Επικίνδυνα περιστατικά :Η ιστορία μας ★

Σε αυτη την ενότητα θα θέλαμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια βάση, με επικίνδυνα περιστατικά, η οποία σίγουρα θα βοηθήσει νέους αλλα και παλιούς στο χώρο να τηρόυν όλους τους κανόνες ασφαλείας στη θάλασσα !

Τα δικά σας ποστ θα ανεβαίνουν εδω:

viewtopic.php?f=32&t=9481

Εμείς θα τα συγκεντρώνουμε ολα για να ειναι πάντα προσβασιμα χωρίς να χαθεί η πληροφορία στη ροή των αναρτήσεων.

Να επιστρέφουμε όλοι ασφαλείς στις οικογένειές μας ,σε αυτούς που μας αγαπάνε.

Σημείωση : Αν κάποιος δέν επιθυμει να φανεί το όνομα του , μπορει να μου στειλει ενα ΠΜ και να το δημοσιευσω εγω ανώνυμα.

Ευχαριστούμε όλους...

Δημοσίευση από xristakos 02 Μάιος 2010, 10:54

…Πέμπτη 29 Απριλίου 2010 και ώρα 17.30 έχουμε υποστεί το πρώτο σοκ αφού η βάρκα του Κυριάκου έχει ξεσύρει και αρμενίζει ελεύθερη στα πέλαγα φορτωμένη με όοοοοοολα μας τα πράγματα…
Από την ώρα που νυχτώνει λοιπόν δηλωνόμαστε αγνοούμενοι στην περιοχή Δοκού-Ύδρας και αρχίζει η γενική κινητοποίηση του λιμενικού σώματος μαζί με το κέντρο επιχειρήσεων και το αρμόδιο υπουργείο.
Εγώ μαζί με τον Κυριάκο το ρηχοπατιά είμαστε παρέα πάνω στα βράχια και ο Μπαρσάκης μόνος του λίγο παρακάτω αφού είχαμε συνεννοηθεί μαζί ότι θα ψάξουμε να βρούμε τον Κυριάκο…
Η ψυχολογία την ώρα εκείνη απλά δεν μπορεί να περιγραφεί…
Αυτό που σκεφτόμασταν κ μας διέλυε κυριολεκτικά ήταν το τι γίνονται οι έξω που μας περιμένουν!!! Όσο το σκεφτόσουν τόσο οι σφυγμοί χτύπαγαν κόκκινα…
Το κέντρο επιχειρήσεων του λιμενικού σώματος σε συνεργασία με τις εταιρίες κιν τηλεφωνίας προσπαθούσαν να εντοπίσουν το σήμα από τα κινητά μας για να δώσουν περίπου τη θέση του σκάφους.
Στην αρχή σήμα δεν υπάρχει κ ανησυχούν πολύ. Στη συνέχεια πιάνει το σήμα οπότε καταλαβαίνουν ότι η βάρκα πλέει μόνη της…
Το λιμεναρχείο Ερμιόνης κ Ύδρας δεν διαθέτουν σκάφη λόγω επισκευών και έτσι επιστρατεύτηκαν θαλάσσια ταξί με λιμενικούς που άρχισαν να μας ψάχνουν αφού πρώτα μίλησαν με το Λευτέρη (spazar) που τους υπέδειξε που περίπου να ψάξουν.
Κατά τις 24.00 τα μεσάνυχτα μας βρήκαν λοιπόν και μας μάζεψαν από τα βράχια τις νότιας ερημικής Ύδρας.

Εδώ λοιπόν το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχαριστήσουμε όλους όσους συνέβαλαν στην ανεύρεση μας!!!

Κατ αρχήν τον Λευτέρη τον Έξαρχο(spazar) και τον Κώστα Ματσούκα(plits plits) που ενημέρωναν συνεχώς τις οικογένειες μας κ τους καθησύχαζαν συνεχώς.
Το λιμεναρχείο Ύδρας και συγκεκριμένα το Λιμενάρχη κ. Μπελέγρη Ιωάννη και τους λιμενοφύλακες Μασουρίδη Νίκο, Δημακόπουλο Λάμπρο και Ξυνέλη Παναγιώτη που μας περισυνέλεξαν και μας φέρθηκαν πρώτα σαν άνθρωποι και σαν φίλοι και μετά σαν λιμενικοί. Μας αγόρασαν νερά μας έδωσαν τα κινητά τους να μιλήσουμε, έδωσαν τσιγάρα στα παιδιά μας πρόσφεραν κέικ κλπ κλπ…..Απλά άψογοι και παράδειγμα προς μίμηση για όλους που έχουν την ίδια θέση!!
Τους γιατρούς του νοσοκομείου Ύδρας που μάλλον πρώτη φορά αντιμετώπισαν τύπους με στολές…και 1.00 η ώρα τα μεσάνυχτα ήρθαν να μας εξετάσουν…
Ένα ευχαριστώ τεράστιο είναι λίγο για τον Καπετάν Μανώλη από την Κάλυμνο που βρήκε τη βάρκα πιασμένη πάνω στο ξιφοπαράγαδο του και μας την παρέδωσε μεσοπέλαγα με 5 bf χωρίς να θέλει τίποτα από εμάς!!
«Εμείς είμαστε ναυτικοί» φώναζε πιασμένος από την κουπαστή του καϊκιού του και μας δίδαξε το πραγματικό ήθος των ανθρώπων της θάλασσας…
Ας είναι πάντα καλά και να έχει καλές θάλασσες…..
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους από όλη σχεδόν την Ελλάδα που πήραν να μάθουν τι κάνουμε κ ανησύχησαν για εμάς…Να είστε όλοι καλά…
Τέλος να ευχαριστήσουμε και τους δικούς μας ανθρώπους που άντεξαν όλες αυτές τις απίστευτα ψυχοφθόρες ώρες και βγήκαν αλώβητοι και ίσως πιο δυνατοί….

