ΧΡΟΝΟΣ: Τρίτη, 17/7/2012, ώρα περίπου 10:00 το πρωί... Ρεπό από τη δουλειά...
ΣΥΝΘΗΚΕΣ: Άνεμοι Βόρειοι-Βορειοανατολικοί-Ανατολικοί Βορειοανατολικοί (!) εντάσεως 5-7 μποφώρ...
ΠΡΟΣΩΠΑ: sotosdeep, pittask (Σωτήρης, Κώστας)
ΙΣΤΟΡΙΑ: Σχεδόν ένα δίωρο στο νερό, ψάρεμα παράκτια που κόβει ο καιρός. Κάνα δυο καλά πονηρά σημεία στη ζώνη των 20 μέτρων που στο παρελθόν φανέρωσαν ή έδωσαν ροφόπουλα (της τάξης των 2-5 κιλών) είναι απελπιστικά έρημα από θηράματα αξιόλογου μεγέθους του οποιουδήποτε είδους... Κρίμα...
- Σ.: Πάμε μια απέναντι στο νησί; Σιγά σιγά θα το πάρουμε στην επιστροφή, που θα έχουμε τον καιρό κόντρα... Τι λές;
- Κ.: Έγινε.
Σε λίγα λεπτά είμαστε στο μέρος το απάγγιο...
- Σ.: Εδώ νομίζω καλά είναι... Να κοιτάξουμε το καβάκι και πίσω...
- Κ.: Οκ.
Άγκυρα, σβήσιμο μηχανής, νεράκι και σε πεντε λεπτά μέσα. Ακριβώς στο καβάκι ο βυθός γίνεται εντυπωσιακός! Κατεβάσματα από τα λίγα μέτρα στα 20 και από κεί στα 30 ή τα 40, και πάει λέγοντας...
Τα γνωστά του Κορινθιακού... Ο Κώστας παίρνει την πρώτη βουτιά... Περνάει ενάμισυ λεπτό, ανεβαίνει.- Κ.: Είναι φοβερό μέρος! Έχει ψιλοκινησούλα, αλλά ψάρια δεν είδα.
- Σ.: Κάτσε να ελέγξω εδώ αυτο το ανέβασμα που κάνει, σαν ξερούλα, εδώ δίπλα.
Βάθος "κεφαλιού" γύρω στα 13 μέτρα, με τον καιρό να το ψιλοχτυπά πλάγια... Χαλαρώνω κάνα δίλεπτο και μπλουμ... Στρώνομαι απαλά στο "κεφάλι", προβάλλω το δικό μου κεφάλι και ελέγχω το χώρο. Στο ίδιο ύψος δεν παίζει τίποτα, κοιτώ χαμηλά, στο κοφτό κατέβασμα που κάνει μέχρι τα 20-25 μέτρα, κι από 'κει στα 30 κλπ. κλπ. Πολλοί καραγκιόζηδες (κακαρέλοι) παίζουν στον πάτο σχεδόν. Καλό σημάδι λέω... Μερικά δευτερόλεπτα έπειτα να σου και 5-6 σκαθάρια, όχι μεγάλα, μέχρι 400-500 γραμμάρια. Πολύ καλό σημάδι σκέφτομαι, κάπου παρακάτω θα είναι και οι ροζ "μπέμπες"... Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και μια σκιά λίγο δεξιότερα, χαμηλά κοντά στο πρώτο σκαλοπάτι στα 22 μέτρα, με κάνει να γυρίσω αργά το κεφάλι: κάνα δυο καλές συναγρίδες κινούνται επιθετικά προς τα κοφτά, σπέρνοντας τον πανικό στις καλόγριες και επιστρέφουν εξίσου δυναμικά λίγο βαθύτερα και μακρύτερα, στη ζώνη των 25-30 μέτρων. Έχει περάσει ήδη ενάμισυ λεπτό και αποφάσιζω να την κάνω. Φτάνει. Βρήκαμε το πρώτο καλό μέρος... Γυρνώ ήρεμα τη μέση προς τα αριστερά και πίσω για να ανέβω όσο πιο αθόρυβα γίνεται, και καθώς σχεδόν έχω παρει όρθια θέση, κάτι με έκανε να κοιτάξω κάτω, 1-2 μέτρα πιο αριστερά, ακριβώς πίσω από τη θέση που είχα όταν καρτέρευα προηγουμένως... Το θέαμα συγκλονιστικό: μια χελώνα της τάξης των 100+ κιλών, πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΑ, κάθεται σχεδόν ακίνητη και με παρατηρεί με βλέμμα απλανές και απορημένο! Ακινητοποιούμαι ενστικτωδώς, ξεχνώ προσωρινά την ανάγκη για αέρα και σκέφτομαι να προσπαθήσω να την ακουμπήσω-χαιδέψω. Την ίδια στιγμή κάνει μια αργή κίνηση να απομακρυνθεί και ακριβώς από πίσω της και χαμηλότερα εμφανίζονται 3 σαργοί της τάξης του κιλού+. Ο μεγαλύτερος παίζει να είναι και 1.200-1.300! Κάνω να γυρίσω το όπλο, αλλά με μια ξαφνική κίνηση σπάνε και οι τρεις και τρέχουν κάθετα προς τα βαθιά... Ανεβάζω κεφάλι και βλέπω τον Κώστα να στέκεται και να κοιτά το ζώο... Του κάνω νοήμα "Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!", ανοίγοντας τα χέρια μου διάπλατα, και μου γνέφει καταφατικά με τα μάτια του ορθάνοιχτα!
