μία τριλογία λοιπόν πλάνων από καλοκαιράκι. Έτσι μπορεί κάποιος να το δει σε τρεις δόσεις, μιας και ακούω εισηγήσεις ότι τα μεγάλα βίντεο κουράζουν. Σολομώντειος λύση λοιπόν στην κυριολεξία.
Το βίντεο θεωρώ παρέχει μεγάλες δυνατότητες στον θεατή. Συμμετέχει κανονικά στο πλάνο. Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου, βλέποντας ένα βίντεο όχι δικό μου, να συμμετέχω κανονικά. Νομίζω ότι βρίσκομαι στο νερό και ψαρεύω εγώ. Οπότε προσπαθώ να παρατηρήσω το βυθό, τη μορφολογία του, ορατότητες, βάθη, ώρα της ημέρας (υπόθεση), τις αντιδράσεις των μικρόψαρων, κλπ και κάποιες φορές λέω σωστή κίνηση, κάποιες άλλες λέω όχιιιιιι, κλπ, κλπ. Έτσι θεωρώ ότι αυξάνουμε την εμπειρία μας έστω και δανεική από συναδέλφους. Εννοείται ότι όλα αυτά θέλουν εμπέδωση στο νερό και σίγουρα δεν νοείται θεωρητικό ψαροντούφεκο.
Επίσης θεωρώ ότι το ψαροντούφεκο, όσο καλός και να είναι αυτός που περιγράφει δεν περιγράφεται. Μπορείς να μεταδώσεις γνώση ως ένα βαθμό, αλλά όχι όλα. Χρειάζεται η τριβή με το νερό και τελικά οι ώρες βυθού, που είναι όπως οι ώρες πτήσεις ενός πιλότου. Από κει και πέρα ο καθένας θα βάλει την προσωπική του σφραγίδα ανάλογα με την αντίληψή του στο χώρο που λέγεται «κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας». Το βίντεο είναι μια καλή άσκηση επί χάρτου όπου και πάλι ο θεατής πρέπει να καταφέρει να αποκωδικοποιήσει καταστάσεις και συμπεριφορές. Σε αυτή την προσπάθεια το μυαλό εξασκείται, προβληματίζεται και τελικά χαράσσεται μόνιμη «εμπειρία».
Παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσω να περιγράψω από μία βουτιά σε κάθε μέρος. Θα περιγράψω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της βουτιάς, κάτι που δεν έχω κάνει μέχρι σήμερα στα προηγούμενα βίντεο.
Μέρος 1ο λοιπόν, η βουτιά ξεκινά στο 2.24. Είναι ένα μέρος που μου αρέσει πολύ. Το ανακάλυψα πριν χρόνια ακολουθώντας σαργούς, τσιπούρες, συναγρίδες που έφευγαν από καρτέρι σε μια φυκιάδα και πήγαιναν προς τα βαθιά. Μετά τη φυκιάδα λοιπόν άμμος και μετά ένα «φρύδι» μήκους 50 περίπου μέτρων με έντονη διαμόρφωση όπου φιλοξενούνται όλα τα είδη ψαριών εκτός ίσως από ροφούς. Εδώ λοιπόν είναι το βασίλειο της σφυρίδας. Στήρες επίσης αρκετές. Έχω τύχει σε μαζώξεις αρκετών σφυρίδων όλων των μεγεθών. Σε ένα καρτέρι λοιπόν στα όρια της φυκιάδας (αναγνωριστική βουτιά) είδα μία σφυρίδα να τρέχει και να κατεβαίνει από την κάτω πλευρά του σκαλιού. Στα επόμενα 2-3 συρτά η σφυρίδα είναι απέξω, τρέχει όμως και κρύβεται σε τρύπα. Θα της αφιέρωνα ένα ακόμη συρτό και θα άλλαζα τόπο. Σημειωτέον όλες τις τρύπες από το φρύδι τις γνωρίζω παραπάνω από καλά από «παλιά» εποχή, πολύ παλιά για την ακρίβεια. Στη βουτιά που φαίνεται στο πλάνο ξεκινάω πάνω από φυκιάδα με την τεχνική του τιρμπουσόν.
Τι είναι αυτό? Κατεβαίνοντας περιστροφικά ελέγχω την κίνηση στο σημείο που θέλω χωρίς να χρειάζεται να έχω το κεφάλι μου σε έκταση, κάτι που με ενοχλεί στον αυχένα. Έτσι έχω το κεφάλι ευθεία με το σώμα, να μη μας λένε οι εκπαιδευτάδες και βλάχους . Επίσης χρησιμοποιώ τα ρέματα όπως θέλω για να προσγειωθώ ακριβώς εκεί που θέλω. Είναι μια τεχνική που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους ψαρεύουν με σταθερά βάρη όπως εγώ. Και την υδροδυναμική σου διατηρείς και ελέγχεις το χώρο και το σπουδαιότερο χρησιμοποιείς τα ρέματα περισσότερο προς όφελός σου στην κυριολεξία γλιστρώντας από στρώμα σε στρώμα.Στη βουτιά του πλάνου λοιπόν είδα το ψάρι ότι έτρεξε προς την τρύπα του, το αργό όμως κατέβασμα πολύ μακριά του έδωσε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας. Πέρασα αριστερά από πετρούλα και κρατήθηκα από πίνα (κάνω το ίδιο συρτό 20 χρόνια τώρα). Μέχρι που προσγειώθηκα, έβλεπα αχνά τη σφυρίδα κάτω στην άμμο μπροστά στην τρύπα. Μόλις με έχασε από οπτικό της πεδίο, το έντονα κυριαρχικό ψάρι σηκώθηκε να δει και μάλιστα προχώρησε και κανένα μισό μέτρο προς τα εμένα. Ήδη στο σημείο που είχα σταματήσει, δεν υπήρχε περιθώριο στο ψάρι. Υπολογίζω τη βολή τρία μέτρα από μύτη βέργας.
