Η τέλεια καταιγίδα

[dimitrikotz]

Το σκέφτηκα αρκετά αν θα έπρεπε να ανεβάσω αυτό το βίντεο, όμως μετά απ' τις τελευταίες συζητήσεις που έγιναν εδώ περί ασφάλειας και ζευγαριού, το αποφάσισα. Σ' αυτό το σκάρτο δίλεπτο δεν υπάρχει τίποτα το εντυπωσιακό, ούτε ωραία τοπία, ούτε μεγάλα ψάρια, ούτε δυνατές ψαρευτικές σκηνές, το μόνο που θέλω να καταδείξω και πιστεύω το πετυχαίνω είναι η ανθρώπινη ηλιθιότητα, η δική μου ηλιθιότητα. Επιβεβαιώνω ότι ο αλλαζόνας έμπειρος είναι τελικά πολύ πιο επικίνδυνος από τον ταπεινό άπειρο, και οι δύο όμως θα κινδυνεύσουν το ίδιο αν διαπράξουν την ύβρη της υπέβασης των προσωπικών τους ορίων. Εαν το όριο σου είναι τα δέκα μέτρα και πας στα δέκα πέντε, ήδη το έχεις ξεπεράσει κατά 50% με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν και μια ζωή μοναχικός καβαλάρης, υποστήριζα πάντα με θέρμη το σλόγκαν 'ποτέ χωρίς ζευγάρι', μόνο που στην περίπτωση μου το δικό μου ζευγάρι είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Απέναντι σε έναν επιπόλαιο, ενθουσιώδη, ριψοκίνδυνο εαυτό ανίκανο να αντισταθεί στην γοητεία του βαθύ μπλε, με μόνιμη δίψα για αδρεναλίνη, αντιπαραβάλλεται ένας συντηρητικός, συνετός, λογικός τύπος, ένα δειλό ανθρωπάκι ένας χέστης. Αυτός ακριβώς ο χέστης είναι που εξισορροπεί τα πράγματα και εξασφαλίζει την ασφαλή άνοδο στην επιφάνεια, αυτός όμως την συγκεκριμένη ημέρα είχε μείνει στην βάρκα και άφησε τον τρελό αχαλίνωτο.

Οι συνθήκες για την ιδανική καταιγίδα ήταν κάτι παραπάνω από ιδανικές. Απόλυτη άπνοια, μηδενικό ρεύμα, ζεστά νερά, κι ένας ψαροκυνηγός στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στο απώγειο του καλοκαιριού. Από τις πρώτες βουτιές κατάλαβα ότι εκείνη η μέρα ήταν ξεχωριστή. Βουτούσα και βουτούσα καλύτερα από κάθε άλλη φορά, το ρολοϊ το επιβεβαίωνε με αντικειμενική ψυχρότητα. Με υπέρμετρη αλλαζονία είπα στον εαυτό μου 'σήμερα πάω όπου θέλω'. Ωστόσο ίσως λόγω όλων των παραπάνω συνθηκών υπήρχε παντελής απουσία θαλάσσιας ζωής, και όσο περνούσε η ώρα, είχα αποδεχτεί το γεγονός ότι θα έβγαινα άψαρος, μέχρι που σ' ένα πλανάρισμα την είδα. Η πανέμορφη πρασινομάτα στήρα ήταν καθισμένη στην κορυφή ενός υποθαλάσσιου λόφου και μου έκλεινε το μάτι. Το βάθος αρκετό, αλλά όχι και απαγορευτικό για μένα και αυτό το ψάρι το ήθελα. Εκμεταλλευόμενος την απουσία ρεύματος, την απουσία σκαφών, αλλά και με παντελή απουσία μυαλού χαλάρωσα αρκετή ώρα και όταν ήμουν έτοιμος ξεκίνησα την κάθοδο. Με τα πνευμόνια γεμάτα αέρα έφτασα έυκολα στην κορυφή του λόφου, όπου και διαπίστωσα ότι το ψάρι είχε κατέβει βαθύτερα, και κυρίως πολύ μακρύτερα σε μήκος. Είχε κρύψει το κεφάλι της σ' ένα βράχο αφήνοντας το σώμα της εντελώς εκτεθειμένο στην κοινή θέα. Ο διάβολος ο ίδιος είχε πετάξει το τέλειο δόλωμα και εγώ έσπευσα να το αρπάξω και να το καταπιώ αμάσητο!

