Ας ξεκινήσουμε με το ότι για εμάς τους υποβρύχιους κυνηγούς η λέξη "όνειρο" συνήθως έχει λαμπιρίζοντα λέπια και μορφή ψαριού... Είναι το άπιαστο και το ανεκπλήρωτο και αυτό που εν τέλει ανάγουμε στην φαντασία μας μιας και δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει..!
Όμως δεν σταματάμε να το κυνηγάμε και να το υπομένουμε καρτερικά σε κάθε κράτημα της ανάσας μας να φανεί... Πολλές φορές μάλιστα το αισθανόμαστε πίσω από το "ψιλό" να καραδοκεί, χωρίς όμως να παίρνει σάρκα και οστά...
Ίσως αν δεν ερχόταν και εκείνη η μέρα, το τελευταίο φετινό ψάρεμα με τον Βασίλη για πελαγίσια, να μην πιστεύαμε και εμείς ότι υπάρχουν ακόμα ονειρικά πλάσματα... Πλάσματα σμιλεμένα από τα ρεύματα των ωκεανών, αρπακτικά που το μεγέθος τους κόβει την ανάσα με σαγόνια που όμοια τους βλέπεις σε άλλες θάλασσες και όχι στα δικά μας νερά... Θηραματα ικανά να "συγκινήσουν" ακόμα και υποβρύχιους κυνηγούς που έχουν ψάρια στο ενεργητικό τους και δεν εντυπωσιάζονται εύκολα..!
Ένα τέτοιο ψάρι μπήκε σε ένα καρτέρι και χτυπήθηκε μια τέλεια μέρα.... Το τι έγινε και πως ήρθε στην επιφάνεια είναι μια ιστορία που πρέπει να δείτε στο βίντεο και που είναι το ίδιο απίστευτη με το ψάρι που κρατάμε στα χέρια μας, είναι μια απόλυτη συνεργασία δύο ανθρώπων που λειτούργησαν σαν ένα και που το χάρηκαν σαν μικρά παιδιά!
