Χθες σε μια «συνηθισμένη» βουτιά (να σημειωθεί ότι δεν είχαμε ψαρέψει πάνω από 2 ώρες), το ζευγάρι μου ανεβαίνοντας στην επιφάνεια κ μετά την πρώτη ανάσα έμοιαζε να τα έχει λίγο χαμένα...βλέμμα απλανές με μάτια να παίζουν, δεν έβαλε τον αναπνευστήρα του κ για μια δυο φορές βυθίστηκε κάθετα, τόσο που το στόμα του να μπαίνει στο νερό...για κλάσματα του δευτερολέπτου σκέφτηκα μήπως μου κάνει πλάκα. Παρόλα αυτά (ευτυχώς ήμουν ακριβώς δίπλα του) τον έπιασα κάτω από τι μασχάλη κ τον σήκωσα έτσι ώστε να είναι το κεφάλι του έξω από το νερό. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ανάπνευσε κανονικά κ μου είπε εντάξει, και ότι πρέπει να έπαθε σάμπα. Σίγουρα έπαθε, αφού όπως μου εξήγησε μπορέι να είχε συναίσθηση τι γίνονταν αλλά ένιωσε μια ξαφνική αδυναμία, μούδιασμα στα πόδια κ μια αίσθηση ότι είναι κοντά στη λιποθυμία Συγκεκριμένα μου είπε ότι αισθάνθηκε όπως αισθανόμαστε όταν σηκωθούμε απότομα από το κρεβάτι μερικές φορές που πέφτει η ορθοστατικη μας πίεση...
Τα μαζέψαμε κ φύγαμε
Τι μπορεί να συναίβει?
Η βουτιά όπως είπα φάνηκε συνηθισμένη...μου είπε ότι ίσως είχε κάνει άθελα του υπεραερισμό. Ναι όμως ο υπεραερισμός δεν ευθύνεται για υποξιες σε οριακές βουτιές.?
Εγώ υποθέτω ότι για το περιστατικό πολύ πιθανό να φταίει η κούραση της προηγουμένης μέρας σε συνδυασμό με τις λίγες ώρες ύπνου...
Το σίγουρο πάντως είναι ότι το περιστατικό αυτό είναι για μένα κ τον φίλο μου ένα πολύ καλό μάθημα...
Εκεί που θέλω να επιμείνω κ για αυτό κυρίως γράφω είναι ότι μετά το περιστατικό κατέληξα στα εξής:
1ον Πάντα πρέπει να μοιραζόμαστε την χαρά την βουτιάς με ζευγάρι γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας τύχη κάτι άσχημο.
2ον το ζευγάρι πρέπει να παρατηρεί αυτόν που βουτά κ μετά το τελος της βουτιάς. Να τον κοιτά στα μάτια , αφού δει ότι όλα οκ συνεχίζεται το ψάρεμα.
3ον προσοχή σε οτιδήποτε ασυνήθιστο, το ζευγάρι πρέπει να επέμβει άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι το ζευγάρι θα είναι ακριβώς δίπλα στον αναδυόμενο. Τόσο κοντά που να μπορεί να τον ακουμπά με τα χέρια του...όχι 3,4,5, 10 μέτρα μακριά. Τα λίγα δευτερόλεπτα που θα κάνουμε να φτάσουμε αυτόν που μας χρειάζεται ίσως είναι κρίσιμα. Εδώ να πω ότι συχνά γίνεται το εξής λάθος: αυτός που κάνει ασφάλεια πολλές φορές στη θέα ενός χτυπημένου ψαριού τρέχει να ασφαλίσει το ψάρι κ ξεχνά ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να μεριμνήσει για την ασφάλια αυτού που χτύπησε το ψάρι!!!
Καλές κ ασφαλείς αναδύσεις σε όλους