Εύχομαι να μην περάσει κανένας άλλος από τέτοια περιπέτεια….Μακριά από όλους τέτοιο πράγμα…
Το μόνο όπλο σε τέτοιες στιγμές είναι η ψυχραιμία κ το καθαρό μυαλό…ο μεγαλύτερος αντίπαλος….ο πανικός…
Καλές θάλασσες σε όλους….

Κυριάκος Τσίχλας
Δημήτρης Μπαρσάκης
Χρήστος Γιαννακόπουλος

viewtopic.php?f=13&t=12192

Για το φορουμάκι κι από μένα...

Δημοσίευση από dimak 31 Ιούλ 2017, 20:41

Δυσκολεύομαι λίγο να γράψω να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα γιατί θα εκθέσω απανωτά και επαναλαμβανόμενα λάθη στα πλαίσια ενός επικίνδυνου περιστατικού κατά τη διάρκεια ψαρέματος.
Μετράει όμως ότι αυτή τη φάση της ζωής του φόρουμ ,αλλά και συνολικότερα σε μια περίοδο που πασχίζουμε να καταλάβουμε τους μηχανισμούς των ατυχημάτων χρειάζεται ειλικρίνεια και εξωστρέφεια.
Εκθέτω γρήγορα τις δικαιολογίες μου για να ξεμπερδεύω με αυτές, να με "κράξετε" όσο θέλετε με κάθε δίκιο.
Το περιστατικό που θα περιγράψω συνέβη σε μοναχικό ψάρεμα , χωρίς περαιτέρω σχολιασμό...
Η γενιά μου έμαθε δυστυχώς έτσι και κάποιοι δεν αλλάξαμε συνήθειες σε πείσμα της λογικής και της ασφάλειας.
Η αλήθεια είναι ότι ως dimak είμαι μάλλον πολύ πιο γνωστός στους ψαροντουφεκάδικους κύκλους , πάρα ως Δημήτρης Μακρέας που ελάχιστοι με γνωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι έχουν ψαρέψει μαζί μου. Πάντα ήμουν λίγο μονόχνωτος και μοναχικός μακρυά από τις παρέες των ψαροντουφεκάδων για πολλούς λόγους.
Εδώ και πολλά χρόνια έχω βάλει του "κόφτες" μου στο ψάρεμα και έχω επιλέξει τη στασιμότητα σε βάθη και επιδόσεις και νιώθω πολύ άνετα με αυτό.
Όπως όμως είπα και πιο πάνω αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες για μια απαράδεκτη και επικίνδυνη επιλογή...

Στις αρχές του Γενάρη βρέθηκα μόνος σε κοντινό , αγαπημένο και πολύ φιλικό τόπο χωρίς μεγάλες απαιτήσεις και χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες.
Ένα μόνο ξεκομμένο από την ακτογραμμή σημείο ήταν σχετικά δύσκολο λόγω βάθους και θολούρας.. Το σημείο αυτό είναι μια ισοβαθής τραγάνα σε μέγεθος γηπέδου ποδοσφαίρου που στη βορειοδυτική άκρη του έχει τρεις τέσσερις πλάκες που συχνά κάνουν ανέβασμα στήρες και μικρούς ροφούς, ενώ δε λείπουν οι μεγάλοι σαργοί και περιστασιακά συναγρίδες.
Συνήθως κάνω δυο-τρεις βουτιές και πάντα επιδιώκω μια σύλληψη έξω από τις πλάκες. Εκείνη τη μέρα έπεσα λίγο πιο μακρυά από τις πλάκες λόγω θολούρας με αποτέλεσμα το συρτό να είναι μεγαλύτερο από όσο υπολόγιζα... Κεντράρισα μια δίκιλη στήρα και καθώς ήμουν έτοιμος να κάνω τη βολή αντιλήφθηκα ένα αρκετά μεγαλύτερο ψάρι περίπου 6-7 μέτρα από μένα.. αλλαγή πλάνου αθόρυβο πλησίασμα και βολή τη στιγμή που το ψάρι ετοιμαζόταν να στρίψει.
Μέχρι εκεί όλα πήγαν καλά.. Αγαντάρισα για να κρατήσω το ψάρι εκτός πλάκας και να το ανεβάσω στην ίδια βουτιά αλλά το σκαλωμένο φτεράκι με ανάγκασε σε 3-4 δυνατές χεριές χωρίς αποτέλεσμα. Τη στιγμή εκείνη αισθάνθηκα μια μικρή δυσφορία και η ανάδυση μου ήταν δύσκολη.
Στην επιφάνεια ένιωθα μια υπερβολική κόπωση και ήπια δύσπνοια.
΄Ήξερα τι είχε συμβεί....
Κάτι που μου έχει συμβεί στο παρελθόν , πρώτη φορά πριν είκοσι χρόνια... κολπική μαρμαρυγή συνέπεια έντονου ερεθισμού του πνευμονογαστρικού νεύρου.
σχεδόν όλα τα επεισόδια στο παρελθόν είχαν συμβεί μετά από πολύ έντονο εμετό, κάποιες φορές στο ασθενοφόρο κατά τη διάρκεια διακομιδής ,αλλά και στη θάλασσα μετά από έντονη ναυτία.
Αυτή τη φορά η αιτία μάλλον ήταν κάποιος πολύ έντονος διαφραγματικός σπασμός στη φάση που τραβούσα με δύναμη και κατέβαλα σημαντικό έργο...
Η καρδιά μου είναι απόλυτα φυσιολογική στις "στεριανές συνθήκες"...
Με την καρδιά μου να χτυπάει σε ρυθμούς "μαντηλάτου" υποχρεώθηκα σε μία ακόμα βουτιά για να ανεβάσω το ψάρι... μια βουτιά υπό φυσιολογικές συνθήκες ήταν αστεία έγινε πολύ ψυχοφθόρα.
το ένα περίπου μίλι που είχα να κολυμπήσω μόνος και με αρρυθμία ήταν βασανιστήριο...
Μεγαλύτερο βασανιστήριο όμως ήταν να υποκριθώ ένα τεράστιο χαμόγελο στο γυρισμό στο σπίτι τη στιγμή που δυσφορούσα και δυσπνοούσα, αλλά και είχα την αγωνία για το πότε η αρρυθμία θα ανατασσόταν ...
Δύο ώρες αργότερα η περιπέτεια τελείωσε αλλά και η επίγευση του ψαρέματος ήταν απαίσια. ¨ούτε λόγος να χαρώ το υπέροχο θήραμα που είχα καταφέρει.
Ξέρω ότι θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο δύσκολα και ότι έθεσα τον εαυτό μου σε κίνδυνο με άγνωστες συνέπειες.
Βρίσκω το θάρρος να καταθέσω την άσχημη αυτή εμπειρία ίσως και για να κεντρίσω και άλλους φίλους να καταθέσουν την εμπειρία τους.
Αλλά και για να δείξω ότι δεν είναι όλα τα ατυχήματα υποξίες και ότι ακόμα και απόλυτα υγιείς άνθρωποι σε συνθήκες ψαρέματος μπορεί να εμφανίσουν προβλήματα...
Καλές αναδύσεις σε όλους..