- Σ.: Απίστευτο! Την ειδες ρε;
- Κ.: Αν την είδα λέει! Τέρας ρε!
- Σ.: Τους σάργαρους παραδίπλα τους είδες;
- Κ.: Εδώ δεν είχα δει τη χελώνα ρε, τόσο αργά εμφανίστηκε! Μόλις άρχισες να ανεβαίνεις και σταμάτησες, κουνήθηκε ελαφρά και τότε την είδα! Ήταν μεγάλοι;
- Σ: Πολύ μεγάλοι, κιλίσιοι και βάλε. Αλλά δεν πρόλαβα βολή. Ήταν πολύ κοντά μου κιόλας, 2-3 μέτρα από την άκρη του βέλους μου... Αλλά ακου τα καλύτερα: κάτω παίζουν συναγρίδες. Έλα να σου δείξω πού να πέσεις...
- Κ.: Όχι, εσύ τράβα! Εσύ τις είδες, παρε και την πρώτη βουτιά...
- Σ.: Καλώς!
Καλή χαλάρωση λίγο πιο πίσω και βουτιά. Στρώνομαι στα 22-23 μέτρα δεξιά από ένα μικρό μονοπετράκι και περνώντας το όπλο πάνω από ένα αφημένο παραγάδι προσανατολίζω το σώμα μου κάθετα προς την ακτή και το σήκωμα, που το έχω στην πλάτη μου. Τα δευτερόλεπτα περνούν... 2-3 μεγάλοι σαργοί, οι γνωστοί από πριν, τρέχουν ολοταχώς προς το μέρος μου φουριόζοι...
- "Είστε τυχεροί", λέω μέσα μου, "πολύ τυχεροί, τουλάχιστον προς το παρόν...!"
Και στρίβω το βλέμμα αρχικά στα δεξιά, όπου είχα δει προηγουμένως τις συναγρίδες να παίζουν. Τίποτα, μόνο μικρόψαρα. Μετά αριστερά, και να τες μας: 2-3 ψάρια της τάξης των 3 κιλών πάνω από κανα δυο άλλους μεγάλους σαργούς πατωτούς και ενδιάμεσα τα σκαθάρια που είχα δει προηγουμένως... Εστιάζω το βλέμμα μου σε αυτές και αρχίζω να φέρνω το όπλο προς τη μεριά τους... Βρίσκονται στα 6-7 μέτρα από μένα και κινούνται σχετικά ήρεμες, αλλά χωρίς να δείχνουν διάθεση να κεφαλώσουν... Και καθώς ήδη στρέφω το ΒΕΝΘΟΣ στη μεριά τους, πιάνω με την περιφέρεια της όρασής μου κάτι σαν σκιά που μεγαλώνει, μεγαλώνει... Μέχρι να ξαναεστιάσω στο νέο σημείο, λίγο δεξιότερα, ένα κεφάλι συνειδητοποιώ ότι με πλησιάζει ταχύτατα. Ευθυγραμμίζω το ΒΕΝΘΟΣ, είναι κατά πρόσωπο (δεν ξέρω γιατί αλλά δίστασα προς στιγμήν, μάλλον υποσυνείδητα δεν ήθελα να τερματίσω αμαχητί το σκηνικό) και μόλις στρίβει, στα 2 μέτρα το πολύ από την αιχμή του βέλους μου, του σφυρίζω τη δίφτερη 7άρα πάνω από το πλευρικό πτερύγιο, λίγο πάνω από την κίτρινη γραμμή που διατρέχει τα πλευρά του! Είναι ένα μανάλι γύρω στα 6 κιλά!
Προς στιγμήν το ψάρι ακινητοποιείται σαστισμένο, περασμένο στην πετονιά, εγώ σπάω μέση για πάνω, και όπως κάνουν συνήθως τα ψάρια του είδους, με εκκρηκτικά ντεμαράζ προς το βυθό θέλει να τριφτεί και να πετάξει από πάνω του το ενοχλητικό αυτό νήμα που το τραβά προς τα πάνω. Δίνω μάχη μέχρι τα 12-13 μέτρα, όπου ένα χέρι μου τραβά το όπλο από το χέρι... Φτάνω πάνω και βλέπω τον Κώστα να ανεβάζει το ψάρι στην επιφάνεια με δυνατές πεδιλιές.
