Ένα λαβράκι για το γέρο ...

[timotheos]

Στο δρόμο πηγαίνοντας για το κτήμα, σταματάω συχνά σε έναν αξιολάτρευτο άνθρωπο.
Ο γερο - Χριστόδουλος είναι ογδόντα-φεύγα, βαρύς πολύ από τα γεράματα, μάλλον και από τις λύπες της ζωής, ζει με τη γυναίκα του σε ένα χωριάτικο σπιτάκι με μια μικρή αυλή μπροστά, δίπλα στον κεντρικό δρόμο.
Τον γνώρισα τυχαία όταν ακόμα δούλευε, πριν 15 και πλέον χρόνια, και κρατήσαμε επαφή, αυτή σιγά σιγά έγινε φιλία. Όταν χρειάστηκε πριν 10 χρόνια να κάνει μπαλονάκι στα Γιάννενα, προσφέρθηκα να τον πάω, ήταν νεκρή περίοδος για τις δουλειές μου, και έμεινα κοντά του τρεις μέρες στο νοσοκομείο. Ο γέρος το εκτίμησε πολύ, και μου το δείχνει από τότε με κάθε τρόπο.
Την Τρίτη του Αγ. Στεφάνου ξεκίνησα για το κτήμα. Σταμάτησα στο γέρο για τα χρόνια πολλά. Είναι Παξινός, και στους Παξούς οι δικοί του τον γιόρταζαν τα Χριστούγεννα.
Τον βρήκα στον καναπέ του απέναντι από την τηλεόραση, την κοίταζε αλλά δεν έβλεπε.
Τον καλημέρισα και του ευχήθηκα χρόνια πολλά.
Με κοίταξε κατευθείαν στα χέρια που κρατούσα μια σακούλα πορτοκάλια.
"Είναι για στύψιμο, δεν είναι πολύ γλυκά αλλά έχουν πολύ ζουμί".
Ο γέρος πάντα με κοιτάει στα χέρια όταν μπαίνω στην πόρτα του και κρατάω κάτι. Μάλλον είμαι και ο μόνος που του πηγαίνω κάτι. Στα νειάτα του καλοστεκόταν, και είχαν μάθει όλοι οι δικοί του μόνο να του γυρεύουν. Τώρα με τη σύνταξη δυσκολεύεται κάπως.
Έκατσα πλάι του στον καναπέ και του χτύπησα απαλά την πλάτη. Φαινόταν πιο βαρύς από το συνηθισμένο.
"Πώς πέρασες τη γιορτή σου"; τον ρώτησα.
"Ω..."
Ο γέρος απαντάει συχνά με ένα πολύ κοφτό "ω..." και με ένα διακριτικό αναστεναγμό. Εκείνες τις στιγμές όλη η ατμόσφαιρα γεμίζει, ξεχειλίζει από την απογοήτευσή του.
"Τί έχεις; συμβαίνει κάτι;"
"Τί θες να έχει βρε Τιμόθεε, όλο πάνω του κατουριέται, δεν προλαβαίνω να του πλένω τα παντελόνια και τα σεντόνια του".
Ο γέρος έσφιξε τα χείλη του να μη μιλήσει.
Εγώ ντράπηκα, όχι για αυτό που άκουσα, σιγά το πράμα, γέρος άνθρωπος είναι, αλλά γιατί είδα ότι όταν εκδικείται η γυναίκα, ακόμα και αν είναι η ίδια η γυναίκα σου, γίνεται αμείλικτη.
"Γκρίνια, γκρίνια..." μου ψιθύρισε ο γέρος, και έκανε νόημα πιάνοντας με το χέρι το πέτο από την πυτζάμα του ότι δεν αντέχει άλλο.
Του ξαναχτύπησα απαλά την πλάτη. Μάλλον ήθελα να τον χαϊδέψω, αλλά δεν έχω τέτοιο θάρρος.
"Πας πάνω"; με ρώτησε.
"Πάω να κάνω καμιά δουλειά, καλά κάτσαμε αυτές τις μέρες".
"Θα πας και για ψάρεμα";
Το βλέμα του όταν με ρώτησε αυτό έγινε έντονο. Νομίζω ότι για λίγο τα μάτια του έλαμψαν. Ο γέρος μου έχει πει πολλές ιστορίες για το νησί του, για το ψάρια που έβγαζαν όταν ήταν νεαρό παιδί κι ήταν ακόμα ο πόλεμος, για το πώς οι σαρδέλες ανέβαιναν μόνες τους στη στεριά στη Λάκκα να ταΐσουν τη φτωχολογιά, για το πώς οι ντόπιοι λάδωναν με συναγρίδες και μαγιάτικα τους Ιταλούς για να φέρνουν λαθραία στάρι από απέναντι. Μου έλεγε για το πόσοι χαθήκανε ψαρεύοντας νάρκες, ο θείος του με το γιό του, τις ήθελαν τότε για το δυναμίτη που είχαν.
Αρκετές φορές που πιάνω κανά ψάρι δυο-τριών μερίδων του το πάω, το κάνει η γυναίκα του μπιάνκο, σούπα, ή ψητό με σκορδαλιά, ανάλογα την περίπτωση.
"Θα πας και για ψάρεμα";
"Δεν ξέρω τί θα γίνει με τον καιρό, είπανε ότι έρχεται κακοκαιρία με δυνατούς ανέμους".
Δε μίλησε, αλλά εγώ άκουσα πολλά.
Ήπια το κονιάκ που με κέρασε η κυρα Μαρία, έφαγα και τη μηλόπιτά της, χαιρέτησα και έφυγα.