viewtopic.php?f=32&t=60231

Υποξικά περιστατικά (γράψτε τις εμπειρίες σας)

Δημοσίευση από kabouras 23 Ιούλ 2011, 12:14

Κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν.

Χθες σε μια «συνηθισμένη» βουτιά (να σημειωθεί ότι δεν είχαμε ψαρέψει πάνω από 2 ώρες), το ζευγάρι μου ανεβαίνοντας στην επιφάνεια κ μετά την πρώτη ανάσα έμοιαζε να τα έχει λίγο χαμένα...βλέμμα απλανές με μάτια να παίζουν, δεν έβαλε τον αναπνευστήρα του κ για μια δυο φορές βυθίστηκε κάθετα, τόσο που το στόμα του να μπαίνει στο νερό...για κλάσματα του δευτερολέπτου σκέφτηκα μήπως μου κάνει πλάκα. Παρόλα αυτά (ευτυχώς ήμουν ακριβώς δίπλα του) τον έπιασα κάτω από τι μασχάλη κ τον σήκωσα έτσι ώστε να είναι το κεφάλι του έξω από το νερό. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ανάπνευσε κανονικά κ μου είπε εντάξει, και ότι πρέπει να έπαθε σάμπα. Σίγουρα έπαθε, αφού όπως μου εξήγησε μπορέι να είχε συναίσθηση τι γίνονταν αλλά ένιωσε μια ξαφνική αδυναμία, μούδιασμα στα πόδια κ μια αίσθηση ότι είναι κοντά στη λιποθυμία Συγκεκριμένα μου είπε ότι αισθάνθηκε όπως αισθανόμαστε όταν σηκωθούμε απότομα από το κρεβάτι μερικές φορές που πέφτει η ορθοστατικη μας πίεση...
Τα μαζέψαμε κ φύγαμε

Τι μπορεί να συναίβει?

Η βουτιά όπως είπα φάνηκε συνηθισμένη...μου είπε ότι ίσως είχε κάνει άθελα του υπεραερισμό. Ναι όμως ο υπεραερισμός δεν ευθύνεται για υποξιες σε οριακές βουτιές.?
Εγώ υποθέτω ότι για το περιστατικό πολύ πιθανό να φταίει η κούραση της προηγουμένης μέρας σε συνδυασμό με τις λίγες ώρες ύπνου...

Το σίγουρο πάντως είναι ότι το περιστατικό αυτό είναι για μένα κ τον φίλο μου ένα πολύ καλό μάθημα...

Εκεί που θέλω να επιμείνω κ για αυτό κυρίως γράφω είναι ότι μετά το περιστατικό κατέληξα στα εξής:

1ον Πάντα πρέπει να μοιραζόμαστε την χαρά την βουτιάς με ζευγάρι γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας τύχη κάτι άσχημο.
2ον το ζευγάρι πρέπει να παρατηρεί αυτόν που βουτά κ μετά το τελος της βουτιάς. Να τον κοιτά στα μάτια , αφού δει ότι όλα οκ συνεχίζεται το ψάρεμα.
3ον προσοχή σε οτιδήποτε ασυνήθιστο, το ζευγάρι πρέπει να επέμβει άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι το ζευγάρι θα είναι ακριβώς δίπλα στον αναδυόμενο. Τόσο κοντά που να μπορεί να τον ακουμπά με τα χέρια του...όχι 3,4,5, 10 μέτρα μακριά. Τα λίγα δευτερόλεπτα που θα κάνουμε να φτάσουμε αυτόν που μας χρειάζεται ίσως είναι κρίσιμα. Εδώ να πω ότι συχνά γίνεται το εξής λάθος: αυτός που κάνει ασφάλεια πολλές φορές στη θέα ενός χτυπημένου ψαριού τρέχει να ασφαλίσει το ψάρι κ ξεχνά ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να μεριμνήσει για την ασφάλια αυτού που χτύπησε το ψάρι!!!

Καλές κ ασφαλείς αναδύσεις σε όλους

viewtopic.php?f=32&t=19077

Για την ασφάλειά μας

Δημοσίευση από dtrip 21 Ιουν 2009, 11:21

Γεια σας παιδιά,

Στο περιοδικό Thalassa Ιουνίου 2009 και στη σελίδα 152, άρθρο "Μετά τη μαγεία... ο τρόμος!",
αναφέρει ένα αληθινό περιστατικό που συνέβη πρόσφατα σε ψαροτουφεκά.

Συγκεκριμένα, ο ψαράς χτύπησε σε μια τραβηγμένη βουτιά έναν πολύ μεγάλο ροφό (20+ κιλά).
Κατά την ανάδυση με ανοιχτό μουλινέ, του μπλέχτηκε το κορδόνι του φακού στο νήμα του μουλινέ
που ξετυλιγόταν. Πάνω στον πανικό του ούτε που σκέφτηκε λέει το μαχαίρι, και απλά τραβούσε
πανικόβλητος μέχρι που ...

