Η ΛΥΤΡΩΣΗ

[ΛΟΥΚΑΣ]

Απρίλιος 2014
Εκείνες τις ήμερες ενώ ήμουν ιδιαίτερα κουρασμένος από την δουλεία και ενώ έπεφτα για ύπνο πάντα μετά τις 11 το βραδύ….κάθε μέρα κατά τις 4 το πρωί ξύπνουσα και με τίποτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ……σαν μια προσμονή….σαν κάτι να απομυζούσε το μυαλό μου…
..και κατά τις 7 που έπρεπε να ξυπνήσω τα παΐδια για το σχολειό τους…..εγώ ήμουν λιώμα…..

Κάποια στιγμή μέσα στον ύπνο μου ανακάλυψα τι γινόταν….κάτι ακουγοταν….σαν μουρμουρα σαν κλάμα από μακριά…….
Εκείνη την νύχτα…βγήκα από το σπίτι προσπαθώντας να καταλάβω από πού ακουγόταν…..και ο ήχος με οδήγησε στην αποθήκη….
Το κλάμα ήταν πιο δυνατό………και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι προερχόταν από το όπλο του φίλου μου….
Κληρονομία του για τον άδικο χαμό του..

Βρέθηκα ξαφνικά να συνομιλώ με ένα όπλο ακούγοντας τα προπόνα του ότι πάνω από 10 χρόνια το είχα αφήσει σκονισμένο και σκεπασμένο με ένα σωρό αλλά πράγματα από πάνω του…..ενώ είχα δώσει την υπόσχεση ότι θα το χρησιμοποιώ….να το κράτα σε καλή κατάσταση….γιατί ψαρεύοντας με αυτό θα ήταν σαν να ψάρευε και ο Μάρκος μαζί μου….

Λίγο τα ρόλε όμως λίγο οι κατασκευές και οι άλλες την τεχνολογία και αντίληψη περί ψαρέματος….το 105 είχε μένει στο ράφι.
Την επόμενη μέρα τα ιδία….ήταν σαν να άκουγα αυτήν την φόρα την βέργα να κλαίει και να διαμαρτύρεται…διψούσε για αίμα…για σάρκα.

Αποφάσισα ότι έρπε να απαλλαγώ από αυτό το μαρτύριο…άλλωστε πάνω από 10 χρόνια είναι αρκετά…..και επιτέλους έπρεπε να επιστρέψω εκεί στο ίδιο μέρος που τον βρήκα τύμπανο στον πάτο ……..μετά την αναζήτηση του λιμενικού.

Ήταν άπτιλης και πάλι…μόλις 20 ετών παλικάρι…..έμαθε γρήγορα….ο πατέρας του φοβόταν και με παρακάλεσε κάποια φόρα να τον πάρω μαζί μου να του δείξω 5 πράγματα…..τον πήρα…..άπυρος…..πήγε σε σχολή….και πηρέ τα βαθιά. .άνετος…δυνατός….αλλά δυστυχώς το ψαρί ήταν ο αυτοσκοπός του. Πολλές φόρες είχαμε τσακωθεί για λάθος επιλογές του….για λάθος πατήματα σκανδάλης σε μαύρα που βραχωναν στο χάος…..για λάθος εκτιμήσεις ε βολές που έθεταν σε κίνδυνο την ζωή του αλλά και κάθε φόρα το τέλος του ψαρέματος…..
Βλέπετε το ψαρί έπρεπε να βγει……με οποιαδήποτε κόστος σε χρόνο, κούραση αλλά και τελικά δεν υπολογίσει ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να θυσιάσει και την ζωή του. και αυτος ηταν και ο λογος που μερικες φωρες δεν πολυγουσταρα να κολυμπαμε μαζι.....

Η αλήθεια είναι ότι εκείνο το απόγευμα τον κρέμασα καθώς είχα αργήσει να τελειώσω από την δουλεία….του είπα να περιμένει να πάμε μαζί για το τελευταίο απόγευμα πριν τον Μάιο……για τις γνωστές συναγρίδες σε μια ανοιχτήρια στον Ανάβυσσο…..ως δεν άκουσε …λες και διαισθανόμουν τι θα συμβεί επέμενα….
Αλλά τίποτα.
Ήθελε να πέσει από τις 12 και μετά ενώ εγώ θα ήμουν στο νερό στις 4…..
ναι το είχα κρίμα…..αν ήμουν εκεί τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά…..

