Ναί καλά διαβάσατε!Ο λόγος γιαυτό το πανέμορφο ροζ-μπλέ-χρυσαφί γαμώψαρο που λέγεται συναγρίδα!Ψαρεύω 20 χρόνια,λίγο ποιο σοβαρά μετα τα 25 είμαι σχεδόν 40 και ακόμα μεγάλο ψάρι δεν έχω πάρει!!

Δε λέω ήμουν κολυμπητός όλα αυτά τα χρόνια,έχω πάρει ψάρια μέχρι ενάμισι κιλό πρόσφατα απέκτησα σκάφος οπότε οι επιλογές περισσότερες αλλά τι να προτοθυμηθω και τι να πρωτογράψω..τα καρτέρια χιλιάδες,τα συρτά χιλιόμετρα,τα γερμανικά εγερτήρια ουτε να τα θυμάμαι δε θέλω και τα ψάρια συνεχώς άφαντα..μη σας πω επίσης πώς όταν βρέθηκα αντιμέτωπος επιτέλους με ψάρια άνω των δύο κιλών πάντα κάτι στράβωνε τη τελευταία στιγμή..τη μιά δεν πλησίαζαν,την άλλη νευρικά σπάγανε τελευταία στιγμή,μία φορά πριν πατησω σκανδάλη (λοκαρισμένο-σίγουρο ψάρι 3άρι) ένα μικρό κράκ απο φυκι που κράταγα μαζί με τη λαβή του όπλου και δεν πηρα χαμπαρι απ την ακινησία,ψάρι γιοκ!!Τις προάλλες απόλυτη νεκρα στο καρτέρι κάνω ανάδυση,κοιτάω κάτω,το ψάρι να έχει σκάσει μυτή κάτω απ τις πεδιλιες και να κόβει βόλτες..πολύ μεγάλο κομμάτι για λίγα δυτερόλεπτα ακόμη να είμουν κάτω...προσφατα πρίν μια βδομάδα βρήκα τόπο καλό τελευταία στιγμη,προγραμματίζω ψάρεμα να πάω,έμεινα απο ιμπέλερ!!!την ψώνισα,σηκώθηκα στις 4 πήρα το κανό και έκανα 3μίλια να πάω και 3 να γυρίσω συνολο 6!Φτάνω στο κομμάτι,ακριβώς πάνω στο χάραμα μετά απο 40 λεπτά κουπί,κάνω το πρώτο καρτέρι πανέτοιμος και φτιαγμένος,μπροστά μου βράχος εγω πίσω χαμηλά,ελέγχω μπροστά και δέξια και μόλις πάω να σηκώσω
δειλά δειλα κεφάλι να ελέγξω και την άλλη μερια, τη βλέπω να φεύγει με ελαφρά την στρουμπουλή 4άρα..το στανιό μου μέσα..δε γίνονται αυτά..κανάς παπάς εδώ να με διαβάσει...?την πρώτη πάντως θα την φάω ωμή επιτόπου κυριολεκτικά!!επι ευκαιρίας..μπανίζω ένα αεροβόλο της seac το asso το 115 επειδή 9 στις 10 δεν πλησιάζουνε καλά οι ρουφιάνες και τα νεύρα μου πλέων σπασμένα..τι λέτε?είμαι 1,70 θα βρω δυσκολία στην όπλιση?διάβασα σχετικά αλλά για πείτε μου οι έχοντες εντυπώσεις..επειδή την έχω ψωνίσει κανονικά χαχα σόρρυ παίδες για το μακροσκελές,περιμένω σχόλια!