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο συνταρακτική. Τον βρήκε το ζευγάρι του μέσα στο νερό αναίσθητο
και τον έσωσε! Ευτυχώς τον έψαξε αμέσως, όταν είδε ότι το πλάνο βουτιάς που είχαν συνεννοηθεί
δεν ακολουθήθηκε.

Δεν ξέρω αν επιτρέπεται η "αναδημοσίευση", πάντως το θεωρώ απαραίτητο να το θέσω υπ' όψιν όλων.

Να είστε όλοι καλά και προσοχή!

viewtopic.php?f=32&t=8459

Videο- αφηγήσεις για ΥΠΟΞΙΑ

Δημοσίευση από alex78 26 Ιούλ 2016, 10:35

Καλημέρα σε όλους,

ονομάζομαι Αλέξανδρος και μόλις πληροφορήθηκα και εγώ το θάνατο του Λευτέρη.

Έχασα και εγώ τον μικρό μου αδελφό μου Φίλιππο πριν σχεδόν ένα χρόνο (27 χρονών παλικαράκι) από υποξία
(δες εδώ viewtopic.php?f=13&t=51173&start=15)

Προσπαθώντας να βοηθήσω την κοινότητα και κυρίως να συμβάλλω όσο μπορώ στο να σωθούν άλλοι άνθρωποι δημιούργησα πρόσφατα αυτή τη σελίδα στο fb: https://www.facebook.com/Never-Dive-Alo ... 445103755/ και αυτό το κανάλι στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCosZGS ... JxPaSMBJGQ και ζητάω από ανθρώπους (έμπειρους και μη) να μοιραστούν μία σύντομη αφήγηση on cam από περιστατικό υποξίας που βίωσαν προσωπικά (ως θύμα ή διασώστης).

Πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να περάσει το μήνυμα όσο και σε όσους γίνεται.

Θα παρακαλούσα όλους όσοι έχουν μια προσωπική ιστορία οι ίδιοι ή στον κύκλο τους να τραβήξουν ένα 2-3 λεπτό video με το κινητό και να μου το στείλουν (aroustas@gmail.com) ή να το ποστάρουν απευθείας.

Μπαίνει Αύγουστος και είναι βέβαιο ότι θα έχουμε και νέα θύματα
Ας κάνουμε μια παραπάνω προσπάθεια να σώσουμε έστω και έναν φέτος!

Ευχαριστώ,

Αλέξανδρος

viewtopic.php?f=32&t=56134

Μεγαλη Προσοχη

Δημοσίευση από Navaho 03 Σεπ 2017, 07:56
Παιδια μεγαλη προσοχη δεν παιζονται οι τυποι. Χθες με χτυπησε μπαρμπας με το σκαφος στο κεφαλι. Εκανε συρτη εγω εβγαινα εξω σε παραλια λουομενων και 50 μετρα απο την ακτη οπως κολυμπαω νιωθω το χτυπημα στο κεφαλι. Ευτυχως δεν προλαβα καν να πανικοβληθω σηκωνω ματια και βλεπω την καρινα του σκαφους και αμεσως σκεφτηκα: ερχεται η προπελα! Προλαβαινω βουταω με ενα αγχος αν θα προλαβω να κατεβασω τα ποδια εγκαιρα και βλεπω την προπελα περναει απο πανω μου. Βγαινω ο τυπος ουτε καν σταματησε και τον αρχιζω στα μπινελικια και γυριζει με μια απαθεια και μου λεει: τι κανεις εδω; Του λεω δεν βλεπεις εμενα τη σημαδουρα θα με σκοτωσεις; Εκεινη την ωρα τον βλεπω παει καρφι σε ενα βραχο και του φωναζω: βλεπει μπροστα σου θα τρακαρεις το βραχο και εστριψε με μια απαθεια και συνεχισε τη συρτη του κυριος. Να πω την αμαρτια μου το μετανιωσα που του φωναξα για το βραχο...Τι να πεις οι ανθρωποι ειναι απιστευτοι.

viewtopic.php?f=1&t=60549&p=685577

Κάποιος πνίγηκε...και λοιπόν???

Δημοσίευση από mkoume 02 Ιούλ 2017, 13:45

Ένα νέο παλικάρι πρόσφατα χάθηκε.
Για όποιον γνωρίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τις αισθήσεις του και τελικά την ζωή του,
νομίζω ότι θα ήταν σκόπιμο και διδακτικό να δημοσιοποιηθούν.
Κάθε λεπτομέρεια και όλη η αλήθεια. όχι φήμες και δευτερακούσματα.
Αυτά πιο πολύ μπερδεύουν και δημιουργούν σύγχυση.

Δεν είναι δυνατόν μόνο με μια ευχή να μην ξανασυμβεί, να ξορκίζεται το κακό.
Δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε, όταν πρέπει να μιλήσουμε στο όνομα ενός υποτιθέμενου πένθους.
Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να διδαχτούμε από μια τόσο ''ακριβή θυσία'' και να σώσουμε κι άλλους κ ίσως τους εαυτούς μας.

Πέρυσι μόλις ήταν που χάσαμε τον Λευτέρη. Έναν έμπειρο κ δυνατό δύτη. έναν άνθρωπο της δικής μας παρέας.
Εμένα αυτό με οδήγησε να παρακολουθήσω και εμπεδώσω ένα -δωρεάν!- σχολείο διάσωσης-διαχείρισης υποξίας.
Για μένα, το ζευγάρι μου και φίλους που ψαρεύουμε μαζί, αποτέλεσε μια πολύτιμη δικλείδα ασφαλείας.

Τι μας οδηγεί στον πνιγμό?
Η έλλειψη εμπειρίας? η Έλλειψη ζευγαριού? Η άγνοια? Το βάθος? Η μανία για το ψάρι? Η ματαιοδοξία? η αναζήτηση κέρδους ή η αναζήτηση σπόνσορα?

κ μην λέτε ότι τα έχουμε ξαναπεί. να τα ξαναπούμε 100 ακόμα φορές. όσες χρειαστεί για να μπούνε καλά στο κεφάλι μας.