Σκεπτόμενος όλα αυτά….ακούγοντας την μουρμουρά όπλου και βέργας το αποφάσισα….έπρεπε να βουτήξω και πάλι στο ίδιο σημείο…στα ιδία πόστα….αού τα ρηχά έως τα βαθειά…
Έτσι μερικές μέρες πριν την λήξη της περιόδου….ο καιρός ήταν κατάλληλος για μια βουτιά μετά από σχεδόν 14 χρόνια και πάλι.. Ανάβυσσος……η βάρκα έμεινε σπίτι…..το όπλο ετοιμάστηκε…..νέα λάστιχα….καθάρισμα. .λίπανση…ακόνισμα βέργας……
Μου άπασαν λίγο τα νευρά γιατί κάθε λίγο και λιγάκι άκουγα και τις παρατηρήσεις όπλου και βέργας…για το πως τα μεταχειρίζομαι .
Κολυμπούσα και άλλαζα πόστα….διαισθανόμενος την ιδία διαδρομή που είχαμε ακολουθητέε πολλές φόρες μαζί δείχνοντας του τα πόστα……την κατεύθυνση…
Ο βυθός αλλαγμένος……αλλού καραφλός αλλού φύκια….πόσο μορεώνα αλλάξει μετά από τόσα χρόνια……
Στην διαδρομή λιγοστή κίνηση….αλλά οι ανάσες έβγαιναν δύσκολα…..η συναισθηματική φόρτιση μεγάλη……δεν είναι και λίγο…
Σιγά φτάνω στα σημεία……..
Και ναι κάνουν την εμφάνιση τους….αλλά πολύ νευρικές και πολύ μικρές…..μέγιστο βάρος κοματια του κιλου…….
Στο δευτερο καρτερι πλησιαζουν περισσοτερο καθω ςτο κριψυμο ειναι καλητερο…..αλλα καθως ετοιμαζομαι να φυγω για επανω ακουω την παροτρινση του οπλου να μην φυγω γιατι θα πλησιασουν για την βολη…..
Δεν ειναι δυνατον σκεφτομαι……
Στην πειφανεια ακουω τον εξαψαλμο…
- γιατι εφυγες ηταν τοσο κοντα….επρεπε να περιμενεις στο επομενο γυρισμα…
- - δεν γινεται αυτο παιδια…..καθε πραγμα στον καιρο του….υπαρχει και η επιφανεια και η ανασα.
- Ναι αλλα δεν θα τις ξαναδεις…..επρέπε να μεινεις….τι καταλαβες; Αφου το βαθος το εχεις..την απνοια το ιδιο……τελος παντον ετοιμασου γιατι θα φυγουν. Αντε τι κανεις μια ωρα στην επιφανεια βουτα…
- Μαγκες για ηρεμιστε….
- Εμιες παντα αυτο καναμε…εισαι αχριστος θα αφησεις την ευκαιρεια να παει χαμενη…και εμεις να μην μπορεσουμε να ξαναζησουμε…..δεν αξιζεις να μας κρατας στα χερια σου……
- Τωρα καταλαβαινω…..εσεις τον μαθατε ετσι;
- Κανεις λαθος…..εμεις ακολουθουμε παντα …..οτι κανεται εσεις…..γινομαστε εσεις.
- Νομιζω οτι πρεπει να απαλαγω απο εσάς…..εγώ δεν είμαι έτσι ποτέ δεν ήμουν έτσι….ίσως γιατί η εξέλιξη ήρθε σιγά και μόνος…..ίσως γιατί είχα διαφορετικά κίνητρα δεν ξέρω….ίσως γιατί αγάπησα την θάλασσα από πολύ μικρό παιδί…….ήταν η συνεχεία που μετά τα καλαμιά και τις πετονιές στα 14 ήρθε εντελώς φυσιολογικά το καμάκι για τον πιτσιρίκα που γέρναγε με τις ώρες με την μάσκα και τα βατραχοπέδιλα κόβοντας βόλτες στα βραχάκια της παράλιας…..δεν ξέρω……
- Τι θα γίνει ρε μεγάλε θα βουτήξουμε;;;;
- Οκ….αλλά δυστυχώς αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι ακόμη και μετά από τόσο χρόνια δεν μπορώ να επανέρθω στα μέρη μου……

Ήρεμη βουτιά πίσω από το πόστο τα ψάρια πλησιάζουν….αλλά τώρα στο παιχνίδι φάνηκε και μια μεγαλύτερη………
Επιστροφή στην επιφάνεια και ξανά μουρμουρά………
Θυμάμαι ένα πόστο πιο βαθύ…και πιο σίγουρο….γι Ίμια καλή βολή….
Στην επιφάνεια η ιδία μουρμουρά…..