Υπό νορμάλ συνθήκες, θα είχα ήδη αρχίσει να αναδύομαι, το βάθος ήταν εκτός δυνατοτήτων μου και το εγχείρημα γινόταν ακόμα πιο δύσκολο αφού είχα να διανύσω και μία απόσταση οριζοντίως. Όμως οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου νορμάλ καθώς βρισκόμουν σε "πάω όπου θέλω" mode, ήμουν ο Οδυσσέας σ' ένα καράβι δίχως κατάρτι και δίχως συντρόφους, έρμαιο της Σειρήνας -Στήρας του. Χωρίς καθόλου δεύτερες σκέψεις και χωρίς να ανακόψω καθόλου την βουτιά συνέχισα την πορεία μου. Πλησίασα το ψάρι που αντελήφθη την παρουσία μου όμως κατάφερα μία καλή βολή και τότε κατάλαβα που βρισκόμουν. Δεν τόλμησα να κοιτάξω πάνω όπως ο ορειβάτης στην κορυφή του βουνού δεν τολμά να κοιτάξει κάτω στον γκρεμό, δεν τόλμησα καν να κοιτάξω το ρολοϊ μου. Σε αυτό το σημείο όσοι περιμένουν δράμα, θα απογοητευτούν. Ξεκίνησα για πάνω όχι με το γνωστό μπλαζέ στυλ και τις νωχελικές πεδιλιές, αλλά κάπως νευρικά. Είχα πολύ αέρα, αλλά και ανασφάλεια. Ανέβαινα, ανέβαινα, ανέβαινα μέχρι που έφτασα στην επιφάνεια και πήρα συνεχόμενες βαθιές ανάσες. Ένιωσα το διοξίδειο διάσπαρτο στον οργανισμό μου και μια γλυκιά υποψία μέθης, τίποτα πέραν αυτού. Δεν μπήκα στον πειρασμό να σκεφτώ "ε, αυτό ήταν?", ούτε καν έδωσα σημασία στο ψάρι που σε άλλες περιπτώσεις θα μου έδινε περίσσιο ενθουσιασμό. Σκέφτηκα μόνο την κόρη μου, και τοίχο - τοίχο πήρα τον δρόμο για την βάρκα με την ουρά στα σκέλια . Εκείνη την ώρα, έβλεπα τον βυθό στα πέντε μέτρα και μου φαινόταν βαθιά! Το βάθος δεν το είχα, είχα παραβιάσει τον πλέον θεμελιώδη κανόνα ασφαλείας και το ήξερα. Μπορεί ο Γιάνκος ή ο Σιδέρης να έβλεπαν αυτή την βουτιά και να γελούσαν, εγώ όμως δεν την είχα ασχέτως αν δεν συνέβη τίποτα.

Απολογούμαι γιαυτό το κατεβατό, θέλω απλώς να συνδράμω κάπως στην κουβέντα που έχει ανοίξει και να απευθυνθώ σε έμπειρους και άπειρους. Είτε ψαρεύετε με ζευγάρι είτε μόνοι, μην υπερβαίνετε ποτέ και για τίποτα τα όρια σας, δεν αξίζει, πραγματικά. Η θάλασσα είναι πλανεύτρα, εύκολα παρασύρει με την ακαταμάχητη γοητεία της, όμως μην ενδίδετε, δεν αξίζει. Προσωπικό επιμύθιο: Μέχρι τώρα έβλεπα διαφόρους γέρους στην ηλικία μου, γύρω στα εξήντα να επιδεικνύουν τους κοιλιακούς τους, να κολλάνε στα κοριτσάκια, να το παίζουν τζόβενοι, όπως ομοίως έβλεπα πατσόγριες επίσης στην ηλικία μου να φοράνε μίνι, να πλακώνονται στις πλαστικές και να συχνάζουν στα μπαρ. Αμφότερους τους θεωρούσα γελοιοδέστατους μέχρι που συνειδητοποίησα ότι τίποτε δεν διαφέρω απ' αυτούς. Και αυτοί όπως κι εγώ είναι βυθισμένοι στην πλάνη τους, σε μία μάταιη μάχη έναντι του χρόνου, της φθοράς, του γήρατος, του θανάτου.