Μέρος 2ο. Η βουτιά ξεκινά από 4.50. Ναυάγιο. Ξέρω με λεπτομέρεια όλες τις λαμαρίνες και τα σημεία που κρύβονται τα ψάρια πάλι από την «παλιά» εποχή. Η σφυρίδα του πλάνου μπαινόβγαινε στις λαμαρίνες σε κάθε καρτέρι που έκανα πριν για πελαγίσια. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί της, απλώς το ψάρι είχε ηρεμήσει. Ξεκίνησα τη βουτιά πάλι από μακριά, ειδικά μακριά από λαμαρίνες έτσι ώστε το ψάρι να μην φοβάται ότι θα του «κλείσω το δρόμο», κόντρα στο ρέμα και άφησα ρέμα να με φέρει κοντά στο ψάρι χωρίς σχεδόν καθόλου πεδιλιές.
Μέρος 3ο. Λεπτό 4.32. Εδώ επίσης κάνω το ίδιο συρτό μερικά χρόνια τώρα. Σκαλί μέσα στα φύκια. Έχει μια ευρύχωρη τρύπα που μπαίνουν μεγάλα ψάρια και από πάνω έχει ένα «φινιστρίνι». Το βρήκα κάποτε ψάχνοντας τις απέραντες φυκιάδες του Λιβυκού πελάγους με 2-3 μεγάλους ροφούς. Τα τελευταία χρόνια βρίσκω μόνο σφυρίδες. Σημαδεύω τις φυκιάδες από επιφάνεια και σέρνομαι σύρριζα σε μία μέχρι που βγαίνω και ελέγχω σκαλί. Σπάνια χρειάζεται να φτάσω στο χείλος. Οι σφυρίδες περιμένουν ψηλά να με δουν αλλά με το παραμικρό χάνονται από κάτω. Αυτή τη φορά βρήκα ένα απρόσμενο εμπόδιο και δυστυχώς πολύ κακό. Το φινιστρίνι και η φυκιάδα στο πλάι ήταν γεμάτη λεοντόψαρα. Πέρυσι δεν πήγα στο κομμάτι οπότε δεν ξέρω από πότε αποικίστηκε. Έτσι πήγα εντελώς ακάλυπτος οπότε η σφυρίδα κατέβηκε από κάτω. Έκοψα τη βουτιά να ηρεμήσει το ψάρι και προσπάθησα με εντελώς άλλη πορεία. Αν συνέχιζα στην ίδια βουτιά θα έβγαινα ακριβώς κάθετα από πάνω σε ένα «τσιτωμένο» ψάρι. Το βλέπω δύσκολο να καθόταν. Αν το ψάρι χάσει την οπτική επαφή, όταν καταδυόμαστε προς ένα σκαλοπάτι, μπορεί να μείνει απέξω αλλά θα είναι με το πόδι στο γκάζι. Μόλις εμφανιστούμε, θα τη κάνει και εμείς θα πρέπει να ρίξουμε βολή Λούκι Λουκ κάτι που δεν το κάνω ποτέ μου. Βλέπω αρκετές φορές γρήγορες και βεβιασμένες βολές σε ψάρια που πιάνονται. Δεν βλέπουμε όμως πόσα σκίζονται. Θα δείτε στη βολή ότι από πίσω κάθεται ένα λεοντόψαρο το οποίο μετά τη βολή παραμένει ακίνητο. Δεν έχουν εχθρούς δεν φοβόνται τίποτα.
Αγαπητοί συμφορουμίτες αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι κάθε βουτιά, ανεξάρτητα το είδος της (καρτέρι συρτό, πλανάρισμα) χρειάζεται πλάνο. Και κάθε πλάνο χρειάζεται λίγη σκέψη, μια μικρή μελέτη. Κάθε βουτιά πρέπει να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή προετοιμασία όσον αφορά στο χρόνο από προηγούμενη βουτιά, χαλάρωση, οξυγόνωση, κλπ αλλά και λίγη «μελέτη». Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις από ψάρια ή τι θα αντιμετωπίσεις μετά το χτύπημα. Μετά το χτύπημα βέβαια πρώτα η ασφάλειά μας. Χαλαρά, έλεγχο του ψαριού με μουλινέ και ανάδυση. Όχι βεβιασμένες, αγχωτικές κινήσεις.