Ας ρίξουμε τις μάσκες και ας μιλήσουμε-και κυρίως οι εμπειρότεροι- για αυτό που όλοι οφείλουμε.
Ας τοποθετήσουμε υπεύθυνα αυτήν την υπέροχη δραστηριότητα εκεί που της αρμόζει και ας σταχυολογήσουμε
την επικινδυνότητα και τα οφέλη που εμπεριέχει.

ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΑΚΡΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟ.

viewtopic.php?f=1&t=59937

Μία Ιστορία Παραλίγο Τραγωδία

Δημοσίευση από vegas01 01 Σεπ 2011, 00:11

Αύγουστος 2011, Κύθνος.

Βουτιά σε κάβο μαζί με φίλο (μη ψαροτουφεκά), εξοπλισμός σχεδόν μηδέν - μάσκα, πέδιλα, όπλο. Σε μία βουτιά στα 13μ βλέπω έναν όμορφο 5άρη, δεν προλαβαίνω να στρίψω το 75, χάνεται η ροφάκλα στα έγκατα του θαλαμιού, νέυρα τσατάλια. Δεν έχω ζώνη, δεν έχω φακό, και για 20 περίπου λεπτά είμαι στο πάνω-κάτω, μπας και τον φάει η περιέργεια και βγει

Μπααααα.... Τι τον θες τον Θανάση, για τις 3 επόμενες μέρες σκεφτόταν τον ροφό. Μία μέρα λοιπόν πριν την αναχώρηση μας για άλλο νησάκι, λέω στο κορίτσι να πάμε ξανά στην ίδια παραλία, εφόσον ο κάβος ήταν ένα 20λεπτο κολύμπι μακριά. Παίρνω όπλο, πτερύγια, μάσκα, βάρη, μαχαίρι, φακό, λέω π****η σε έχω $\:D/$ Ο φίλος είχε φύγει για Πήλιο, οπότε αναγκαστικά θα έπρεπε να πάω μόνος. Να μην πάω, ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ. Στράβωσε και το κορίτσι 'ρε καλέ μου, ρε χρυσέ μου, μην πας μόνος' κοκ, ανένδοτος εγώ. Ο ροφός έπρεπε να πεθάνει (σημειωτέον: δεν έχω βγάλει ποτέ ψάρι τέτοιου μεγέθους). Φτάνουμε παραλία, βλέπω ότι έχει βγάλει λίγο καιρό στον κάβο, θεωρώ ότι είναι οκ. Βουτάω, προσπερνάω σαργούς, σκάρους και μπάφες, λέω θα πάω μόνο για τον ροφό και μετά πίσω. Με το που φτάνω πάνω από το θαλάμι, χαλαρώνω, βουτάω, τίποτα στο προθαλάμι. Ανάβω φακό, χώνομαι μέσα, ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί, πουθενά ο ροφός

Ανεβαίνω πάνω για άερα, νεύρα τσατάλια μέρος 2ο.Φτάνοντας στην επιφάνεια, έχει βγάλει ένα κύμα απίστευτο, και εκεί καταλαβαίνω ότι έχει και ρεύμα που με τραβάει προς τα μέσα, ενώ το κύμα με σπρώχνει προς την αντίθετη πλευρά. Να αναπνεύσω δεν μπορούσα, εφόσον το νερό έμπαινε ποτάμι στον αναπνευστήρα. Μένω λοιπόν μετέωρος και ολίγον τι πανικοβλημένος. Βγάζω τη μάσκα, προσπαθώ να κολυμπήσω στα βράχια, τίποτα. Εκεί τα χρειάστηκα

Σκέφτομαι οκ, έχει γίνει μαλ*****α, κάτι πρέπει να κάνω άμεσα, αλλιώς πρόβλημα. Με πόδια μουδιασμένα από την όλη κατάσταση, αρχίζω να κολυμπάω με όση δύναμη έχω προς τα βράχια. Σκέφτομαι να πετάξω το όπλο, αλλά το κάρβουνο με την HD πόνεσαν την τσέπη, οπότε λέω δως του άλλα 2 λεπτά και αν δεν αλλάξει το πράγμα, τα πετάω. Τελικά κατάφερα να φτάσω στα βράχια και να τα ανέβω με τα γόνατα (τα σκισίματα δεν έχουν επουλωθεί τελέιως ακόμα). Σαν να μην έφτανε αυτό, για να γυρίσω πίσω στην παραλία έπρεπε να ανέβω το βουνό (προφανώς ξυπόλητος

) να το ξανακατέβω στο ύψος του διπλανού κολπίσκου και να κολυμπήσω στην παραλία. Φαντάζομαι πως το μόνο που έλειπε από τον κόσμο της παραλίας που είδε την ανάβαση του μ******α στο βουνό και την επιστροφή του στην παραλία με κομματιασμένα γόνατα, ήταν pop corn & μπύρες! Το τι άκουσα βέβαια επι τόπου και από το κορίτσι δεν λέγεται [-o< .

Που θέλω να καταλήξω παιδιά..

Μία λάθος εκτίμηση των πραγμάτων και ένα κομμάτι εξοπλισμού που έλειπε (αλλά θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά - στην προκειμένη η σημαδούρα) μπορούν να αποβούν μοιραία. Λες 'οκ, μια βουτιά και έφυγα' αλλά δεν είναι έτσι.

