Δημοσίευση από mkoume 03 Ιαν 2016, 13:05
O φίλος ήρθε από μακριά και η ανάγκη να τον ξεναγήσω στα καλύτερα μέρη μου ήταν επιτακτική.
Τα πράγματα άρχισαν καλά μιας και πέρα από κάθε μετεωρολογική πρόγνωση ο Αίολος γλύκανε τις πνοές του και ο πρωταρχικός μου στόχος έδειχνε κατάλληλος να μας δεχτεί.
Επηρεασμένος από τις γλαφυρές μου περιγραφές για τα αγρίμια που κατοικούν εκεί, σε συνδυασμό με την φυσική ομορφιά του τόπου, ο φίλος μου αναφωνεί: ‘φίλε πήγαινε με στον παράδεισο’ καθώς αγναντεύει το τοπίο...
Στα ρηχά δεν βλέπουμε κίνηση και αφήνοντας κάνα 3κιλο ο καθένας τραβάμε βαθύτερα. Παρότι διακεκριμένος λαβρακοκυνηγός, ο φίλος ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των ολοένα αυξανόμενων ατμοσφαιρών, αλλά ψάρια δεν συναντούμε. Περνάμε κάβους, περνάμε ξέρες, περνάμε ναυάγια, αρχίζουμε να βλέπουμε τις παρυφές της Κρήτης κ τα λιγοστά ψάρια που συναντούμε δεν λένε να ζυγώσουν.
Τα κιλίσια ροφάκια έχουν αρχίσει πλέον να μοιάζουν με 3κιλα θεριά και καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η ώρα να αποσυρθούμε.
Με τον καιρό στο κόντρα κ το κύμα μπόλικο ο δρόμος της επιστροφής μοιάζει μακρύς και αρκετός για να οραματιστούμε την γουρουνοπούλα από όλες τις πάντες...
Έχουμε σχεδόν επιστρέψει κ μια στάση σε ένα κόψιμο για δυο ακόμα βουτιές μοιάζει επιτακτική.
Βουτάω και όντως ένα κοπάδι συναγρίδες είναι από κάτω. Ψάρια από 2 μέχρι 5κιλά. Σπάνε δυο ψάρια κ έρχονται. Όχι αρκετά κοντά όμως.
Ακολουθεί ο φίλος.
Τον παρακολουθώ ενώ είναι στο βυθό και ξεκινά ανάδυση, όταν εντελώς άξαφνα μου λύνεται η ζώνη. Παγώνω στιγμιαία και μετά Π Α Ν Ι Κ Ο Σ καθώς συνειδητοποιώ ότι η ζώνη κατευθύνεται… προς τα κάτω. Κλάσματα μετά σπάω μέση και καταδύομαι βλέποντας όμως τη ζώνη να κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς το βυθό ενώ ακριβώς από κάτω διαγράφεται η σιλουέτα του φίλου μου που ανεβαίνει. Φαίνεται ότι θα τον χτυπήσει και μάλιστα στο κεφάλι και πλέον υπολογίζω μόνο στο να τον πιάσω και να τον ανεβάσω.
Ενώ όμως κοίταζε σταθερά μπροστά του, το κεφάλι του λυγά να κοιτάξει το βυθό, λίγα δεύτερα πριν το βρει η ζώνη. Τα λίγα εκατοστά της μαγικής, πραγματικά, αυτής κίνησης είναι αρκετά για να αποφύγει το αποτρόπαιο αυτό βλήμα. Η ζώνη γλιστρά στην πλάτη του βρίσκοντας τον ελαφρά στο πόδι. Ξαφνιάζεται, αλλά πλέον τον φτάνω κ σε χρόνο μηδέν είμαστε κ οι δυο επιφάνεια. Του εξηγώ τι έγινε ταραγμένος και συνάμα ανακουφισμένος.
Το θρίλερ ευτυχώς το έχω ζήσει μόνο εγώ και το καταλαβαίνω όταν μερικές στιγμές μετά, με προτρέπει να κάνω μια ακόμα βουτιά μήπως βρούμε τις συναγρίδες. Παρόλη την ένταση που είχα περάσει και το κουραστικό ανέβασμα της ζώνης, η βουτιά έγινε. Βούτηξα ήρεμα στις σκοτεινές παρυφές του πράσινου και του γκρι. Ακούμπησα στον ημιφωτισμένο βυθό. Ησύχασα. Συνειδητοποίησα ότι κάποιες φορές το κακό είναι τόσο κοντά μας, έτοιμο να μας καταπιεί και να μας συνθλίψει και ότι μόνο η αδιόρατη εύνοια της τύχης ή του Θείου μπορεί να μας λυτρώσει από αυτό.
Νιώθοντας ευνοημένος και συνάμα τυχερός, με ένα ελαφρύ υπομειδίαμα στα χείλη, ευχαρίστησα τον Ποσειδώνα και αποχώρησα να βρω αυτό που είναι πολυτιμότερο από κάθε ψάρι που μπορεί κανείς να συναντήσει.
Ο φίλος μου ο Μojo…
κουρασμένος μεν αλλά σώος
κ επειδή τέλος καλό όλα καλά, που λένε κ στο χωριό μου
θα δώσω φώτο από την επίσκεψή μας στα καλά μέρη της πόλης…

Εικόνα
Γιατί η ιστορία αυτή έχει όμορφο τέλος.
Εικόνα
Καλή χρονιά αδέρφια, με Προσοχή και Τύχη για όλους μας
viewtopic.php?f=1&t=53218