phpBB [video]

[giaspyr]

Πραγματικά συγκλονιστική η περιγραφή, δεν μπορώ να προσθέσω τίποτε άλλο αυτή την στιγμή.
Ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη για το μάθημα.

[thodoris981]

Οπως το περιγραφεις ειναι συνταγη πνιγμου.
Ευτυχως ολα καλα...
Πεφιγραφικος ομως δεν μπορω να πω... και αν μη τι αλλο ακουσαμε Βιβαλντι
ΠΡΟΣΕΧΕ.

[stelarasA'MAK]

Α ρε Δημήτρη,είσαι προικισμένος όχι μόνο στη βουτιά αλλά και στο... πληκτρολόγιο (παλιά θα λέγαμε στην πένα....)..με βάση τους κανόνες της ελεύθερης κατάδυσης,άσχετα που δεν είχες συνέπειες,τυπικώς "την τσίμπησες"...
Το νου σου!!!!!!

[dimitrikotz]

Πραγματικά συγκλονιστική η περιγραφή, δεν μπορώ να προσθέσω τίποτε άλλο αυτή την στιγμή.
Ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη για το μάθημα.

Γιάννη όχι ακριβώς μάθημα, παράδειγμα προς αποφυγήν θα έλεγα!

[dimitrikotz]

Οπως το περιγραφεις ειναι συνταγη πνιγμου.
Ευτυχως ολα καλα...
Πεφιγραφικος ομως δεν μπορω να πω... και αν μη τι αλλο ακουσαμε Βιβαλντι
ΠΡΟΣΕΧΕ.

Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό, όταν δε έχεις ανθρώπους από πίσω, οφείλεις να χαλιναγωγείς τα πάθη σου. Ο Βιβάλτι ήταν ιδανικός για την περίσταση, και τι Βιβάλντι: Η καταιγίδα!

[mitsosub]

Aν κ γω σε αρκετά ψαρέματα μου βουτάω μόνος, είναι αυτέςοι μέρες όπως γράφεις που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα,τότε ξεπερνας ις κόκκινες γραμμές σου.
για αυτό πάντα χρειάζεται ζευγάρι...

[dimitrikotz]

Α ρε Δημήτρη,είσαι προικισμένος όχι μόνο στη βουτιά αλλά και στο... πληκτρολόγιο (παλιά θα λέγαμε στην πένα....)..με βάση τους κανόνες της ελεύθερης κατάδυσης,άσχετα που δεν είχες συνέπειες,τυπικώς "την τσίμπησες"...
Το νου σου!!!!!!

Ευχαριστώ Στελάρα, θα δεις από δω και μπρος κάτι βιντεάκια που θα βγάζω με μάξιμουμ βάθος τα 10 μέτρα! Μόνο που ψάρι δεν θα σταυρώνω

[ΤΑΙΤΙΝΟΣ]

Αμαν βρε αδερφέ, τι κατήφορος ατελείωτος ήταν αυτος; Η ψυχή μου πιαστηκε...
Πάντως αφου αποφευχθηκε το πάθημα, έμεινε το μάθημα και να είσαι καλά που το μοιραστηκες
Και η μουσικη, οντως εδεσε τέλεια...

