Όλα άρχισαν το 2008 όταν γνώρισα την γυναίκα μου τη Βίκυ.
Παντρευτήκαμε το 2010 και όλα πήγαιναν καλά , ζούσαμε πραγματικά ευτυχισμένοι .
Εννοείται πως θέλαμε ένα παιδάκι , και γρήγορα μάλιστα γιατί είμαστε και μεγάλα παιδιά (και οι δύο είμαστε του '78 )
αλλά αυτό δυστυχώς δεν ερχόταν...
Οι μήνες περνούσαν και έτσι αποφασίσαμε να πάμε σε γιατρό να ψάξουμε το θέμα μας.
Εκεί ξεκινάει ένα πραγματικό μαρτύριο, ένας Γολγοθάς που μόνο όσοι τον έχουν ανέβει μπορούν να με καταλάβουν..
Αρχίζουμε λοιπoν να κάνουμε εξετάσεις και οι δύο , εξετάσεις ακριβές, χρονοβόρες αλλά προπαντός ψυχοφθόρες..
Εξετάσεις που τελικά έδειξαν πως και οι δύο ήμασταν υγιέστατοι χωρίς το παραμικρό πρόβλημα .
Η διάγνωση : "Ανεξήγητη υπογονιμοτητα! " (άνοιξε η γη και με κατάπιε..)
Πως να το διαχειριστείς? Σαν άντρας δεν δικαιούσαι να καταρρεύσεις, πρέπει να στηρίξεις την γυναίκα σου..
Αρχίζουμε να κάνουμε με το γιατρό προσπάθειες υποβοηθούμενης γονιμοποίησης . Προσπάθειες οι οποίες
προϋποθέτουν φάρμακα, ορμόνες, ενέσεις (που της έκανα εγώ ) χρήματα, υπομονή κτλ-κτλ.
Και οι μήνες πέρναγαν ο ένας μετα τον άλλο και τα αποτελέσματα ήταν πάντα αρνητικά .
Και η ψυχολογία μας έπεφτε μέρα με τη μέρα..
Βλέπαμε τους φίλους μας( είμαι και κοινωνικός τρομάρα μου και έχω πολλούς )
να προχωράνε στη ζωή τους,να κάνουν παιδάκια και να μας ρωτάνε στην αρχή ,
τι κάνουμε εμείς και περιμένουμε . Αργότερα έπαψαν να μας ρωτάνε αφού κατάλαβαν σιγά σιγά πως κάποιο πρόβλημα υπάρχει ..
Βλέποντας πως δεν προχωράμε και αφού πέρασε ένας χρόνος, αλλάζουμε γιατρό μετά από πολύ ψάξιμο ! Εκεί έρχεται άλλο χαστούκι .
"Δεν σας τα έκανε καλά ο συνάδελφος, έπρεπε να είχατε αρχίσει εξωσωματικές ..."
Άλλο κεφάλαιο ξεκίναγε με άλλες εξετάσεις που και αυτές βγήκαν καλές ,
με περισσότερα φάρμακα με περισσότερες ορμόνες με περισσότερες ενέσεις (πάλι εγώ τις έκανα)
με περισσότερη ταλαιπωρία και 3.000 ευρώ η κάθε προσπάθεια..
Και ενώ είχαμε πολλές ελπίδες από τα λεγόμενα του γιατρού , έρχεται το αποτέλεσμα της πρώτης εξωσωματικής αρνητικό
όπως αρνητικό ήταν και της δεύτερης εξωσωματικής και της τρίτης και της τετάρτης ...
(τώρα που σας γράφω έχω ένα κόμπο στο λαιμό )
Και έτσι πέρασε άλλος ένας χρόνος.Φτάσαμε τα τρία χρόνια και κάπου εκεί ο γιατρός ανακαλύπτει στον υπέρηχο κάτι
που του είχε ξεφύγει (και σε εκείνον αλλά και σε άλλους τέσσερις γιατρούς που είχαμε αλλάξει).Κάτι το οποίο χρειαζότανε επέμβαση για να αφαιρεθεί.
Και έρχεται το χειρουργείο .Άλλο χαστούκι.Να βλέπεις τη γυναίκα σου να την ταλαιπωρούν και να νιώθεις ανήμπορος να αντιδράσεις .
Περιττό να σας πω πως όλο αυτό το ζούσαμε μόνοι μας , αφού δεν μπορούσαμε να το μοιραστούμε ούτε με συγγενείς ούτε με φίλους , για να μην τους ανησυχούμε 'η τους φέρνουμε σε δύσκολη θέση...
Το χειρουργείο λοιπόν έγινε με επιτυχία τον Μάιο που μας πέρασε και μετά από λίγους μήνες με της οδηγίες του γιατρού
ξανακάναμε εξωσωματική έχοντας πολλές ελπίδες αφού διορθώθηκε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα .Πρόβλημα που με τα λεγόμενα του γιατρού μπορεί να ήταν η αιτία της υπογονιμότητας μας ..
Και τα αποτελέσματα μετά από την ίδια ταλαιπωρία τα ίδια φάρμακα τις ίδιες ενέσεις (πάλι εγώ τις έκανα) , ήταν πάλι αρνητικά...
Άλλο χαστούκι...
Κάπου εκεί αποφασίζουμε να επισκεφτούμε άλλο γιατρό, ίσως τον πιο γνωστό στην Ελλάδα στις εξωσωματικές , παρόλο που συμπαθούσαμε τον δικό μας. Είχαμε κάνει όμως πέντε προσπάθειες και δεν μπορούσαμε να του δώσουμε άλλη ευκαιρία.
