Αν και πάνω από όλα σημασία έχει να είσαι στο νερό και να είσαι καλά, υπάρχουν και οι μέρες που σε κάνουν να ουρλιαξεις από αμέτρητη γκ...
Δεν είναι τόσο οι δύο συναγρίδες. Είναι το που και το πως. Εκεί που περνάνε όλοι, καΐκια, καλαμαδες, ψαροντουφεκάδες στο καμμένο κομμάτι.
Δεν είναι τόσο που και οι δύο βολές άφησαν τα ψάρια σεκος, πράγμα σπάνιο για συναγρίδες. Είναι που εκείνη τη θάλασσα πήγα στη θάλασσα και γύρισα με μια γνώμη που αργότερα θα γραφτεί στο σημειωματάριο και στο μέλλον θα εξακριβωθεί αν είναι γνώση ή σύμπτωση.
Αυτό είναι που με κρατάει δίπλα στο θάλασσα. Το απίστευτα τεράστιο μέγεθός της. Που ενώ νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα σε έναν τόπο που ψαρεύεις από παιδί, μια μέρα σου δείχνει κάτι καινούριο.
Η συνέχεια στην οθόνη σας.
Απολαύστε υπεύθυνα.
