Με φουντάρει στον τόπο και εκείνος πάει λίγο πιο πέρα για jigging.
Τρομερό ρέμα και τα 2 αξιόλογα ψάρια που εντόπισα ήταν άπατα και ήθελαν καλοκαιρινές άπνοιες, οπότε όντας "αλόουν" τα άφησα στην ησυχία τους. Στα ρηχά το αντιμάμαλο έκανε τις λίγες μπάφες αόρατες και έτσι ούτε και εκεί είχαμε επιτυχία. Μετά από 3 ώρες άκαρπων προσπαθειών αποφασίζουμε να φάμε την φολίτσα μας και να πάμε σπίτι στο τζάκι για καμιά μπριζολίτσα...χοιρινή. 
Πριν περάσουμε τον τελευταίο κάβο σταματάω το βαρκάκι και προτείνω μια μικρή καθυστέρηση στον πατέρα μου, ο οποίος όπως πάντα δε μου χάλασε το χατήρι. Μια στιγμή του λέω θα κάνω...
Σε λίγο και μετά από ένα καρτέρι σε ακατάδεκτους σάργαρους βλέπω στιγμιαία τον υποφαινόμενο να καρφώνεται στο θαλάμι του. Μετά από προσεκτικό ψαχτήρι παρατηρώ τα μάτια του ψαριού να με κοιτάζουν από ένα παράθυρο...τσεκάρω και υπολογίζω ότι θα χωρέσει να βγει. Η βολή γίνεται εγκέφαλο και το ψάρι θανατώνεται ακαριαία. Δευτερώνω με το 60αράκι για να έχω καλό πιάσιμο κα με ένα δυνατό τράβηγμα και των δύο βεργών ο άρχοντας παίρνει το δρόμο προς την επιφάνεια στην ίδια βουτιά. Η χαρά για το μεγάλο ψάρι και την όλη διαδικασία ήταν μεγάλη και για τους δύο μας.
Τελικά...στιγμές είναι ρε παιδιά...για αυτές πάμε εκεί, αυτές κυνηγάμε και ονειρευόμασε όλοι μας.
Καλές θάλασσες και καλές αναδύσεις σε όλους μας.
Αφιερωμένο στο ζευγάρι μου.
Να σημειώσω ότι το στίγμα μου το έδωσε ο Άρης φε (μετά από πολύ παρακάλιο) και ήταν ...Τα διόδια της Τραγάνας...Να πάτε όλοι, έχει και άλλα τέτοια.
***Πάνο ευχαριστώ για την υπενθύμιση...
)
γεια φαντασου η τραγανα... 
