Πώς τα περνάτε ρε μόρτες?
Χαθήκαμε.
Λοιπόοοοον,
σήμερις πήγα βόλτα στην έκθεση με τα σπόρια μου.
Όλα ωραία και καλά.
Όπως τα έχουμε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό.
Λιγότεροι οι εκθέτες αλλά με ωραία περίπτερα.
Συνάντησα και τον Δημάκο (Spearfishing Life) που είχα πολύ καιρό να τον δω,
και τα είπαμε λίγο από κοντά και χάρηκα πολύ.
Και κατά την έξοδο αποκαμωμένος και ζαλισμένος από την μπαράμπα,
σκάει συμπαθέστατο τυπάκι, με πλησιάζει και μου λέει προτάσσοντας μου το μπλουζάκι του στο ύψος του θώρακα:
- Ένα αυτόγραφο ρε φίλε εδώ στην μπλούζα αν μπορείς!
Η αλήθεια είναι ότι τα έχασα λίγο.Λέω από μέσα,ο τύπος με έχει μπερδέψει με κάποιον άλλον,
ή έχω πάθει εγκεφαλικό και δεν ξέρω ποιος είναι.
Τελικά όντως δεν είχαμε γνωριστεί από κοντά ξανά.
Φίλε Γιώργο χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και από κοντά και ζητώ συγγνώμη αν ήμουν λίγο απόμακρος,
αλλά ρε φίλε με αιφνιδίασες!
Σου αφιερώνω λοιπόν μια από τις τελευταίες μου ψαριές,μαζί με μια ανατολή Κυκλάδας
και επιφυλάσσομαι στο μέλλον να σου αφιερώσω και μια Πελαγική Σάλπα!
Υ.γ.Σου χρωστάω χάρη αδελφέ!
Τα παιδιά μου ψάρωσαν.Νομίζουν πως είμαι διάσημος...
Περίβλεπτος φανός...
Ανατολή και Γυάρος!
Μετά κόπων και βασάνων.
Χειμωνιάτικη μπουνάτσα!