- Σ.: Ξαναρίχτου ρε! (φωνάζοντας δυνατά)
- Κ.: Το έχεις πάρει καλά ρε... (με ήρεμη φωνή)
- Σ.: Ξαναρίχτου ρε σου λέω, ποτέ δεν ξέρεις... (με δυνατή φωνή)
... Κλάγκ...! Από την επιφάνεια...
Το πιάνω, ευθανασία, στη σημαδούρα! Ο Κώστας μαζεύει τα σχοινιά. Ηρεμία...
- Κ.: Τι έκανες πάλι ρε συ...;! (γελώντας)
- Σ.: Ωραίο ψάρι! Αν είχες κατέβει, θα το έπαιρνες εσύ... Αλλά ήθελες να είναι η σειρά μου φαίνεται... Ξέχασες την περσινή σου -τέτοια εποχή κοντά ήταν- φονική διπλέτα στις συναγρίδες στο Καντήλι;
- Κ.: Όντως... (γελώντας)
Μερικές βουτιές ακόμη στη γύρω περιοχή μας πείθουν ότι τα ψάρια είναι θορυβημένα και άφαντα. Ούτε σκαθάρια, ούτε σαργοί, ούτε συναγρίδες... Τίποτα... Κάνα δυο καρτέρια για κάποιο άλλο ίσως πελαγίσιο, μιας και έπαιζαν κάποιες γόπες στα κοφτά τοιχώματα, αποβαίνουν άκαρπα... Εκεί περίπου συνειδητοποίησα το λάθος να μη ρίξω στο ψάρι κατακέφαλα και να μειώσω την πιθανότητα μιας δυναμικής αντίδρασης εκ μέρους του... Ίσως έτσι να παίρναμε και κάνα άλλο ψαράκι, ή έστω να ξαναβλέπαμε κάτι σε κάποια επόμενη βουτιά... Τελικά τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Η ώρα είναι περασμένες 11:00. Ωστόσο το ηθικό ακμαίο, έπειτα από την επιτυχία αυτή...
Αμ δε... Όλο το υπόλοιπο της ημέρας το περάσαμε αναζητώντας κάποια ψάρια από γνωστή στο παρελθόν επίσκεψή μας, αλλά μάταια... Ο Κώστας θα βγει ατουφέκιστος (μόνο το δευτέρωμα έριξε!), εγώ είχα ήδη χάσει ένα μισόκιλο σαργό σε προηγούμενο τόπο, πριν πάρουμε το μανάλι, και μετά τις δύο αυτές βολές δεν έκανα άλλη, μιας και ψάρι που να τη δικαιολογεί δεν είδα...
Γύρω στις 19:30 βγάλαμε το σκαφάκι και την πέσαμε σε κάτι μεγάλες και ζουμερές χοιρινές, με πατατούλες, αγγουροντοματούλα, φέτα, σαγανάκι, ψωμί και μπυρούλα παγωμένη... Η ώρα 20:45, λογαριασμός και επιστροφή...
Από τις 05:00 το πρωί στο πόδι, η ώρα πλέον έχει πάει 22:15-22:30 και είμαστε καθένας σπίτι μας, Χαλκίδα... Η κούραση κάπου ξεχασμένη (προς το παρόν), την επομένη θα βγει στο προσκήνιο την ώρα της εργασίας...
Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: το ψαρι είναι πια φιλεταρισμένο στην κατάψυξη και περιμένει να βρεθεί η ευνοική ημερομηνία για τη μάσα... Σήμερα θα γίνει σούπα για τον γιόκα το κεφάλι και η αγκάθα με τα υπολείμματα σάρκας.
ΑΦΙΕΡΩΣΗ:
1. στον Κώστα, το "ζευγάρι" μου
2. στο Βολιώτη Ηλία Παρδάλη και τα ΒΕΝΘΗ του,
3. στο συμπαθητικό και ευγενικό κύριο, συνάδελφο ερασιτέχνη ψαρά, που στη γλιστρούλα το πρωί μας ευχήθηκε "Καλή ψαριά παιδιά!"
ΦΩΤΟ: (από κινητό, δύο μέρες μετά, δηλαδή σήμερα Πέμπτη 19/7. Σόρι για την ποιότητα, και του στησίματος και της ανάλυσης)
Τι να σημαίνει άραγε...; 
Παντως τα μπραβο σου ανηκουν ουτως ή αλλος ! Βγαλε και συ ενα dvdακη !!
