24 χρόνων εγώ...22 ο αδερφός μου...Νέα στολή...η θάλασσα μπονάτσα και εγώ να περιμένω τον μικρο μου αδερφό να σχολάσει για να πάμε το απογευματινό μας 2ωράκι κοντά στο εξοχικό μας.
Την περιοχή την ξέρουμε απ' έξω μιας και είναι δίπλα στο σπίτι μας και κάθε 5-6 μέρες που ηρεμεί ο καιρός πάμε εκεί να μαζέψουμε κάτι τοις να φάμε σαν οικογένεια. Ο βυθός αποτελείται από φυκιάδες , άμμο και μονόπετρα. Κάνει πάντα σαργούς, σκάρους, λαβράκια,πολλά χταπόδια (μιας και υπάρχει και ποταμός κοντά), μαύρα και διάφορα πελαγίσια που κυνηγάνε εκεί...γενικότερα επειδή είναι πέλαγος πάντα υπάρχει ζωή καθώς τα ψάρια είναι πάντα περαστικά, οπότε υπάρχει μια ανανέωση θηραμάτων. Πρώτο συρτό καρτέρι και κάτω από το στήθος μου ξαφνικά νιώθω την άμμο να κινείται..λέω από μέσα μου....σαλάχι......και ανεβαίνω αμέσως στην επιφάνεια....και ξαφνικά...διακρίνω το περίγραμμα ενός γίγαντα....σε βάθος 4-5 μέτρων....ο οποίος γίγαντας....φαινόταν σαν ένα αυτοκίνητο..
Δυστυχώς...λόγω άγνοιας, λόγω νεαρού ηλικίας....και έχοντας δει να πουλιούνται πολλές φορές....δεν ήξερα ότι το συγκεκριμένο είδος απαγορεύεται.!!!
Και χωρίς πολλή σκέψη....με ένα pathos 82 χωρίς μουλινέ (



Το ψάρι τάισε τη δική μου,και 6 οικογένειες του χωριού που είχαν ανάγκη..
Στεναχωρέθηκα όταν διάβασα ότι απαγορεύεται, αλλά πραγματικά δεν το ήξερα...προσπάθησα να αποκομίσω όσα περισσότερα γίνεται απ' τη συγκεκριμένη εμπειρία και πλέον γνωρίζω...επίσης....η φράση πάντα με ζευγάρι πήρε σάρκα και οστά...συγκεκριμένα βάρους 47 κιλών!!!!!!!!!!
Τη φωτογραφία δεν την έβαλα για επίδειξη, αλλά για να το μοιραστώ μαζί σας
Πριν με δικάσετε, προσπαθήστε να μπείτε στη θέση μου