Οπότε, επειδή η μάνα μας δε μας γέννησε και δε μας μεγάλωσε για να μας σκοτώσει ο 5άρης, προσοχή-προσοχη-προσοχή, και πάντα με ζευγάρι.
Καλές αναδύσεις σε όλους.

viewtopic.php?f=1&t=19747

Παραλίγο ατύχημα με σκάφος

Δημοσίευση από masouras 28 Αύγ 2017, 17:43

Ανέβασα αυτό το βίντεο πιο πολύ για να υπενθυμίσω ότι όσο και να προσέχουμε υπάρχουν ηλίθιοι σε βαθμό επικυνδηνοτητας.
Εύχομαι να ήσαστε όλοι όσο τυχερος ήμουν και εγω

phpBB [video]

posting.php?mode=edit&f=1&p=685063

Στηρα και Blackout... (Video)

Δημοσίευση από vang 17 Σεπ 2014, 11:29

Καλημέρα, ειναι το πρωτο post που κανω (σε αυτη την ενοτητα τουλαχιστον), και δεν το κανω για την στηρα - αυτη ειναι το λιγοτερο- αλλα για αυτο που ακολουθησε στην επιφανεια.
Σε μια βουτια "ανετη", αφου με τον συγκεκριμενο ειμαστε φιλοι και ψαρευουμε μαζι 20 χρονια, εχασε τις αισθησεις του βγαινοντας και αρχισε να βυθιζετε για 2-3 μετρα. Στην συνεχεια συνηλθε και ανεβηκε στην επιφανεια, με το ψαρι, σαν να μην συνεβει τιποτα!!! Οπως θα δειτε στο video τοσο αδερφος του που κρατουσε την καμερα οσο και ο ιδιος, δεν καταλαβαν τι ειχε συμβει και στην επιφανεια συζητουσαν για το δευτερο οπλο και ενα ροφο που ειχαν δει στην ιδια τρυπα πριν.
Οταν ειδαν το video το βραδυ καταλαβαν τι ειχε γινει και ο φιλος μου φυσικα δεν θυμοταν τιποτα!!!
Οπως σας ειπα ψαρευουμε μαζι 20 χρονια, και τοσο τα μετρα του οσο και οι χρονοι του ειναι πολυ περισσοτερα απο τα 19-21μ και 1:35 που υπολογιζω αυτη την βουτια.
Βλεποντας ξανα το video αυτο που παρατηρω ειναι οτι βγαζει πολυ αερα στην αναδυση. Τον ρωτησα και μου ειπε οτι αλλαξε εκεινη την ημερα την μασκα του με μια μεγαλυτερου ογκου γιατι εσπασε, οποτε ισως ειναι απο αυτο.
Θα ηθελα την γνωμη σας για το τι μπορει να συνεβη, αλλα κυριως να το δουνε ολοι οι φιλοι του forum και να το σκεφτουν ξανα την επομενη φορα που θα θελουν να βουτηξουν μονοι...

Φιλικα, Βαγγελης

posting.php?mode=edit&f=53&p=520516

Επικίνδυνο περιστατικό - Δίχτυα,...

Δημοσίευση από datamanos 22 Ιουν 2007, 02:44

Γεια σας,

προχθές πήγα για ένα σύντομο απογευματινό μόνος μου (το γνωστό πρόβλημα) και εκεί που πλάναρα στα ρηχά για ένα σαργό, σα ρακέτα του τένις , ο οποίος κατέβαινε αργά προς τον πυθμένα, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου δίχτυα αλιείας σε απόσταση το πολύ δύο μέτρα. Τα δίχτυα ήταν σχεδόν αόρατα, ενώ σημαδούρα δεν υπήρχε στην επιφάνεια παρά μόνο ένα-δύο μπετονάκια από εκείνα που έχουν το νερό για το ηλεκτρικό σίδερο. Τα δίχτυα ξεκινούσαν από τον πυθμένα και κατέληγαν στο μισό μέτρο περίπου κάτω από την επιφάνεια. Είχε και ρεύμα που με έστελνε καταπάνω τους. Η σημαδούρα πρόλαβε και μπλέχτηκε. Χέστηκ@ επάνω μου. Τα δίχτυα ήταν ρηγμένα πολύ κοντά στην ξηρά, που σημαίνει ότι και κάποιος που μπορεί να έκανε snorkeling ή μακροβούτια κινδύνευε άμεσα.

Και η ερώτηση είναι η εξής:
Τι απαγορεύσεις έχουν αυτοί που ρίχνουν δίχτυα και ποια η νομοθετική ρύθμιση; Έλεγα να πάω στο Λιμεναρχείο να ρωτήσω αλλά έμπλεξα με τη δουλειά και δεν τα κατάφερα.

viewtopic.php?f=1&t=45832

TARAVANA" - κατανοώ / γνωρίζω / προλαμβάνω

Δημοσίευση από Adorable 08 Ιουν 2016, 00:09

Για όσους δεν γνωρίζουν " TARAVANA" ονομάζεται η νόσος που επηρέαζει τους απνεΐστες δύτες, ακολουθεί μαρτυρία πραγματικού περιστατικού που αναφέρει το πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε τα συμπτώματα ώστε να δράσουμε άμεσα και να προλάβουμε μόνιμες βλάβες.

The importance of Emergency Procedure in presence of "TARAVANA" symptoms.

Sunday, April 24, 2016 I made five dives in freediving with the scooter between 60 and 70 meters, with about 4/5 min. surface time, even though I perfectly knew that it was the wrong protocol, at that moment I didn’t think about the protocol.

After the last dive, I greeted the people who were with me in the water and went to the shore. Once I arrived on the shore I found hard to get up and at the question of a person who was at the beach if I needed help, I said no, not having realized that they were not the waves that made me lose my balance, as there wasn’t any wave, but the problem was my lack of motor coordination.

From that moment on for about one hour I do not remember what happened .... What I will tell you now has been reported to me.

I was lifted and took on a sunbad and some persons who were there started to provide me normobaric oxygen, my suit has been removed, has been called the Sharm hyperbaric chamber which immediately requested that I could be taken there as soon as possible. At the Deco Chamber awaiting me there was Dr. Hadel and Dr. Ahmed. They tell me that I was walking with difficulty and did not respond to the demands of the doctors. In less than 25 minutes from the beginning of the symptoms they have started to treat me in a Deco Chamber providing pure oxygen at a depth of 18 meters. Depth where I equalized without even realizing it. Doctor Ahmed was in the room with me. After about half an hour of treatment I started to regain consciousness of what was going on and where I was.

From here begins my memories.

