκαλιά της "αγαπημένης" σου,όμως αν εχεις την τρέλα το κάνεις.
Ασχολούμε με το ψαροντούφεκο από τα 10 μου οταν άρχισα να ακολουθώ τον πατέρα μου στα χταποδομερη που πηγαίναμε στις καλοκαίρινες διακοπές.Με το πρώτο μου οπλο,ένα LANARA 75 με ενα συστημα οπλισης πολυ έξυπνο(δεν τραβαγες τα λαστιχα στην εγκοπη,αλλα ολη η κεφαλη μαζι με τα λαστιχα μετακινιοτανε και πήγαινε στην εγκοπή,μετην βοήθεια του κατω μερους του όπλου,και στην συνεχεια το τραβαγες και οπλιζε.Ηταν κάτι σαν καραμπίνα.),και φυσικα 3αινα ή 4αινα.Δεν αφηνα σπάρο για σπάρο.Οταν εβγαζα δε κανεναν κέφαλο 500αρη δεν κοιμομουνα για 5 μερες!!!Τεχνική φυσικά δεν υπήρχε,είχα ανακαλύψει μια δικιά μου.Το 'ΤΡΕΧΑΛΙΤΟ" γιατι οταν εβλεπα το ψαρι ετρεχα ,ετρεχα ,με τα μαυρα μου πεδιλα απο το παντοπωλείο με τουριστικα ειδη, και αν το προλαβαινα ,το χτύπαγα!!!Ωρες ατελείωτες μέσα στο νερο και όταν έβγαινα με όλο το κορμί μου μουλιαζμένο και τα χείλη μελανιασμένα,έκανα βόλτες στην παραλία με τα "θηράματα" στα χέρια με περίσια υπερηφάνια.
Ωραίες και αξέχαστες εποχές!!!Τα χρονια περνούσαν,η πρώτη στολή,τα πρώτα πλαστικά πέδιλα,το 75αρι εγινε 90αρι και σιγα σιγα αρχισαν τα καρτερια και τα ψαχτήρια και τα θηράματα μεγαλωναν και γινόμουν πιο επιλεκτικός.Παντα μεσα απο τα περιοδικά και τις ταινιες εψαχνα να βρω τροπους και τεχνικες,μιας και η επαφη με άτομα πιο εμπειρα στο χώρο ηταν αδύνατη.
Το παραπονο μου ομως ήταν ενα.Που βρισκονται οι τεραστιοι ροφοι που εβλεπα στο περιοδικα,ή σε συναδελφους στο forum?Που κολυμπανε τα τεραστια μαγιατικα και τα λαυρακια?Ενταξει ειχα βγαλει και καλουτσικα ψαράκια ποτε όμως δεν ειχα δει το ψάρι που θα με κάνει να καρδιοχτυπήσω.Αυτο ηταν το θέμα συζήτησης με το ζευγάρι μου,οχι οτι δεν εχουμε χτυπήσει,αλλά ότι δεν έχουμε δει τέτοια μεγάλα ψάρια.
Η δουλεια μου με έφερε στη Κυπρο και ειχα την τύχη να γνώρισω τον καινούριο μου φίλο και ζευγάρι μου Παυλο.Μαζι του ενα χρονο τωρα εξελισσόμαστε,ο ενας με την βοηθεια του αλλου,οργώνοντας ολα τα παράλια της Νησου,μιας και δεν υπάρχει βάρκα.
Και τωρα πάμε στο story μιας και νομιζω οτι σας κουρασα.
Έχει έρθει η μητέρα μου και η πεθερά μου(ναι αληθεια λέω.....) για να μας δουνε και εγω σαν καλος γιος και γαμπρός πρεπει να τις ξεναγήσω στο νησί.Αφου γυρισαμε ολα τα αξιοθέατα και ξωκκλήσια της Κυπρου σταματαμε σε ενα παραθαλασσιο χωριο για να δουμε τον θειο μου ο οποιος βρισκεται εδω χρόνια τωρα.Φυσικα στο αυτοκινητο ειχα φορτωμενα ολα τα απαραιτητα για την εκδρομη αυτη και δεν εννοω τιποτα άλλο απο τον εξοπλισμό μου.Με μια μικρη εξαιρεση.Το καινουριο μου οπλο ενα raptor 115 δεν το πηρα μαζι γιατι δεν χωραει στο πορτ μπαγκαζ και δανειστηκα απο το ζεύγαρι μου ενα 105 seac sub που εχει, γιατί δεν περιμενα κατι το σπουδαίο μιας και ο χρόνος που είχα για βουτιά ήταν περιορισμενος και το πιο σημαντικο, οτι θα ήμουνα μονος μου.Ο Παυλος δεν μπορουσε να ερθει γιατι δουλευε.
Η ώρα ηταν λιγο μετα τις 6 το απόγευμα και η θαλασσα με εντονο κυμματισμο ,οχι ομως απαγορευτικο για μια γρηγορη βουτια.Ημουν 50-50 να βουτηξω γιατι σκεφτόμουν τον γυρισμό ομως παραμερησα την κούραση ,πηγα γρήγορα σε μια κοντινή παραλία που συνέχιζοταν με βραχάκια,ντύθηκα και έπεσα στο νερό.