[dimitrikotz]

Aν κ γω σε αρκετά ψαρέματα μου βουτάω μόνος, είναι αυτέςοι μέρες όπως γράφεις που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα,τότε ξεπερνας ις κόκκινες γραμμές σου.
για αυτό πάντα χρειάζεται ζευγάρι...

Δημήτρη σε βαθιές παρακινδυνευμένες βουτιές χρειάζεται πράγματι το ζευγάρι, κι αν δεν το έχεις απλά δεν τις κάνεις.. Κατά ένα περίεργο τρόπο όταν βουτάω με ζευγάρι δεν μπορώ να χαλαρώσω σωστά, ενοχλούμαι απ' την παρουσία του. Όμως άνοιξα αυτό το θέμα ακριβώς γιαυτό, για να επισημάνω την αναγκαιότητα του!

[dimitrikotz]

Αμαν βρε αδερφέ, τι κατήφορος ατελείωτος ήταν αυτος; Η ψυχή μου πιαστηκε...
Πάντως αφου αποφευχθηκε το πάθημα, έμεινε το μάθημα και να είσαι καλά που το μοιραστηκες
Και η μουσικη, οντως εδεσε τέλεια...

Ευχαριστώ πολύ Άρη, από εδώ και μπρος θα έρχομαι εκεί πάνω και θα πηγαίνουμε στις ρηχοπατιές για τσιπούρες

[ftsak]

Aν κ γω σε αρκετά ψαρέματα μου βουτάω μόνος, είναι αυτέςοι μέρες όπως γράφεις που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα,τότε ξεπερνας ις κόκκινες γραμμές σου.
για αυτό πάντα χρειάζεται ζευγάρι...

Δημήτρη σε βαθιές παρακινδυνευμένες βουτιές χρειάζεται πράγματι το ζευγάρι, κι αν δεν το έχεις απλά δεν τις κάνεις.. Κατά ένα περίεργο τρόπο όταν βουτάω με ζευγάρι δεν μπορώ να χαλαρώσω σωστά, ενοχλούμαι απ' την παρουσία του. Όμως άνοιξα αυτό το θέμα ακριβώς γιαυτό, για να επισημάνω την αναγκαιότητα του!

Αυτό ακριβώς παρατηρώ και γω, η μοναξιά μέσα στην θάλασσα είναι απολαυση...

[thalassa50]

Πολύ σωστά λένε ότι αν δεν την πάθεις δεν θα μαθεις ,και πάρα πολλοί πέρασαν από αυτό το στάδιο ευτυχώς ανώδυνα ,ακόμα και εγώ ο κατ εξωχην μοναχικός και κάπως έτσι βάζουμε μυαλό να το πω έτσι και την γλυτώνουν άρκετα ψάρια πλέον αλλά ίσως και εμείς ,εγώ αυτό τό έχω κανέι ρητό Δημήτρη μου ,αλλά με τό διαδίκτυο σήμερα και το φόρουμ τα διαβάζουν η νέοι μας και ισώς παίρνουν μαθήματα από τα παθημάτα άλλων .
Αλλά όπως έχω ξαναγράψει,τον εχείς τον γραπτό λόγο και απολάμβανουμε στορυς εμείς και έιναι η μόνη φορά που δεν θα δίαμαρτυρηθω για την μουσική υπόκρουση σε ψαροτουφεκαδικο βίντεο:D ήταν τέλεια.
Υγ.Ο ένας με όριο βάθους τα 12 μέτρα φτάνει απότομα τα 25???εσύ τό ξεπερνάς διότι ένιωθες οτι έχεις αέρα ??και εγώ το δικό μου δεν μπορεσα να το ξεπεράσω ποτέ όσες λίγες φορές δοκίμασα έχοντας βέβαια καπόιον από πανω,διότι άν δεν ????όπως σύνήθως???δέν επιμένω νά βγάλω ψαρι ουτε στα τέσσερα μέτρα

[dimitrikotz]

