Μια ιστορία προσωπικού προβλήματος υγείας .

[stelios75]

μπραβο φιλαρακο ξεχασε τα ολα τωρα οτι εγινε εγινε!να προσεχεις την κυρα κ οτι καλυτερο ευχομαι!!καλη λευτερια να εχει η κοπελα

[Silenus]

Αδερφέ μου δεν σε ξέρω αλλά σου εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να μην σου έρθει κανένα άλλο χαστούκι.
Να είσαι καλά και να προσέχεις και τους τρεις σας.

[KABERIS]

IMG_20220909_155519 - Αντιγραφή.jpg

[matador23]

IMG_20220909_155519 - Αντιγραφή.jpg

Ο Αντώνης μας!!
Σε αγαπάμε ρε φίλε , το ξέρεις!

[ΤΑΙΤΙΝΟΣ]

IMG_20220909_155519 - Αντιγραφή.jpg

Ο Αντώνης μας!!
Σε αγαπάμε ρε φίλε , το ξέρεις!

[CapetanThomas]

Φίλε Αντώνη,

όποτε εκθέτουμε κάποιο σημαντικό Πρόβλημα Υγείας,
μέσα στο Αγαπημένο μας Φόρουμ,
αυτό θεωρώ ότι, είναι μία ανεκτίμητη Προσφορά,
πρός Ολους τους Συναδέλφους και Φίλους,
επειδή, αναδεικνύουμε άμεσα την Ανθρωπιά και το Ηθος
που δεδομένα υπάρχει εν Αφθονία ανάμεσά μας…

Σας βλέπουμε και σας χαιρόμαστε σάν Οικογένεια…
Να είσαστε πάντα Ευλογημένοι…
Από Καρδιάς εύχομαι, Υγεία, κάθε Χαρά κι Ευτυχία…

Τους θερμούς Χαιρετισμούς μου…

[KABERIS]

Φίλε Αντώνη,

όποτε εκθέτουμε κάποιο σημαντικό Πρόβλημα Υγείας,
μέσα στο Αγαπημένο μας Φόρουμ,
αυτό θεωρώ ότι, είναι μία ανεκτίμητη Προσφορά,
πρός Ολους τους Συναδέλφους και Φίλους,
επειδή, αναδεικνύουμε άμεσα την Ανθρωπιά και το Ηθος
που δεδομένα υπάρχει εν Αφθονία ανάμεσά μας…

Σας βλέπουμε και σας χαιρόμαστε σάν Οικογένεια…
Να είσαστε πάντα Ευλογημένοι…
Από Καρδιάς εύχομαι, Υγεία, κάθε Χαρά κι Ευτυχία…

Τους θερμούς Χαιρετισμούς μου…

Σε ευχαριστώ πολυ καπετανιε μου.
Και σε εσενα εύχομαι υγειά , το πολυτιμότερο αγαθό πραγματικά..

υ,γ, πως περνάνε τα χρονια ετσι ρε παιδια ?

[KABERIS]

Και μια με την πρωτη του επιτυχία το καλοκαιρι που μας περασε.
9 ετων ο μικρος....

IMG_20230819_120422.jpg

[stelarasA'MAK]

Και μια με την πρωτη του επιτυχία το καλοκαιρι που μας περασε.
9 ετων ο μικρος....


IMG_20230819_120422.jpg

Έχουν μπει γερές βάσεις, αυτό είναι σίγουρο
Να τον χαίρεστε!!!!

[gsim]

Όλα τα καλά Αντώναρε, όλα τα καλά στη φαμίλια....

Υγ. Τρέμω μη δει τη φωτογραφία του λεβέντη σου ο δικός μου, θα φάω πολύ ξύλο. Είναι συνομήλικοι αλλά δεν τον αφήνω ακόμα να πιάσει όπλο.

[mike_m]

Και μια με την πρωτη του επιτυχία το καλοκαιρι που μας περασε.
9 ετων ο μικρος....

IMG_20230819_120422.jpg

Μπράβο φιλαράκι, κουκλος ο μικρός!
Εγώ στον δικό μου ήμουν κάθετος με το ψαροντούφεκο και δε του το' μαθα. Ίσως το μόνο που ήξερα και δε του έμαθα.... επίτηδες.
Ψαρευώ με δικό μου όπλο από τα 12. Θυμήθηκα οταν στα 18 έλεγα στην Κυρά Γιωργία "Μάνα πάω στη Μύκονο για καμια γκόμενα" .... και αντ αυτού ψάρευα τη Γαυδο, τους Φούρνους κάνοντας τη μία μ@λακία μετά την άλλη με άλλους δύο σαν να μήν υπήρχε αύριο. Ακόμη και εαν ο δάσκαλός μου στο άθλημα μου είπε χίλιες φόρες τι και πώς εγώ έκανα αυτά που νόμιζα όπως τα νόμιζα γιατί ηθελα κάτι ν αποδείξω, γιατί την τρέλα της ηλικίας εκείνης εγώ τουλάχιστον την έβγαλα στη θαλασσα, γαιτι...έτσι.... Τώρα τα ψάρια λιγόστεψαν τραγικά από τότε. Έκατσα και σκέφτηκα οτι δεν αξίζει να εμφυσήσω στο μικρό το μικρόβιο γιατί είναι πλέον επικίνδυνο το να θέλεις να πιάσεις τα πολυ πονηρεμένα σημερινά ψάρια.
Την τελευταία φορά που τον είχα πάρει μαζί μου ήταν στις Αλατίες στην Κεφαλονιά πρίν περίπου 10-12 χρόνια. Τον είχα με στολή 3/4 για να μή κρυώνει. Πήγα στο δευτερο ξενέρι στις Αλατίες του είπα μη το κουνήσεις από τον ύφαλο για κανένα λόγο γιατί έχει ρευμα και άρχισα τα βαθιά καρτέρια παραδίπλα. Σε μιά φάση, σήκωσα τα μάτια μου και είδα 2 ποδαράκια σα καλάμια 20 μέτρα από πάνω μου ν αγωνίζονται κοντρα στο ρευμα και σκέφτηκα... Που μας ρε παλαβέ με το παιδι? Ήμουν ακόμη τρελός ρε φίλε στα 35+ και μπαμπας τριών παιδιών. Τον σκεφτηκα να κάνει εκείνος καρτέρι και να περιμένω σπίτι να γυρίσει μετά από κάθε ψάρεμα....Απο κείνη τη μέρα δεν τον ξαναπήρα ποτέ, ακόμη και σήμερα ουτε και λέω πράγματα για το ψάρεμα.
Μου το πλήρωσε πίσω 10 χρονια μετά, όταν μου έστειλε βιντεο με το αεροπλάνο να στολάρει να αρχίζει την πτώση και να ξεκινάει ξανά τη μηχανη.....