Όταν έφτασα στο κτήμα, ένιωθα βάρος. Δεν είχα όρεξη για δουλειά, Άνοιξα το σπίτι, 7 βαθμούς είχε μέσα, 9 έξω, άναψα το τζάκι να σπάσει λίγο το κρύο, κουβάλησα ξύλα από το κατώι να έχω για τις τρεις μέρες που θα καθόμουν.
Η θάλασσα ήταν πολύ ήσυχη, φαινόταν και αρκετά καθαρή.
Λιάνισα μια ελιά που είχα κλαδέψει τις προάλλες και έβαλα φωτιά, τα ξύλα, στεγνά από τους βοριάδες των τελευταίων ημερών πήραν αμέσως, τέλειωσα πιο γρήγορα από το συνηθισμένο.
Δεν ξεκίνησα άλλη, δε με έπαιρνε η ώρα, αλλά πιο πολύ δε με έβγαζε η διάθεση.
Κατέβηκα στο σπίτι και ξανακοίταξα τη θάλασσα. Δεν είχα και πολλή όρεξη για ψάρεμα. Από την άλλη όμως, ο καιρός θα χειροτέρευε, και ποιος ξέρει πότε θα μου δινόταν η ευκαιρία.

Στις 2.30 το μεσημέρι ήμουν μέσα. Ξεκίνησα πάλι, όπως την προηγούμενη φορά, προς τα ανατολικά, σε ένα μεγάλο αμμώδη και ρηχό κόλπο, ξέρω ότι όταν είναι ήσυχα και καθαρά τα νερά βοσκάνε κέφαλοι εκεί, κατεβαίνει και ένα ρυάκι από το βουνό στη μέση της παραλίας και τους μαζεύει. Δεν είδα τίποτα. Μόνο ψιλολόι.
Πάλι πίσω, και κολύμπι στην αντίθετη μεριά, δυτικά προς τον κάβο. Εκεί φέρνει λαβράκια όταν έχει θολούρα, όταν όμως είναι ήσυχα όπως σήμερα...
Έφτασα στο μέρος χωρίς να ελπίζω σε κάτι. Ήμουν τόσο κακόκεφος, που δεν κοίταζα γύρω μου.
Πήρα θέση για καρτέρι, δυο μέτρα το βάθος, αλλά και πάλι ένιωθα πως το μυαλό μου δεν ήταν εκεί.
Σε δευτερόλεπτα φάνηκε κάτι να έρχεται προς το μέρος μου, με ταχύτητα μάλιστα. Ξαφνιάστηκα και έκανα λίγο προς τα πίσω, έκρυψα το πρόσωπό μου πίσω από ένα βράχο στα αριστερά μου.
Το ψάρι έφτασε στα δυο μέτρα από το όπλο, έκοψε απότομα προς τα δεξιά μου και στάθηκε για ένα δευτερόλεπτο να με παρατηρήσει καλά.
Αυτό το δευτερόλεπτο το βρήκε η βέργα μου λίγο πάνω από το πλαϊνό πτερύγιό του. 'Επεσε κάτω εντελώς παραδομένο, όταν το γράπωσα από τα βράγχια για να του κάνω ευθανασία, κάπως πήγε να αντιδράσει, αλλά ξέπνοα.