Πολύ σωστά λένε ότι αν δεν την πάθεις δεν θα μαθεις ,και πάρα πολλοί πέρασαν από αυτό το στάδιο ευτυχώς ανώδυνα ,ακόμα και εγώ ο κατ εξωχην μοναχικός και κάπως έτσι βάζουμε μυαλό να το πω έτσι και την γλυτώνουν άρκετα ψάρια πλέον αλλά ίσως και εμείς ,εγώ αυτό τό έχω κανέι ρητό Δημήτρη μου ,αλλά με τό διαδίκτυο σήμερα και το φόρουμ τα διαβάζουν η νέοι μας και ισώς παίρνουν μαθήματα από τα παθημάτα άλλων .
Αλλά όπως έχω ξαναγράψει,τον εχείς τον γραπτό λόγο και απολάμβανουμε στορυς εμείς και έιναι η μόνη φορά που δεν θα δίαμαρτυρηθω για την μουσική υπόκρουση σε ψαροτουφεκαδικο βίντεο:D ήταν τέλεια.
Υγ.Ο ένας με όριο βάθους τα 12 μέτρα φτάνει απότομα τα 25???εσύ τό ξεπερνάς διότι ένιωθες οτι έχεις αέρα ??και εγώ το δικό μου δεν μπορεσα να το ξεπεράσω ποτέ όσες λίγες φορές δοκίμασα έχοντας βέβαια καπόιον από πανω,διότι άν δεν ????όπως σύνήθως???δέν επιμένω νά βγάλω ψαρι ουτε στα τέσσερα μέτρα

Γιάννη όταν έχεις όριο τα 12 και πας στα 25 είναι καθαρή αυτοκτονία!! Κι εγώ όπως κι εσύ μοναχικοί λύκοι είμαστε και ακριβώς γι' αυτό τον λόγο είναι επιτακτικό να βουτάμε πολύ κάτω από τα όρια που έχουμε θέσει για τους εαυτούς μας. Είναι μέρες που αισθάνομαι ότι πετάω και άλλες μέρες που σέρνομαι κυριολεκτικά. Πάντως το καλοκαίρι, επειδή βουτάω σχεδόν σε καθημερινή βάση, βλέπω απίστευτη πρόοδο στις επιδόσεις μου. Εκείνη την μέρα, ναι ένιωσα ότι είχα όσο αέρα χρειαζόμουν για να συνεχίσω την βουτιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έπραξα και ορθά! Από κάποια περίεργη διαστροφή όλες οι δύσκολες καταστάσεις με ελκύουν... Η καλύτερη μου είναι να πέφτω στην θάλασσα με φουρτούνα, όσο πιο κακός ο καιρός τόσο πιο πολύ το διασκεδάζω μέσα..., άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου

[GoRaN]

Δημήτρη καλημέρα!
Τι απίστευτη βουτιά και προσέγγιση έκανες εκεί ; !!!!!!!!!!
Ευχαριστήθηκα την πορεία της βουτιάς σου λες και το έζησα ζωντανά!!!

Όσο για το βάθος είναι κάποιες μέρες που το σώμα πάει από μόνο του.
Όσο για το θέμα βάθος - ζευγάρι , η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται.
Υπάρχουν όμως πολλές φορές που δεν ακολουθεί κανένας και καταλήγεις να ψαρεύεις μόνος.
Προσωπικά ψαρεύω και μόνος και με ζευγάρι , στηρίζομαι πάντα στις δικές μου δυνατότητες και δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να μπεί το ζευγάρι να με σώσει . Δηλαδή με ή χωρίς ζευγάρι δεν θα ξεπεράσω αυτό που μου λέει το σώμα μου. Το βασικότερο όλων είναι να μάθεις τι σου λέει το σώμα σου την ώρα που διενεργείς τις βουτιές. Τα σήματα μας τα δίνει , εμείς πολλές φορές δεν ξέρουμε να τα αποκωδικοποιήσουμε και γι' αυτό την πατάμε.

Υγ. Δημήτρη κρίση ηλικίας περνάς;
Με τέτοια απόδοση δεν σε παίρνει νομίζω