Έντονη θολούρα και φυκιάδα ηταν η πρώτη σκηνή και κολύμπησα γρηγορα προς τα βράχια.Εκεί το τοπίο ηταν αρκέτα καλύτερο το νερό καθαρησε και ο τοπος ήταν γεματος βράχια και στρουμπουλούδικα σαργουδάκια που ομως στα πρωτα καρτέρια δεν ήταν και πολύ φιλικά.Το βαθος σε ολο το κομμάτι δεν ξεπερνούσε τα 7-8 μέτρα και συνεχιζε με απέραντη αμμουδιά,και αρκεστηκα σε κολυμπητό αντε και κανενα συντομο καρτεράκι.
Δεν είχε περασει ενα τέταρτο οταν ξαφνικά εκει που κολυμπούσα στην επιφάνεια βλεπω μια μεγάλη αναταράχη σε όλο το ψιλό και αρχιζω να κοιταζω προς τα βαθεια γιατι ολα εδειχναν οτι απο εκεί κατι ερχόταν.ΚΑΙ ΝΑ!!!!!!Δυο τερατα,δυο πανεμορφα γαλαζοπρασινα μαγιατικα,αγεροχα κολυμπούσαν παραλληλα σε μενα,με σταθερο ρυθμο.Το μεγεθός τους απίστευτο!Οι σκεψεις πολλες.Η καρδια τρελαμενη,χτύπαγε δυνατα και την ακουγα σαν να προσπαθει να βγει απο το σώμα μου!
Προσπαθησα να τα φτασω και κολυμπούσα μαζι τους γρήγορα,μάταια όμως.Σε αυτα τα δευτερόλεπτα που τα κυνηγούσα σκεφτόμουν διάφορα,"τι να κανω?να ρίξω?θα το τρυπήσει η 6,5 βέργα με ενα 18αρι λάστιχο?αντε και το ριχνω θα μπορέσω να το κρατήσω?" Τελος παντων τα ψάρια ήταν αρκέτα μακριά και δεν μπήκαν καθόλου σε απόσταση βολής και σιγα σιγα χάθηκαν.
Οι σκέψεις συνεχίστηκαν και μετά."Σε ποιον να το πω,και ποιος να με πιστέψει?Μηπως εκανα κάτι λάθος?Έπρεπε να είμαι πιο ήρεμος".
Ολο το ψάρεμά μου καταστράφηκε αφού στο μυαλό μου δεν υπήρχε τιποτε αλλο .Προσπερνούσα σαργούς και αλλα ψάρια αξιόλογα σαν να μην υπήρχαν.Αυτό συνεχίστηκε για κανένα 20λεπτο μέχρι να φτάσω στην μύτη του κομματιού αυτού
Μόλις εφτασα εκεί διαπίστωσα την ύπαρξη ενός μεγαλου κοπαδιου απο μικρές γοπες και κατάλαβα γιατι ισως τα μαγιάτικα βρισκόταν εκει.Μέσα μου είχα ενα προαίσθημα οτι δεν είχαν φύγει από την περιοχή.
Ξεκινάω καποια καρτέρια και μετά απο λίγο μου συμβαίνει κατι πολυ όμορφο.Ένα κοπάδι απο μικρά μαγιάτικα(μαναλάκια)περίπου του 1μιση κιλου όλα λες και τα ειχε βγάλει μηχανή,ολόιδια,με περικύκλωσε και με περιεργαζόταν.Θα μπορουσα να παρω πολλα αφου ήταν πολύ ήρεμα όμως κρατήθηκα στην σκέψη οτι ίσως κάπου εκεί βρισκόταν και τα άλλα.Σκεφτηκα καποιους συναδελφους που εχω διαβασει να λενε οτι πρέπει να έχεις υπομονή και ετσι και έκανα.Βεβαια αν δεν είχα δει πιο πριν τα μεγάλα σίγουρα θα τα χτύπαγα ,για να πω την αλήθεια.
Και ξαφνικα,μέτα απο 3-4 καρτερακι και ενω βρίσκομαι κρυμμένος πίσω απο μια πετρούλα στα 6 μετρα το πολύ,αρχιζει η περιπέτεια.....
Όλα τα ψάρια του βυθού αρχίζουν να την κοπανάνε βγάζοντας από πισω αφρούς απο την ταχύτητα.Περνούν απο μπρόστα μου σαν βολιδες χωρίς να δινουν σε μενα και στο όπλο μου την παραμικρή σημασία.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!!!Με την ακρη του ματιου μου βλεπω τις μουρες τους να ξεπροβαλλουν από τα δεξιά μου.Αργα ,πολυ αργά με πλησιάζουν και περνουν τα πανεμορφα και δυνατά κορμιά τους λίγα εκατοστά απο την μύτη της καλοακονισμένης μονοφτερης.Με ψυχραιμία αυτή την φορά,που ακομη δεν ξέρω που την βρήκα,πιθανον επειδη την σκηνη αυτη την ειχα παιξει στο μυαλό μου πολλές φορές σημαδεύω το δεύτερο στο κεφάλι.