[γιωργος 21]

Μπράβο Αντώνη να χαίρεσαι την οικογένεια σού φίλε μου.
Άστο μην ανεβάζεις ψάρια με τον μικρό εδώ.
Μια φορά έκανα το λάθος εγώ και έφαγα το ΚΡΑΞΙΜΟ ότι βγάζει περισσότερα από μένα.
Κανόνισε να στην πέσουν και σε σένα

[ichthyologist]

Πριν μερικές δεκαετίες σε μια ορμονική εξέταση ανέφεραν στην γυναίκα μου, οτι δεν θα μπορέσει να εγκυμονήσει φυσιολογικά.
Μαύρα πανιά και κλάμα βαρύ.
Μετά από 2 μήνες, χοπ και έγκυος.
Καλά είπα είμαι τεράστιος τελικά!
Μετά από συζητήσεις και συλλογή πληροφοριών έμαθα για τη λευκή μαφία.
Απλώς τραγικοί, τι να πει κανείς....

[KABERIS]

Και μια με την πρωτη του επιτυχία το καλοκαιρι που μας περασε.
9 ετων ο μικρος....

IMG_20230819_120422.jpg

Μπράβο φιλαράκι, κουκλος ο μικρός!
Εγώ στον δικό μου ήμουν κάθετος με το ψαροντούφεκο και δε του το' μαθα. Ίσως το μόνο που ήξερα και δε του έμαθα.... επίτηδες.
Ψαρευώ με δικό μου όπλο από τα 12. Θυμήθηκα οταν στα 18 έλεγα στην Κυρά Γιωργία "Μάνα πάω στη Μύκονο για καμια γκόμενα" .... και αντ αυτού ψάρευα τη Γαυδο, τους Φούρνους κάνοντας τη μία μ@λακία μετά την άλλη με άλλους δύο σαν να μήν υπήρχε αύριο. Ακόμη και εαν ο δάσκαλός μου στο άθλημα μου είπε χίλιες φόρες τι και πώς εγώ έκανα αυτά που νόμιζα όπως τα νόμιζα γιατί ηθελα κάτι ν αποδείξω, γιατί την τρέλα της ηλικίας εκείνης εγώ τουλάχιστον την έβγαλα στη θαλασσα, γαιτι...έτσι.... Τώρα τα ψάρια λιγόστεψαν τραγικά από τότε. Έκατσα και σκέφτηκα οτι δεν αξίζει να εμφυσήσω στο μικρό το μικρόβιο γιατί είναι πλέον επικίνδυνο το να θέλεις να πιάσεις τα πολυ πονηρεμένα σημερινά ψάρια.
Την τελευταία φορά που τον είχα πάρει μαζί μου ήταν στις Αλατίες στην Κεφαλονιά πρίν περίπου 10-12 χρόνια. Τον είχα με στολή 3/4 για να μή κρυώνει. Πήγα στο δευτερο ξενέρι στις Αλατίες του είπα μη το κουνήσεις από τον ύφαλο για κανένα λόγο γιατί έχει ρευμα και άρχισα τα βαθιά καρτέρια παραδίπλα. Σε μιά φάση, σήκωσα τα μάτια μου και είδα 2 ποδαράκια σα καλάμια 20 μέτρα από πάνω μου ν αγωνίζονται κοντρα στο ρευμα και σκέφτηκα... Που μας ρε παλαβέ με το παιδι? Ήμουν ακόμη τρελός ρε φίλε στα 35+ και μπαμπας τριών παιδιών. Τον σκεφτηκα να κάνει εκείνος καρτέρι και να περιμένω σπίτι να γυρίσει μετά από κάθε ψάρεμα....Απο κείνη τη μέρα δεν τον ξαναπήρα ποτέ, ακόμη και σήμερα ουτε και λέω πράγματα για το ψάρεμα.
Μου το πλήρωσε πίσω 10 χρονια μετά, όταν μου έστειλε βιντεο με το αεροπλάνο να στολάρει να αρχίζει την πτώση και να ξεκινάει ξανά τη μηχανη.....

Δυστυχώς κάνουμε το πιο επικίνδυνο χομπι.
Φαντάσου να έχεις ανακατευτεί και με αμέτρητες απώλειες συναδέλφων πόσο ποιο δύσκολο γίνεται για έμενα σαν γονιό.
Δύσκολη κουβέντα που γίνεται μόνο από κοντά.

[mojo]

Τα αγνουσσα όλ αυτά Αντώνη.
Συγκινήθηκα ρε φίλε.
Μπράβο για το ψυχικό σθένος και την αξιοθαύμαστη αγάπη σας