, αλλά και για να δώσω κουράγιο σε όλους τους συνάδελφους ρηχοπατιάδες.Ψάρια έχει και στα ρηχά και μάλιστα ΜΕΓΑΛΑ! Ψαρεύω κολυμπητό, με μέτριες άπνοιες, το πολύ στα 15μ, κυρίως Β. Ευβοικό και τα καλύτερα ψάρια μου τα έχω βγάλει σε βάθη μέχρι 5μ.
Το συγκεκριμένο ψάρι, ήρθε σε καρτέρι 1 λεπτού στο αβυσσαλέο(!) βάθος των 3,5μ, σε σημείο όπου κυκλοφορούσαν πολλοί κιλίσιοι κέφαλοι και λούτσοι και ψιλό κάθε είδους και όπου κατά καιρούς, με πολλή υπομονή και επιμονή, έχω ξαναπάρει λίτσες και γοφάρια, όχι όμως πάνω από 7-8 κιλά. Αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις πολλή υπομονή (και εσύ και οι γύρω σου
), να αφιερώνεις χρόνο στη θάλασσα, παρά τις συχνές αψαριές και να ψαρεύεις όσο το δυνατόν πιο "φιλόδοξα", (για να μην πω επιλεκτικά), στη ρηχή ζώνη που έχεις επιλέξει και νιώθεις άνετα να ψαρεύεις. 
Και βέβαια ΤΥΧΗ! Αν δεν σε θέλει, άστα... 
Για την ιστορία, το ψάρι αφού χτυπήθηκε καλά, έφυγε με τρομερή δύναμη, μου πήρε όλο το σχοινί (40μ) σε δευτερόλεπτα και φτάσαμε σχεδόν μεσοπέλαγα μέχρι να το πάρω στα χέρια μου, μέσα σε πολλή θολούρα. Χρειάστηκε επίσης δευτέρωμα στο μάγουλο με το 82άρι, το οποίο, με μεγάλη δυσκολία, κατάφερα να βγάλω από τη σημαδούρα και να οπλίσω, ενώ ταυτόχρονα αγάνταρα το ψάρι, με το σχοινί στο μουλινέ από το 95αρι τελειωμένο, χιλιοπαρακαλώντας
, μη γίνει καμιά στραβή και πετάξει τη βέργα (η οποία στράβωσε), ή κόψει την πετονιά, ή δεξερωγωτιάλλογαμωταχρμφ....Μετά από αυτή τη περίπου δεκάλεπτη μάχη, βγαίνοντας έξω, έδωσα άλλη μία για να το καθαρίσω, αφού ήταν ασήκωτο (18,200 έδειξε το κανταράκι πριν το καθάρισμα και 17 μετά-ήταν νηστικό). Στο σπίτι μετρήθηκε στα 120 εκ. και με τη βοήθεια φίλων και συγγενών, κόπηκε κεφάλι (3κ!!) και ουρά για σούπα και έγινε 15-16 μπριζόλες, για όλα τα μαγειρικά γούστα, που μοιράστηκαν στους προαναφερθέντες φίλους και συγγενείς.
Ωραίο ψάρι, καλοφάγωτο 
