Απο προχτές το αναλύουμε.
Η όρεξη για ψάρεμα όμως δε φεύγει έτσι ευκολα!
Ξεκινάμε με στραβό τουφέκι και σε πολλά υποσχόμενο καινούριο μέρος!
Μετά απο έναν σαργό που αυτοκτόνησε χαζολογόντας ανάμεσα σε εμένα και το ζευγάρι μου στα 10 μέτρα απ'οπου μπήκαμε, προχωράμε στα πιο βαθειά για να εξερευνήσουμε τον τόπο.
Στο τρίτο μου καρτέρι εμφανίζονται συναγριδούλες! Στο τέταρτο και οι (πολύ ευτραφείς!) μαμάδες τους!
Έπειτα εξαφανίζονται για 2-3 βουτιές μόνο για να επιστρέψουν πιο φοβισμένες σε ενα καρτέρι σχεδόν κάτω απο την ποντισμένη μας σημαδούρα και τελικά να εξαφανιστούν οριστικά.
Τα καρτέρια συνεχίζονται ωστόσο, μπας και...
Ξαφνικά εκεί που χάζευα στα αριστερά μου ένα σύννεφο απο σαργουδάκια και σκεφτόμουν πως είναι ώρα να μαζευόμαστε,
στα δεξιά μου αντιλαμβάνομαι ένα μαγιάτικο να έχει κάτσει ακίνητο 3 μέτρα πιο πέρα και να με περιεργάζεται!
Μα το όπλο δε ρίχνει καλά...
Πρέπει να ζυγώσει κι'αλλο.
Κάνω οτι το φοβάμαι και κρύβομαι πιο βαθειά μέσα στην τούφα ποσειδωνίας που έχω για κρυψώνα.
Η περιέργεια του ψαριού εξάπτεται και πλησιάζει και άλλο. Θέλει να με δεί καλύτερα.
Η τώρα η ποτέ... Σημάδεμα λίγο πιο πάνω και... Βολή!
Ο ήχος του μουλινέ που ξετιλίγεται με συνοδεύει στην επιφάνεια όπου μετά απο ολιγόλεπτη μάχη ανεβαίνει και το μαγιάτικο!
Όλα καλά!
Τώρα μένει να επισκευάσω το όπλο,
δεν είναι κάθε μέρα τ'Αι Γιαννιού.