Εχθές και σήμερα είχε απίστευτο αέρα, ούτε για δουλειά δεν ήταν. Ο άνεμος πέρναγε μέσα από τις χαραμάδες των παντζουριών και άνοιγε τα τζαμιλίκια. Τρεις - τέσσερις φορές κόπηκε το ρεύμα για πολλή ώρα, ευτυχώς που έχω το τζάκι.

Σήμερα το απόγευμα, επιστρέφοντας από το κτήμα, έκανα πάλι μια στάση στο γερο - Χριστόδουλο. Μπήκα σπίτι του κρατώντας τη σακούλα με το λαβράκι. Ο γέρος με κοίταξε στα χέρια.
"Έπιασα ένα λαβράκι προχθές, και μου κάνει ότι γράφει το όνομά σου από κάτω".
"Ω..."
Αυτό το "ω" ήταν μακρό, φώναζε ότι ήταν από έκπληξη και ευχαρίστηση.
"Κάνε το μισό σούπα αύριο, και το άλλο ψήστο κάποια άλλη μέρα".
Ο γέρος με κοίταξε και τα μάτια του πάλι έλαμψαν, όπως προχθές.
"Πώς το έπιασες";
Του είπα. Ήπιαμε και το κονιάκ που έφερε η κυρα Μαρία. Του είπα και για τις ελιές. Ήπιαμε κι άλλο κονιάκ.
"Ευτυχώς που είσαι κι εσύ βρε Τιμόθεε, και λέω καμιά κουβέντα"...
Τα λόγια του έβγαζαν παράπονο, αλλά δε μου φάνηκε πικρό.
"Σ' ευχαριστώ" μου είπε, και τσούγκρισε το ποτήρι για την τελευταία γουλιά.
Εκείνη την ώρα μου ήρθε να τον φιλήσω, αλλά θυμήθηκα ότι οι άντρες δε φιλάνε. Μόνο του χάιδεψα την πλάτη.

Μπήκα λοιπόν στο φόρουμ να σας τα πώ, και είδα και θαύμασα τα ψάρια του Μαργαρίτη και του Γιώργου.
Δεν τα λέω λοιπόν για χάρη του ψαριού, αλλά για το γέρο Χριστόδουλο.

[dinosts]

Ω...ραίος Τιμόθεε σε όλα σου!

[CapetanThomas]

Τί όμορφη Διήγηση...
Πόσο ζωντανές οι Εικόνες που μας περιέγραψες...
Σάν να τις ζήσαμε μαζί σου...
Μέχρι τα Κλαράκια απ τα Ελιόδενδρα που καίγονταν, ακούστηκαν...

Μπράβο σε Ολα Τιμόθεε...

Καλή κι Ειρηνική Χρονια για όλο τον Κόσμο...

[underworld]

Απολαυστικός.
Όλο μαζί βγαλμένο από τα παλιά. Ίσως τα εργαλεία για να ξαναβάλουμε το τρένο μας σε ράγες να κρύβονται στο χτες, μακριά από την πόλη, στους παλιούς, όταν κάποιες σχέσεις ήταν αλλιώς. Βγαίνοντας "εκτός τόπου και χρόνου" ίσως να εντοπίσουμε πιο εύκολα εκείνα τα στοιχεία που χάθηκαν. Και τελικά, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της αναζήτησης να ενώσουμε την ενέργειά μας με εκείνα που αντέχουν στο χρόνο.

[thanasis28]

Τελικά κάπου εκεί έξω...υπάρχουν ακόμα ΩΡΑΙΟΙ άνθρωποι... Να σαι καλα ρε φίλε..

[pittask]

Τα ονόματα επιβεβαιώνουν και σφραγίζουν τους τρόπους! Είθε το νεο ετος οι καθημερινές σχέσεις αλλά και η προοπτική μας να διαπνεονται από το πνεύμα της διακονίας και της ανιδιοτελους δοτικοτητας!
Υ.Γ.Πόσα αρεστα μπορείς να δείξεις και να κάνεις με τη σύλληψη ενός ταπεινου ιχθύος!Χρόνια πολλά συνάδελφοι

[ΛΟΥΠΗΣ]

Δεν έχω διαβάσει ποτέ πάνω απο 5 γραμμές κείμενο στο φόρουμ,πάντα το παρατάω κάπου εκεί ...........Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον και να σε καλά (αν δεν μας δουλεύεις)
Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι άλλο,το μόνο που έχω να πω είναι ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ για την ανθρωπιά σου,να τον θυμάσε τον γέρο και ότι σου δίδαξε

[γιωργος 21]

Τιμοθεε δεν εχω να πω τιποτα εκτος απο ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ για ολα οσο υπαρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ υπαρχει ελπιδα να σε καλα φιλε μου

[timotheos]

Συνάδελφοι, μου κάνει εντύπωση ότι σας κάνει τέτοια εντύπωση η ιστορία.