Τώρα ή ποτέ!!!Τραβάω με δύναμη την σκανδάλη και τα ματια μου όταν ανοίγουν βλέπουν την βέργα καρφωμένη στο κέφαλι του "βασιλιά".Αυτός σοκαρισμένος και πολύ καλα χτυπημένος δεν αρχίζει να χτυπιέται όπως το περίμενα,αλλά συνεχίζει την πορεία του σαν να μην συμβαινει τίποτα.Το μουλινε αρχίζει να ξετυλίγεται και εγω το αφήνω να παρει καμποσα μέτρα για να φύγει από τα βράχια προς την αμμουδιά.Οταν εχει παρει καμιά 10 μέτρα αρχίζω να το κοντράρω.Η βεργα λυγιζει σαν τόξο και εγω παραλληλα κανω τον σταυρο μου,παρακαλώντας να κρατησουν οι κομποι και το φτεράκι.Ο βασιλιας χτυπημενος και βαρια πληγωμενος δειχνει να πονάει πολυ,αφου οταν τραβαω το σχοινι αυτος γυρίζει πλαγια ,δεν παραδινεται όμως τόσο εύκολα.Γυρίζει πίσω και πηγαίνει κατω στα βράχια για να πετάξει αυτο το σιδερο απο πάνω του.Δεν μπορεί ομως.Οταν ακουμπαει η βεργα στα βραχια ποναει,πονάει πολύ και ξαναφευγει για τα ανοιχτά.
Τον αφηνω και αρχιζει να τραβαει ,τον κοντράρω και κανοντας δυνατές πεδιλιές προσπαθώ να τον κουράσω.
Αφου εχω ηρέμησει ξεροντας οτι πολυ δυσκολα τωρα θα μου φύγει,και μετα απο περιπου 20 λεπτα μαχης,το ψαρι βγαινει στην επιφανεια.Το πλησιαζω και τρομάζω απο το μέγεθος και την ομορφιά του."θεε μου!!ειναι τεραστιο!!τωρα τι κανουμε?"περνάνε από το μυαλό μου σκηνές απο ταινίες που έχω δει και παω να το πιάσω από την ουρά.Σιγα μην με άφηνε!!
Χτυπάει δυο φορες την τεραστια ουρα του και με τινάζει σαν να ήμουν αθερίνα.και ξαναφεύγει για μέσα.
Αρχίζω να το τραβάω και ξανβγαίνει στην επιφάνεια.Βγάζω το μαχαίρι σημαδεύω το κεφαλι του και με δύναμη το καρφώνω.Είναι όμως πολύ σκληρό και θα χρειαστεί και δευτερη προσπαθεια για να λυτρωθεί και να παραδωθεί στην αγκαλιά του θυρευτή του!
Κολύμπι τώρα για έξω αγκαλιά με το 30 κιλο ονειρο.Η κουραση αρχιζε να με καταβάλει ομως το μονο που σκεφτομουν ήταν να πατήσω στην στεριά.Οι μυες στα πόδια μου καίγανε όμως δεν σταμάταγα.Επρεπε να βγώ εξω!!Δεν μπορούσα να το πιστεψω.Ακομη και ετσι που καθοταν ακινητο νόμιζα ότι κατι θα γίνει και θα μου φύγει.
Πατάω στην στεριά και αναστεναζω.Επιτέλους!Το βγαζω από το νερό και μετην βοηθεια ενος ψαρα το βαζω πισω στο αυτοκινητο.
Κοιτάζω το κινητό μου και ειχα 10 αναπαντητες.Θα πηγαινα για λιγο και γυρισα μετα από 2,5 ώρες.Περιμενα κατσάδα απο την μάνα μου ομως μόλις είδε το ψάρι της κόπηκε η μιλιά.
Στεναχωρήθηκα για δυο πράγματα.
Δεν ηταν μαζι το ζευγάρι μου για να μοιραστώ αυτή την στιγμή μαζί του,αλλα και γιατί θα το δευτέρωνε και θα το βγάζαμε πολυ πιο εύκολα.
Δεν εχω καλές φωτογραφίες γιατι δεν είχα μαζί μου την μηχανή.
Τέλος καλο όλα καλά.Τωρα που το βάζουμε?
Εφτασα στην Λευκωσία 11.30 το βράδυ και φυσικά ο Παυλος με περιμενε να δει το ψάρι.Το είχα τυλίξει σε μια βρεγμένη πετσέτα και μόλις το ειδε με αγκάλιαζε (βριζοντας βεβαια που δεν ήμασταν μαζί) και χαρηκε πιο πολυ από εμένα.Έτσι κανουν οι φίλοι και το ζευγάρι.
Φυσικά στο ψυγείο του σπιτιού δεν χώραγε και το πήγαμε σε ένα στρατόπεδο που είχε υπηρεσία ενας φίλος μας ετσι ωστε να το βάλουμε στο ψύγειο των μαγειρείων.
Τελικα η θαλασσα μπορει να κρύψει αλλα και να σου δώσει απλοχερα αυτα που εχει.......αν την αγαπάς.
Αφιερωμενο στον Παυλο και σε ολους σας.