Η βουτιά γίνεται…σχεδόν 50 μετά μακριά στο επόμενο σημείο….μπροστά από μια μεγάλη πλακά…..το σημείο που βρήκα το όπλο……το καμάκι βρυχώμενο….με μια μεγάλη συναγρίδα….προφανώς είχε μείνει σε παρατεταμένο καρτέρι…το σημείο βαθύ κάτω από τα 25 …….πάλεψε γιατί το ψαρί ήταν άσχημα χτυπημένο…..ίσως και εμπλοκή ….στο μούλωνε….το φρένο ήταν σφιγμένο….

τα ψάρια έρχονται….η μουρμουρά όπλου βέργας ξαφνικά σταματά.. έτοιμα να ξεχυθούν στην δύνη ενός χτυπήματος……..
Ήτα ψάρια σκορπάμε τρέχοντας……γυρίζω δεξιά…………σαν κάτι να με ακλουθούσε από ώρα…….ο Μάρκος …
Τα ψάρια μετά από 3 βουτιές παραμένουν…
Η διαδικασία με έχει συνεπάρει…τα ψάρια επιφυλακτικά …αλλά κολλημένα στο βυθό….κάτι μεγαλύτερο υπάρχει…..……….την σκέψη μου διακόπτει το μουρμούρισμα όπλου να φωνάζει τώρα….τώρα…
Γυρίζω και μπροστά το όπλο παίρνει ένα ωριαίο τονική καμία 20 κιλά
Η βολή γίνεται……στο κέντρο του σώματος……η βέργα δεν το ξεπερνά…..αλλά αντί να τραβήξω αφήνω το όπλο το όποιο παρασύρεται από το ψαρί στο μπλε………..
- τι κάνεις
Φωνάζει αυτό….
- σας επιστρέφω εκεί που ανήκετε….όταν θα φτάσετε στον μάρκο…..να του πατέ το ψαρί δώρο από εμένα……
- - οχιιιιιιι.
- Ναι…..αλώστε αυτό είναι ο μοναδικός σκοπός του…..τον μάθατε έτσι η σας έμαθε δεν ξέρω…..εγώ ξέρω ότι δεν ταιριάζουμε…ξέρω ότι δεν φταίω…..ξέρω ότι τώρα είμαι ελεύθερος…….
- Κάποια στιγμή θα έρθεις μαζί μας….θα έρθεις να μας βρεις….
- Ποτέ δεν θα γίνει αυτό……..μάλλον εκείνος θα έρθει σε εμένα

Περνώντας τις πρώτες ανάσες στη επιφάνεια στο μυαλό μου έρχεται η εξής σκέψη…..
ΛΥΤΡΩΣΗ
Ρίχνω μια μάτια στο πλωτήρα που είναι αγκυροβολημένος λίγο πιο εκεί…….βλέπω το προσωπικό μου όπλο…..νομίζω ότι είδα μια γκριμάτσα έκπληξης…..και τρόμου μαζί…….και ξαφνικά πηρέ και αυτό όψη μιλώντας μου…..
- τρόμαξα…..νόμιζα ότι θα χανόσουν και εσύ……
- μην φοβάσαι…δεν πρόκειται να απαλλαγείς τόσο εύκολα από εμένα…..
το πήρα στα χεριά πιο πολύ για να το καθησυχάσω…..ενώ χωρίς να το οπλίσω…κατευθύνθηκα και πάλι στην ακτή……μετά από πολύ ώρα κολύμπι…έφτασα έξω….σαν να άκουσα ένα ήχο ωμός…ένα ήχο αμυδρό αλλά πολύ έντονο καθώς πέρναγε η ώρα…………..