Στην επαρχία υπάρχουν ακόμα αρκετοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ, και δε βάζω τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς.
Πιθανόν να υπάρχουν και στα μεγάλα αστικά κέντρα που ζείτε, αλλά ή ο τρόπος ζωής δε σας επιτρέπει να τους δείτε, ή κάτι (ή κάποιος) τους κρατάει κρυμμένους για να τους προφυλάξει.
Εγώ δε θεωρώ ότι έκανα κάτι που έδωσα ένα λαβράκι στο γέρο, ένιωθα σα να το έδινα στο δικό μου πατέρα, και αν αυτός χάρηκε μια για αυτό, εγώ χάρηκα δέκα. Την ιστορία την είπα για το γέρο και μόνο, και για να πω πόσο με ένα τίποτα (ένα λαβράκι πχ) μπορείς να ζεστάνεις τον κόσμο και την ψυχή σου.

Πριν δέκα μέρες περίπου, στις 16 του μήνα, ένας πολύ καλός φίλος, ο Σοφοκλής από τη Μπενίτσα, σχεδόν αδελφός, άριστος ψαράς, πήγε με τη βάρκα του για ψάρεμα. Κάποιος του είχε ξεσφίξει τα μπουλόνια από τις ρόδες στο τρέιλερ. Σε μια στροφή η μια ρόδα έφυγε, η βάρκα έπεσε στο δρόμο και έπαθε ζημιά. Ευτυχώς πήγαινε σιγά και ευτυχώς έφυγε η πίσω δεξιά ρόδα και η βάρκα έπεσε έξω από το δρόμο, θα μπορούσε αν γινόταν το ανάποδο να έπεφτε στο αντίθετο ρεύμα.
Εκτός από τη ζημιά, εκτός από την ταλαιπωρία, ο Σοφοκλής λυπήθηκε γιατί κάποιος χωριανός του την έκανε τη δουλειά. και στο παρελθόν του έχουν κάνει κι άλλες ζημιές. Όταν του προτείναμε να βάλει κρυφή κάμερα κάπου για να δει ποιος είναι, ο Σοφοκλής αρνήθηκε, δεν ήθελε να είναι τσακωμένος με κανένα, δεν ήθελε να έχει ούτε τον παραμικρό λογισμό με κάποιο χωριανό. Μου είπε "θέλω να τους βλέπω και να τους χαιρετάω όλους με χαρά".
Αυτοί είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, κι ευτυχώς που υπάρχουν και τους έχω για να παίρνω κανα μάθημα.

Καλή χρονιά να έχετε όλοι

[PanEx]

Ωραία φάση,ανθρώπινη,γιορτινή!...

[ΤΑΙΤΙΝΟΣ]

Να λέγονται κι αυτά, έτσι για να θυμόμαστε πως -θα έπρεπε- να σκεφτόμαστε όλοι...

[nickchrysiko]

Πολύ όμορφο το κείμενο σου.
Ένιωσα ότι ήμουν δίπλα σας και εγώ.

και αν αυτός χάρηκε μια για αυτό, εγώ χάρηκα δέκα.

Αυτό ακριβώς.Τίποτε άλλο.

[hariska]

Έβαλες τον γέρο Χριστόδουλο στα σπίτια μας.
Να του δώσεις χαιρετίσματα κι ευχές.

[mojo]

Τιμόθεε έχεις έναν πολυ ιδιαίτερο τροπο να αξιολογεις τα πραγματα.
Και για το γερο κ για τον φιλο σου τον ψαρα.
Θα βρεις θα εντοπίσεις και θα "αγοράσεις" μονο αυτα που θα σε βοηθησουν να γινεις καλυτερος ανθρωπος και αυτα που θα σε κανουν να νιώσεις οτι μπορεις να ζήσεις σ ενα καλύτερο κόσμο.
Η θάλασσα πάντα μας βοηθάει ολους προς αυτή την κατεύθυνση.

Μπράβο σου φίλε.
Μπορεί να μην κάνεις μεγάλη ζωή αλλα κάνεις μια απλή ωραία ζωή.
Και το οτι ζεις απο τη γη, ειναι μεγάλη υπόθεση.
Καλυτερα να χεις να κανεις με τη γη , παρά με τους ανθρώπους.

[Δραπέτης]

Ωραία κάλαντα μάς είπες Τιμόθεε.