Έτσι λοιπόν αφού περίμενα λίγο να σπάσει η πρωινή παγωνιά ετοίμασα τα πράγματά μου φορτοσα το κανό και έφυγα για το ασπρονέρι. Ένα ελαφρύ βοριαδάκι ριτίδιαζε ίσα ίσα την θάλασσα και μόλις έφτασα οι καθιερωμένοι παππουδοψαράδες ήταν εκεί στο φάρο σκοτώνοντας τον χρόνο τους συζητώντας τα πολιτικά τους και ρίχνοντας που και που την πετονιά τους μπας και φάνε κανένα φρέσκο λαβράκι το βράδυ.
-καλημέρα στους ψαράδες. Έχει τίποτα?
-Τίποτα παιδί μου και ήμαστε απο τα χαράματα εδώ.
(ωχ κάνω απο μέσα μου)
-Δεν πειράζει κάτι θα τσιμπήσει.
-Θες βοήθεια να το κατεβάσουμε? (το κανό)
-Οχι παππού ευχαριστώ
Κατέβασα το κανό το γέμισμα με τον εξοπλισμό και φορώντας ήδη την στολή απο το σπίτι λόγο κρύου ανέβηκα και εγώ.
-Να προσέχεις τα ρεύματα παιδί μου.
-Θα προσέχω παππού. Καλή συνέχεια.
Πηγαίνοντας ένιωσα τόσο ωραία που ήμουν ξανά μετά απο καιρό σε αυτά τα μέρη. Αυτή η γαλήνη η ηρεμία και ο μόνος θόρυβος αυτός απο το κανό να σχίζει το νερό και το κουπί να το προωθεί.
Στον δρόμο παρατήρησα πώς το ρεύμα ήταν ελάχιστο. Ανοίγω την εφαρμογή (Ημερολόγιο του ψαρά) στο κινητό και βλέπω το φεγγάρι να είναι στην μικρή του έκδοση
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall"){kind=small}
-Ποο ρε την τύχη μου. Δεν βαριέσαι Πάμε και βλέπουμε.
Περνώντας την νήσο Στρογγυλή εκεί που συνήθως τα ρεύματα ενώνονται και απο 5 μίλια που ταξιδεύω πέφτω στο 1 (κανονικός χημαρος όταν έχει φεγγάρι), τώρα δεν έχει καθόλου μόνο ενα ελαφρύ πλάγιο
Φτάνω στο προορισμό μου και το μόνο που ακούω τώρα είναι οι γλάροι και..... Τα κωλοβούτια?...
ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟΣΑ ΚΩΛΟΒΟΥΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΜΑΖΙ! Συνήθως τα Λιχαδονήσια είχαν 1-2 κωλοβούτια αλλά τώρα το παρακάνανε. Ελπίζω να μην διώχνουν τα ψάρια σκέφτηκα. Ετοιμάζομαι βουτάω και αρχίζω την γνωστή μου διαδρομή.
Πρώτο καρτέρι ουτε λεπι. Δεύτερο τίποτα. 3Ο-4ο-5ο......10ο ενα λαβράκι περνάει εκτός βεληνεκούς.
Μετά απο 2 ώρες είδα μόνο 2 λαβράκια σε απόσταση ασφαλείας
Λίγο πρίν φτασω στο κανό ενα κοπαδακι κέφαλοι πέρασαν και πήρα έναν απο αυτούς γύρο στα 800 γραμμάρια.
Έτσι λοιπόν πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Μέχρι να φτάσω στο αμάξι είχα σκεφτεί πολλά και κατέληξα στο εξής. Δεν χρειάζεται να πιάσεις μια καρότσα ψάρια για να ευχαριστηθείς το ψαροντουφεκο που αγαπάς. Εντάξει είχα 3 μήνες και κάτι να μπω και σκεφτόμουν λαβράκια γίγας στην ψαροβελόνα αλλά πραγματικά πέρασα τόσο ωραία μετά απο τόσο καιρό που ευχαριστώ τον Θεό που είμαι καλά και απολαμβάνω τόσο ωραία τοπία και ας μην πιάνω και τίποτα.
Δεν το βάζω κάτω το αγαπάω το ψαροντουφεκο και με ηρεμεί.
Καλές αναδήσεις σε όλους