ΒΑΡΟΣ- 29,3kg
ΒΑΘΟΣ- 6m
ΟΠΛΟ- 105cm
ΒΕΡΓΑ- 6,5mm
ΛΑΣΤΙΧΟ- 1x 18μμ

2.jpg

1.jpg

4.jpg

.jpg

3.jpg

[nikitas]

Μπράβο ρε φίλε!!!

[ΨΑΡΟΚΟΣΤΑΣ]

μαχη που θα εδοσες

[iosub]

ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑ ΒΟ ΡΕ ΦΙΛΕ!!

[nmoiras]

Ναι ρε παίχτη !

[Johnkokk]

Ψάρι τρόπαιο.
Θα το θυμάσαι μια ζωή.

[mitsosub]

ωραιος ρε φιλαρακι πολυ σε χαρηκα

[neptune]

εύγε !!!!!

[petros78]

Μπραβο ρε μαγκα!!!! Σου εκατσε λαχειο!!!

[VIPER]

Μπράβο ρε φίλε.

[jimsoft]

τρελό ψάρι !!!

[hariska]

Μπράβο φιλαράκι, άψογος!!
Τρομερό ψάρι!

Το δικό μου λάναρα το καραμπινέ 75αρι, ακόμα το βουτάει ο πατέρας μου...

[Greek-Blue]

Σάκη, ότι και να πώ, θα είναι λίγο..
Την φωτό μου την είχε δείξει η αδερφή σου πρίν διαβάσω το θέμα αλλά τώρα που διάβασα και όσα έγραψες έδεσε το γλυκό.
Το χάρηκα μαζί σου σαν να είμασταν μαζί γιατί νομίζω πως ξέρω αυτό το συναίσθημα μιάς κι εγώ δέν έχω δεί τέτοιο πλάσμα απο κοντά πέρα απο κάθε βράδυ σχεδόν στα όνειρα μου και περιμένω κι εγώ μια τέτοια συνάντηση κάποτε!
Αγνός, ταπεινός χομπίστας ψαροκηνυγός όπως πρέπει!
Σου άξιζε, στο έδωσε, να'σαι καλά να το θυμάσαι για πάντα!

[giostam]

Tρόπαιο!!!
Bravo

[INBLUE]

οτι και να πω ειναι λιγο.............ψαρι απιστευτο......!!
ονειρο μου ενα μεγαλο μαγιατικο.......!!!!