Τον Ιούνιο του 2018, Κυριακή πρωί, έπεσα για ψάρεμα από ακτή που βλέπει στο Αιγαίο. Δεν ήμουν στο νερό ούτε μισή ώρα, όταν από ανατολικά και μακριά μου ακόμη, άρχισε να χαλάει ο κόσμος από τους κεραυνούς. Ξεκίνησα αγχωμένος γρήγορη επιστροφή και ενώ κόντευα να βγω, ξαφνικά και χωρίς καμία αιτία άρχισε ένας φοβερός βόμβος στα αυτιά μου, ιδιαίτερα στο δεξί.
Όταν βγήκα έξω διαπίστωσα με τρόμο ολική απώλεια ακοής. Το μυαλό μου δεν πήγε στο κακό, νόμιζα ότι ήταν απλώς κερί. Οι επόμενες μέρες ήταν για μένα ένας κακός εφιάλτης. Πήγα στο τοπικό νοσοκομείο, ελλείψει ΩΡΛ, όπου ένας ανίδεος γιατρός, μετά από εξέταση, με ειρωνεύτηκε όταν του είπα ότι δεν έχω ακοή, λέγοντάς μου ότι είναι η ιδέα μου

Σαν μισότρελος ταξίδεψα για Αθήνα επισκεπτόμενος για σιγουριά τον δικό μας γιατρό τον κύριο Λουλούδη όπου επιβεβαίωσε την διάγνωση του τοπικού ΩΡΛ με ακοόγραμμα και εξέταση και με έστειλε σαν "επείγον" στο Ιπποκράτειο, το καλύτερο πανεπιστημιακό νοσοκομείο για θέματα ΩΡΛ. Νοσηλεύτηκα για εννέα ημέρες με μηδαμινές πιθανότητες επαναφοράς, λόγω της καθυστερημένης έναρξης της θεραπείας (βλέπε τοπικό νοσοκομείο...). Σαν από θαύμα και με έκπληξη των γιατρών επανήλθα κατά 75% και "πήρα" και λίγο ακόμη με συμβουλές του κυρίου Λουλούδη. Ήταν ένας εφιάλτης... Δεν είναι μόνο απίστευτα οδυνηρή η αίσθηση της απώλειας αλλά και αυτό το βουητό...
Από φέτος ξεκίνησα δειλά δειλά να πλατσουρίζω στα ρηχά... Όλα καλά

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Λουλούδη , τον κύριο Σαμάν Ραγίντ-Αντώνιο καθώς και τους εξαίρετους γιατρούς και προσωπικό του Ιπποκράτειου

!!!