Φοιτητής στη πανέμορφη και μυροβόλο Χίο 5 χρόνια τώρα, μόλις πέρσυ το καλοκαίρι αποφάσισα να συνεχίσω το ψαροντούφεκο. Είχα τη τύχη να γνωρίσω μεγάλες προσωπικότητες του χώρου όπου με πότιζαν με γνώσεις και εμπειρίες αλλά και με όνειρα για δικές μου επιτυχίες. Το ζευγάρι μου, φοιτητής και αυτός, τρελός (γενικά, αλλά και) με το ψαροντούφεκο ήρθε και έδεσε αρμονικά με εμένα τον άπειρο και άγαρμπο. Το κερασάκι στη τούρτα ήταν η γνωριμία με τον μπάρμπα Γιάννη(δεν του αρέσει να τον λέμε παππού καθώς μόλις πάτησε τα 30 αλλά μας ρείχνει 6 χρονάκια
). Ο άνθρωπος αυτός μας βοήθησε αφάνταστα όχι μόνο στα του ψαροντούφεκου, αλλά και στη ζωή μας. Η φωτό είναι από το τελευταίο ψάρεμα που κάναμε και οι τρείς μαζί πριν 3 βδομάδες..
DSC_0165.jpg
DSC_0155~1.jpg
Αυτά για την εισαγωγή.. Το όνειρο κάθε ψαροντουφεκά, ο βασιλιάς προφανώς.. Μόλις πήρα το πρώτο όπλο πέρσυ(της πλάκας, στη βδομάδα πάνω έσπασε..) πήγα στη πιο κοντινή παραλία. Σε μια από τις βουτιές στο τρομερό βάθος των 5 μέτρων, είδα ένα βράχο να ξεκολλάει και να βυθίζεται, αυτό ήταν, ο κύριος πήρε το όνομα Μήτσος και με στοίχειωνε από τότε. Από εκείνη τη στιγμή, ανεβάσαμε αποδόσεις με το ζευγάρι, πολλά ψαρέματα σχεδόν μέρα παρά μέρα, όμορφα θυράματα αλλά ποτέ ροφός, συναντίσεις αρκετές αλλά ποτέ σύλληψη. Το μέρος το επισκεπτόμασταν συχνά, ο Μήτσος εκεί, τον βλέπαμε, μας έβλεπε, end of story. Βάθος καντά στα 20 μέτρα, οι άπνοιες βελτιόνωνταν βουτιά τη βουτιά, αλλά δεν ήταν αρκετές για τον Μήτσο(όπου είχε αποκτήσει και γείτονα). Χτες λοιπόν, χτυπά το τηλέφωνο στις 4, ο τρελός που λέγαμε, πάμε να πέσουμε μια κοντινή και γρήγορη. Μα έχω διπλοματική να τελειώσω, μα είναι αργά, μα έχει 5αρακι γεμάτο, τίποτα αυτός. Συμβιβάζομαι με το γεγονός καθώς το μέρος εκείνο εκτός από το οφθαλμόλουτρο του βασιλιά, δεν μας έχει δώσει ΠΟΤΕ ούτε ένα σαργουδάκι, ίσα να πλατσουρίζαμε. Πρώτη βουτιά γύρω στις 5, συρτό πάνω στα βράχια και τζίφος, ούτε οφθαλμόλουτρο σκέφτομαι σήμερα
, βουτά και ο Σπύρος, μια από τα ίδια. Μια τελευταία λέω και φέυγουμε. Βουτιά στο πάτο και σύρσιμο παράλληλα με τα βράχια. Εκεί που λέω άντε ανέβα, γυρνάω και βλέπω το γείτονα να με κοιτά μακρυά και λίγο πιο χαμηλα, δεν το σκέφτηκα πολύ, στρίβω και κατευθύνομαι πάνω του σβηστός, βολή πάνω από τρία μέτρα και η οκτάρα μπαίνει δίπλα από τα βράγχια.. Πανικώς, τραβάω το σκοινί και φεύγω πάνω σαν υποβρύχιο, ο Σπύρος με έχει συναντίσει στη μέση της διαδρομής και μου έχει τσιμπίσει το όπλο. Τι αναπνοές και μαλ..ες για να μην πάθω υποξία, στην επιφάνεια απλά χτυπιόμουν κατάπινα νερό και γενικά πεντάχρονο που του κάνανε δώρο αυτό που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη. Ο γείτονας δεν συγκρίνετε με τον Μήτσο καθώς το κοντέρ σταμάτησε στα 6,100, αλλά νομίζω ότι είναι στο καλύτερο μέγεθος. Όσο για τον Μήτσο, ελπίζω να παραμείνει για καιρό ο βασιλιάς και να φέρνει γείτονες σα και τον χτεσινό. Ξέρω ότι κούρασα αλλά είναι το πρώτο ποστ και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.. Καλά να περνάμε όλοι
IMG_20131014_172203.jpg
IMG_20131014_172441.jpg
IMG_20131014_172704.jpg
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