Ο καινούριος λοιπόν μας είπε πως έπρεπε να γίνει το χειρουργείο αλλά πως ο συνάδελφος δεν τα έκανε σωστά τα πράγματα όσον αφορά τις εξωσωματικές .
Άλλο χαστούκι.. Τι να σκεφτείς ? Μου ερχόταν να πάρω την καραμπίνα και να αρχίσω να βαράω στο ψαχνό...
Μας έγραψε και άλλες εξετάσεις και μας είπε πως εάν είναι καλές να πάμε στα τέλη του Φεβρουαρίου να ξεκινήσουμε με αυτόν μια καινούρια προσπάθεια .
Μεσολαβούσαν οι γιορτές και είπαμε με την Βίκυ να πάμε μια στο νησί μου στη Μυτιλήνη ,να ηρεμήσουμε .
Ανάψαμε και ένα κεράκι στον μοναστήρι του Αγ.Ραφαήλ Αγ.Νικολάου Αγ.Ειρήνης και στον Ταξιάρχη και αλλάξαμε τον χρόνο με το μυαλό μας να είναι στην επόμενη μας προσπάθεια..
Εδώ θα ήθελα να σας πω, πως μετά από πέντε εξωσωματικές και δύο χειρουργεία της Βίκυς μας είχαν φύγει περίπου 30.000 ευρώ
χωρίς να έχουμε πάρει από το κράτος τίποτα..!! Καμία βοήθεια...Ήμασταν όμως τυχεροι γιατί δουλεύαμε και οι δύο και γενικά δεν κάναμε ποτέ περιττά έξοδα, αλλιως και εγώ δεν ξέρω τι θα κάναμε...
Τέλος πάντων εμείς παρόλο την στεναχώρια μας δεν το βάλαμε κάτω ούτε για μια στιγμή, ποτέ δεν μας πέρασε από το μυαλό
να εγκαταλείψουμε 'η να αφήσουμε ο ένας τον άλλο . Αγωνιζόμασταν όσο πιο καλά μπορούσαμε...Και δεν σας έχω πει ούτε τα μισά έτσι?
Ποιος από εσάς ξέρει τι θα πει χοραική,βλαστοκυστες, υδροσαλπιγγα, nk ?
Επιστρέψαμε λοιπον από τις διακοπές μας περιμένοντας να περάσει ο Γενάρης για να κάνουμε την πρώτη προσπάθεια μας με τον καινούριο γιατρό αλλά η Βίκυ έχει καθυστέρηση δέκα μέρες!!Ούτε κατά διανοια δεν μας πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε να ήταν έγκυος φυσιολογικά οπότε το μυαλό μας πήγε πως πρόκειται να αντιμετωπίσουμε καινούριο πρόβλημα!!
Αφήσαμε να περάσουν άλλες δύο μέρες και αφού δεν είχε περίοδο πήραμε ένα τεστ.
ΚΑΙ ΒΓΑΊΝΕΙ ΘΕΤΙΚΌ!!!!!
Στο καπάκι αγοράζω αλλά δύο και βγαίνουν και αυτά θετικά!!! Και πάλι δεν το πιστεύουμε και πάμε στο καπάκι για εξετάσεις αίματος και εκεί που πάντα έβλεπα χοριακή κάτω από 1 βλέπω 5715 !!!!! Και πάλι δεν το πιστέψαμε μέχρι που στον υπέρηχο ακούσαμε την καρδούλα του σπόρου που
φυτεύτηκε εντελώς φυσιολογικά και χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι!!!!!
Είμαστε έγκυος 2,5 μηνών και όλα πάνε καλά προς το παρόν..
Ήθελα πολύ να σας τα γράψω αυτά για δύο λόγους .
Πρώτον σκέφτηκα πως με τόσα μέλη στο φόρουμ ίσως να υπάρχει κάποιος με το ίδιο πρόβλημα με εμένα και
να του έδινα κουράγιο με αυτο το ποστ , ίσως και κάποιες συμβουλές εάν ήθελε..
Δεύτερον όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν στιγμές που ήμουν σαν ζωντανός νεκρός, ένα ζόμπι ένα ψυχολογικό ράκος.Εκείνες τις στιγμές με βοηθήσατε όλοι εσείς, το spearfishingforum . Με τις ψαριές σας, με το χαβαλέ σας με τους τσαμπουκάδες σας με την παρέα που μου κάνατε αλλά και με τις
γνωριμίες και τα ψαρέματα που έκανα μαζί σας.Πολλές φορές έχω πει σε φίλους από εδώ μέσα πως το ψάρεμα για εμένα δεν είναι τα ψάρια, είναι κάτι πολύ παραπάνω.Τώρα που θα διαβάζουν να ξέρουν πόσο πολύ με βοήθησαν ψυχολογικά.. Και είμαι υποχρεωμένος να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ
γιατί όσο και να φαίνεται παράξενο , στην περίπτωση μου δεν υπήρχε άλλη παρηγοριά εκτός από το SFF !
Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον αλλά μετά από αυτήν την εμπειρία μου, που μόνο "το θαύμα των Χριστουγεννων " μπορώ να αποκαλέσω,
είμαι πολύ πιο αισιόδοξος.
Κάντε καμία θετική σκέψη και εσείς για εμένα και συγγνώμη που σας κούρασα αλλά έπρεπε να τα πω..
και καταφέρατε και η δύο να πραγματοποιήσετε το ομορφότερο δώρο της ζωής σας και αυτό ειναι που μετράει 
