Μόλις σήμερα κατάφερα να συναρμολογήσω το παλιό μου pc και να έχω πλέον πρόσβαση και στο διαδίκτυο με την αστρονομική ταχύτητα των 44.5 kbps !!!!
Οπότε πλέον σας χαιρετώ από εδώ και σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράσταση !!!
Την Πέμπτη στις 27 από το πρωί έτρεχα στην νέα μου υπηρεσία για να παρουσιαστώ και αφού ορκίστηκα το μεσημεράκι με άφησαν να φύγω για να κλείσω και κάτι άλλες εκκρεμότητες που είχα.
Αφού τελείωσα 14:30 είχα φτάσει στο σπίτι χάζευα τη θάλασσα μπροστά και κάτι με έτρωγε.
Ήταν ο καιρός που ήταν ιδανικός δεν ξέρω..
Ήθελα να βγάλω και ένα δύο ψαράκια να ψήσουμε με τους κολλητούς που θα έφευγαν το Σαββάτο για Αθήνα και δεν υπήρχε περιθώριο οπότε κατά τις 17:30 αποφάσισα να πάω να κάνω μια βουτιά κάπου κοντά γιατί δεν ήμουν και στα πολύ καλά μου.
Την ώρα που μάζευα τα πράγματα μου όταν ήμουν μπροστά στα όπλα το μεγάλο με κοίταξε παραπονεμένο, κάτι το παράπονο κάτι μια τσιπούρα συνομήλικη με την Ακρόπολη, που είχα δει ένα πρωινό εκεί και το τουφέκι ήρθε μαζί μου.!!!
18:00 και ήδη είμαι μέσα στο νερό όπου ένα έντονο ρεστίο ανακατεύει το βυθό, με μια πολύ αξιόλογη κίνηση από μικρόψαρα..
Τα καρτέρια και τα συρτά διαδέχονται το ένα το άλλο, αποτέλεσμα μηδέν.. η μέρα είναι καλή όμως το βλέπω...τα ψάρια όμως άφαντα..
Πλησιάζω και στέκομαι σε μια αμμούδα όπου βλέπω ένα κοπάδι καλές μουρμούρες να βόσκουν αμέριμνες,ούτε το όπλο όμως ούτε η μέρα δεν επέτρεπε τέτοια ολισθήματα.
Κάθομαι και τις χαζεύω η ευτυχία σε όλο της το μεγαλείο ...
Σε ένα ξενέρι διακρίνω όμως αρκετά πίσω διακρίνω 4 σκιές ....λαβράκια να ακινητούν βαριεστημένα ..
Πίσω.... αέρα ....και πάλι κάτω σέρνομαι πίσω από κάτι βράχια και σταματώ όταν μισοφαίνομαι στην άκρη τους, το πιο μεγάλο αργά αργά ξεκινά να ελέγξει την κατάσταση... μακριά ακόμα γυρίζει ... δε βαριέσαι.... βολή στο γύρισμα και το ψάρι στη μησινέζα χτυπημένο στο κότσι !!!
τουλάχιστον κάτι θα φάμε αύριο με το κρασί ..
Η ώρα περνά χωρίς κάτι αξιόλογο... ο ήλιος έχει βουλιάξει στον ορίζοντα και εμφανίζονται τα μεγάλα κοπάδια με σάρπες που πάνε να απαγκιάσουν στα ρηχά για το βράδυ ..
Ο τόπος έχει γεμίσει ψάρια αδιάφορα όμως ...
Κατεβαίνω και περιμένω 4-5 μέτρα πιο ψηλά από την αποχή για να έχω καλύτερη ορατότητα ..
ξαφνικά παίρνει το μάτι μου μια κίνηση αριστερά μου, και βλέπω ένα μεγάλο λούτσο να έρχεται και γρήγορα να πλαγιάζει και να μπαίνει πίσω από τις πέτρες της αποχής συνεχίζοντας την πορεία του παράλληλα με εμένα, αυτόματα ευθυγραμμίζω το όπλο ανάμεσα σε δύο βράχους εκεί που υπολογίζω πως θα περάσει και όταν περνάει το κεφάλι του ρίχνω.
Η βολή μακρινή, βλέπω το ψάρι να απομακρύνεται με την βέργα πάνω του η οποία πλαγιάζει και πέφτει αφήνοντάς του στην πετονιά, ωραία... πιάνω το σχοινί του μουλινέ και φρενάρω την πορεία του.
Τότε ήταν που έγινε το μπάχαλο, η βολή είχε πλήξει το ψάρι που ήταν πιο μεγάλο από όσο υπολόγιζα δέκα πόντους περίπου πιο πίσω από το πλαϊνό φτερό χωρίς να πλήξει ζωτικά σημεία αλλά και χωρίς να υπάρχει φόβος να ξεψαρίσει, όσο το τραβούσα αποφασιστικά τόσο μουλάρωνε και δεν ερχόταν κοντά σε κάποια φάση πήδηξε 3 φορές έξω από το νερό ολόκληρος, μετά από κάνα 5 λεπτο κατάφερα να τον διπλαρώσω και να δώσω τέλος στα βάσανα του, τότε κατάλαβα και το τί ψάρι ήταν... το ποιό μεγάλο του είδους που έχω πιάσει μέχρι τώρα ..
Τελικά καλό είναι καμιά φορά να ακούμε και το ένστικτο μας πώς μου ήρθε να πάρω το 120 αρι στα ρηχά ;;;;;
Τελικά το ψάρι ήταν 5 κιλά και 120 μήκος περίπου.
Η παντόφλα είναι 46 νούμερο !!!