The doctor started asking me some questions to test my memory. Unfotunately I was not able to answer ... the name of the people who had helped me, the name of the people who were with me in the water and things like that. While the time was running the memory has begun to return. The treatment lasted about five hours. After treatment, I left the Hyperbaric Chamber by myself, but by a neurological examination was immediately visible a deficit and balance problems.

I was suggested to spend the night at the Sinai Clinic for observation, where I was given oxygen throughout the night and was constantly kept under control the hemoglobin saturation.

The next morning I was taken back at the Deco Chamber and I received another two hours treatment. At the end of this treatment I have been taken back home and some medicines have been prescribed to me.

On Tuesday morning I went back in a Deco Chamber for another check-up, the situation was getting better, I was able to walk independently, but I was at 90% no Hyperbaric treatment.

On Wednesday morning another visit and this time the doctors decided to treat me again in the Deco Chamber for two more hours.
Thursday morning again a check and made notable improvements was not necessary any additional hyperbaric treatment.

Now I just need to rest a bit '.

Why do I tell you this?

First to thank all the people who have handled perfectly the emergency. Thanks to these people I am already here today to write and to emphasize the importance of Emergency Procedure in the presence of "TARAVANA" symptoms. If the people who have helped me had hesitated and if at the Deco Chamber of Sharm El Sheikh there were not those two angels, Doc. Hadel and Doc. Ahmed maybe today I would not be already able to write you and the recovery time would have been much longer.

In Freediving actvity one of the biggest problems is the "Taravana", one of the causes are probably too short recoveries time on surface between one dive and the next one!

WHAT TO DO?

- Recognize the Symptoms
- Provide Pure Oxygen
- Hyperbaric treatment as soon as possible

I hope this short story can help someone doing more attention to the surface time and can suggest the proper Emergency Procedure.

δημοσίευση του Andrea Zuccari.
30 Απριλίου

viewtopic.php?f=32&t=55428

ΥΠΟΞΙΑ. Ας γνωριστούμε

Δημοσίευση από Mourgos 12 Ιούλ 2012, 18:03

Η Υποξία, είναι η λέξη ταμπού για κάθε ψαροντουφεκά. Ως λέξη ετυμολογικά, δηλώνει μειωμένη οξυγόνωση (στη περίπτωσή μας του εγκεφάλου)

Ο θάνατος επέρχεται από υποξία, η οποία οδηγεί σε πνιγμό. Σε αυτή τη περίπτωση, ο εγκέφαλος χάνεται σε πολύ θετικά συναισθήματα όσο κι αν σας φαίνεται τρελό...
Κάτι πολύ σημαντικό για να κατανοηθεί το θέμα, είναι ότι για να πάρουμε αναπνοή, ο οργανισμός δε παίρνει σήμα από το μειωμένο Οξυγόνο, αλλά από το αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα που συσσωρευεται από τις καύσεις. Έτσι αυτό που μας κάνει να "σκάμε" είναι η αυξημένη μερική πίεση του CO2 κ όχι το λίγο O2. Ένας έμπειρος δύτης(ΠΑΝΤΑ πνίγονται έμπειροι ΜΟΝΟΙ) όμως, έχει αποκτήσει ανοχή σε αυτό κ το διαχειρίζεται... Όταν όμως η μερική πίεση του Ο2 στο αίμα πέσει κάτω από ένα κρίσιμο σημείο, ο οργανισμός κατεβάζει τους διακόπτες για να προστατεύσει τη λειτουργία του εγκέφαλου.
Αν είσαι στη φάση της ανάδυσης κ έχεις περάσει στη θετική πλευστότητα, θα φτάσεις στην επιφάνεια κ λόγω βάρους του κεφαλιού βγαίνεις μπρούμυτα. Εκεί κάποια στιγμή επανέρχεσαι μηχανικά, γιατί το Ο2 εξαντλήθηκε, κ με την εισπνοή πνίγεσαι(μάλλον έτσι έφυγε το ζευγάρι μου Ιουλ '07). Αν βγεις ανάσκελα, έπιασες το λαχείο, κ έχουν καταγραφεί περιπτώσεις.
Αν είσαι στην αρνητικη πλευστότητα, τότε δυστυχώς ο βυθός της θάλασσας σε κρατάει.

Πριν χάσω το φίλο μου(ήταν 2μηνών έγγυος η γυναίκα του), πίστευα ότι δε με αφορά το θέμα... Κι όμως, μας αφορά ΟΛΟΥΣ, και δυστυχώς επειδή τα στατιστικά είναι αμειλικτα, όσο αυξάνονται οι ψαροντουφεκάδες(είτε γνήσιοι, είτε μεροκαματιάρηδες), θα αυξάνονται κ οι πνιγμοί. Για να ασχοληθείς με το άθλημα, πρέπει να έχεις μια σχετική άγνοια κινδύνου. Άλλοι την έχουν παραπάνω, άλλοι λιγότερo...
Επίσης κάτι σημαντικό: Είναι αδύνατο βάσει της λειτουργίας κ της δομής του εγκεφάλου, να πείσεις έναν που έχει άγνοια ή μειωμένη αντίληψη κινδύνου να αποκτήσει σύνεση...

Μπορεί να είναι σίγουρα ένα επικίνδυνο χόμπι, αλλά προσωπικά-λόγω στατιστικών, θεωρώ πιο επικίνδυνο να ταξιδεύω κάθε βδομάδα λόγω εργασίας με το αυτοκίνητο.