ο ήχος του ρολογιού…

…ψέματα ή αλήθεια;
Αυτό είναι κάτι που αφόρα εμένα….και όχι εσάς.………
Αυτό όμως που αφόρα όλους…είναι ότι δεν έχουμε κενά δικαίωμα να φέρουμε τόσο πόνο σε δικούς μας ανθρώπους….στον πατερά μας και την μανά μας….στην οικογένεια μας………
Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να σκορπίσουμε τόσο πόνο και πικρά σε αυτούς που στερήθηκαν σε εμάς….που έκαναν τα πάντα για εμάς….
Και όλα αυτά στην παρτίδα ενός πόκερ ….μεταξύ ζωής και θανάτου…..είτε μονοί…είτε με ζευγάρι……
Για το έπαθλο ενός ψαριού…ενός ρεκόρ…μιας Φώτο….ενός πενηντάρικου για κάποιους……..
Και καλά αυτούς τους κάποιους με τα πενηντάρικα με ουρά….δεν τουρλώναμε καθόλου……δεν πάνε να μείνουν εκεί που βουτάμε…δεν πάνε σε κανένα θάλαμο μετά……δεν με ενδιαφέρει καθόλου….ας πάρουν και παντόφλες….ας γδάρουν τα πάντα μέχρι τα 30 τα 40 τα 50 μετρά……πραγματικά…στην ζωή όλα κάποια στιγμή πληρώνονται……η φύση ..η θάλασσα και τα πλάσματα της είναι τσε δημιουργημένα για να επιβιώνουν….και θα το κάνουν…..οι χαμένοι όμως θα είμαστε εμείς……που δεν διαχειριστήκαμε σωστά αυτό το δώρο θεού…..που το διαλύσαμε στο βωμό της φήμης….και του εγωισμού μας….στο θυσιάσαμε την διατήρηση της καταναλωτικής μας υπόστασης…..

Είναι όμως κρίμα γι α νέα παΐδια όπως ο Μάρκος…να πάνε άδικα…γι μια μαλάκια…..

Θέλω να ευχαριστήσω τον μάρκο…..για το πολύτιμο μάθημα που πήρα από αυτόν….και από την οικογένεια του…….ευτυχώς για αυτούς….τα εγγονάκια τους έχουν απαλύνει τον πόνο τους……αλλά μια μανά πάντα θα πονά……
ΠΑΝΤΑ.

ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ………

[kostasprobonas]

Κατά Λουκά Ευαγγέλιο..
Φίλε Λουκά, ΠΑΝΤΑ σε διαβάζω προ-σε-κτι-κά, με αμείωτο ενδιαφέρον! Είμαστε πολύ τυχεροί που σε έχουμε κοντά μας! Να είσαι πάντα δυνατός να σε απολαμβάνουμε σα φρέσκο κουλούρι!

[Δραπέτης]

Συνήθως η διαχείριση στέλνει ένα μέιλ σε όλους λίγο πριν μπει ο Ιούνιος. Ένα μέιλ που σχετίζεται με το πόσο επικίνδυνο είναι το ψάρεμα μετά τον Μάιο: συναγρίδες, θερμοκλινές ψηλά, καλοκαίρι έξω - κρύο ακόμα μέσα, προσμονή και άλλα τέτοια αυξάνουν την επικινδυνότητα αυτού του μήνα.

Για φέτος δεν χρειάζεται: ας γίνει στίκυ το απίστευτο ποστ του Λουκά.

[AntoniEesti]

Πραγματικα ωραιο κειμενο

[fckof]

Ενα μεγαλο ευχαριστω Λουκα που μπηκες στη διαδικασια,να το μοιραστεις!!!

[gsim]

Να μη χάσει κανένας από εμάς ποτέ ξανά κανένα φίλο του...

[panos_xanthi]

Μπραβο Λουκα πολυ ομορφο κειμενο, αληθεια ανατριχιασα αρκετες φορες!!!!
Ολοι να εχουμε την υγεια μας παντα και πριν βουτηξουμε να σκεφτομαστε οτι καποιος εκει εξω μας αγαπαει κ περιμενει να γυρισουμε....

[ccho]

Μπράβο σου και Συγχαρητήρια που μας συγκίνησες τοσο πολύ Συνέχισε έτσι

[el_eco]

Αλήθεια η ψέματα , πολύ καλό κείμενο Ευχαριστούμε ...

[digi]

Πάρα μα πάρα πολύ καλό

[PIPERMAN]

[nikoskaisaris]

[Omnius]

Δύσκολες καταστάσεις,πολύ συγκινητικό

[nikmix]

Μπράβο.Αν γίνεται να καθαρογραφτεί για πιο εύκολη ανάγνωση και να γίνει sticky για πολύ καιρό...

[Margaritis]

ΕΥΓΕ