Δείτε κι αυτό... Δε θυμάμαι ίσως να το έχω βρει κι από το φόρουμ
http://www.youtube.com/watch?v=RwaQCFVv ... r_embedded

Τα παραπάνω είναι γνώσεις που έχω αποκτήσει τα χρόνια που ασχολούμαι κ διαβάζω, και δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση τη γνώμη των ειδικών ιατρών ή πιστοποιημένων εκπαιδευτών σε θέματα φυσιολογίας

ΥΓ: @Junior's Gun: Δεν είναι θέμα ποιος έχει τα @ρχίδι@ να μας εξηγήσει, ούτε τα έγραψα για να αποδείξω ότι τα έχω. Δεν υπάρχει καμία κόντρα παλιών-νέων, εγώ στο Σάκη απευθύνθηκα όχι στον Άρη... Άπειρες φορές ότι γνώσεις αποκτώ και από τις επαφές μου με τους ιατρούς(δες κ άρθρο με "Τη σωστή ενυδάτωση" http://spearfishingforum.gr/viewtopic.p ... %B7#π13574 ) τη μοιράζομαι μαζί σας

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΚΑΘΑΡΟ, ΚΑΙ ΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΟΥΝ για να βοηθήσουμε στη κατάρτησή μας

viewtopic.php?f=32&t=26680

Εμπειρία...

Δημοσίευση από gsim 23 Μαρ 2009, 11:58

Καλημέρα,
θα ήθελα να μοιραστώ αυτό που μου συνέβη χτες το πρωί.

Ψαρεύω εδώ και δύο περίπου χρόνια και την πρώτη Μαΐου ξεκινάω σχολή ελευθερης κατάδυσης β' επιπέδου. Αυτό το επίπεδο επιλέχθηκε γιατί εμπειρικά ήξερα ότι οι βουτιές που κάνω είναι μέχρι τα περίπου 18 μέτρα, χωρίς όμως ποτέ να έχω μετρήσει το βάθος με ακρίβεια. Για να σιγουρευτώ λοπόν ότι τα μέτρα αυτά είναι πραγματικά, πήρα ένα καταδυτικό ρολόι (από το e-bay) και πήγα χτες στο Πόρτο Ράφτη για να το δοκιμάσω. Πήρα και το ψαροντούφεκο μήπως περάσει και τίποτα αξιόλογο. Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει συνήθως λόγω έλειψης παρέας, βούτηξα μόνος κι ας ξέρω πολύ καλά ότι είναι λάθος.

Τα νερά ήταν σχετικά θολά (ορατότητα μέχρι περίπου 15 μέτρα). Ξεκίνησα λοιπόν να δοκιμάζω το ρολόι και τον εαυτό μου, αρχικά με βουτιές κοντά στα 14- 15 μέτρα. Στη συνέχεια πήγα μέχρι τα 18 - 19 μέτρα όπου έκανα αρκετές βουτές χωρίς πρόβλημα, επιβεβαιώνοντας αυτά που πίστευα για τις δυνατότητες μου. Σε μια από τις τελευταίες μου βουτιές όμως συνέβη το εξής:

Κατά την προετοιμασία κάνω λίγες έντονες εκπνοές - εισπνοές (λίγες για να μην προκαλέσω υπεραερισμό). Λίγο πριν βουτήξω όμως πήρε νερά η μάσκα, οπότε ακυρώνω τη διαδικασία για λίγα δευτερόλεπτα. Μόλις έφτιαξα τη μάσκα συνέχισα να κάνω έντονες αναπνοές, νομίζοντας ότι οι προηγούμενες είχαν "ακυρωθεί" λόγω της διακοπής. Βουτάω λοιπόν στα 19 μέτρα όπου αισθανόμουν αρκετά άνετα. Ανεβαίνοντας όμως, δεν ξέρω σε τι βάθος, ξαφνικά παθαίνω black-out. Ακούσια κλείνω τα μάτια και χάνω εντελώς τον προσανατολισμό μου. Θυμάμαι ότι χτύπαγα τα πόδια μου χωρίς να ξέρω προς τα που πάω ενώ ταυτόχρονα το στόμα μου γέμισε νερό. Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω αφήνω το όπλο, βγάζω τη μάσκα και ευτυχώς μετά από λίγα δευτερόλεπτα ενστικτωδώς λύνω τη ζώνη και τα βάρη πέφτουν από πάνω μου. Σταματάω να κουνάω τα πόδια μου ελπίζοντας ότι η άνωση αρκεί για να με ανεβάσει γρήγορα όπως και έγινε.

Φτάνοντας στην επιφάνεια, παρότι ελαφρώς σοκαρισμένος, ήμουν καλά, χωρίς απώλεια αισθήσεων ή κάτι τέτοιο. Προσπάθησα να δω που έπεσαν τα βάρη και το όπλο αλλά η θολούρα δεν με άφησε. Και βέβαια μετά από αυτό που συνέβη δεν ήθελα να κάνω άλλες βουτιές, δεν είχα άλλωστε βάρη για να βοηθήσουν, οπότε έφυγα.

Τελικά νομίζω ότι για αυτό που μου συνέβη έφταιξαν 2 πράγματα. Πρώτον ότι είχα αρκετό καιρό να βουτήξω (πάνω από μήνα) και πήγα σχεδόν κατευθείαν σε οριακά για τις δυνατότητες μου βάθη. Και δεύτερον ότι τελικά μάλλον προκάλεσα υπεραερισμό, παρότι οι συνολικές έντονες εκπνοές - εισπνοές μου φάνηκαν λίγες (πρέπει να ήταν καμιά δεκαπενταριά) και μεσολάβησε και μικρή διακοπή ανάμεσά τους.

Ξέρω ότι δεν έφτασα πολύ μακρυά από το να αποχαιρετίσω "το μάταιο τούτο κόσμο" και αισθάνομαι τυχερός που τη γλύτωσα. Ελπίζω οι σχετικά άπειροι σαν και εμένα, διαβάζοντας τα παραπάνω να προβληματιστούν και να αποφύγουν τα ίδια λάθη. Εις γνώση και συμμόρφωση...

Και κάτι ακόμα. Αν κάποιος από εσάς σκοπεύει να πάει αυτές τις μέρες για καμιά βουτιά προς Πόρτο Ράφτη, θα ήμουν ευγνώμων αν με βοηθούσε να βρούμε τα βάρη και κυρίως το οπλάκι μου. Είναι το μόνο πού έχω και το αγαπάω (σνιφ...).

Ευχαριστώ πολύ.

viewtopic.php?f=32&t=7255