Ο ΜΑΣΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗΣ

[dimak]

Ο ΜΑΣΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ως αφηγηματικό πρόσωπο προηγείται του ΜΠΑΜΠΗ του ΧΛΑΠΑ, στην ιστορία του οποίου συμμετέχει. Το κείμενο που ακολουθεί έχει δημοσιευθεί στο ΒΥΘΟ πριν από ένα χρόνο περίπου.
Αφιερώνεται σε όλους όσους επιμένουν , παρότι δε βρίσκονται πια στο άνθος της νιότης τους. Αν κάποιοι αναγνωρίσουν στο μάστορα κομμάτια της ύπαρξής τους θα είμαι ευτυχισμένος.
Καλή ανάγνωση!!!


Ο ΜΑΣΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΑ (0ΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ)ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Από πού άραγε θα μπορούσε κανείς να ξεκινήσει την ιστορία ενός πραγματικού θαλασσόλυκου-ή μήπως γερόλυκου-, ενός θρύλου των θαλασσών , τουλάχιστον για τον ίδιο και τους φίλους του? Από τα ψάρια που έχει βγάλει, από τις επιδόσεις του σε εποχές που οι δύτες που έφταναν στα μέτρα του μετρούνταν στα δάκτυλα ενός χεριού? Από τους φίλους που έκανε στη θάλασσα σε όλα τα μήκη και πλάτη των ελληνικών θαλασσών?
Μήπως να ξεκινήσουμε με καμία από τις απίστευτες ιστορίες που με τόση χάρη και γλαφυρότητα διανθίζει με μικρά ψεματάκια τα οποία και αποκαλύπτει ,συνήθως αφού οι φίλοι που τον ακούν σταματήσουν να κρατάνε την κοιλιά τους από τα γέλια? Η μήπως να αφήσουμε την κυρά Λένα να μας μιλήσει για τα χαΐρια του και πως γέμιζε τις ατελείωτες ώρες αναμονής , τότε που ήταν ακόμα Ελενάκι?
Ας ξεκινήσουμε από τη σημερινή του κατάσταση . Πάνε χρόνια από τότε που σταμάτησε να βγάζει όσα περισσότερα ψάρια μπορούσε ,αλλά και να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρεθεί στη θάλασσα.
Περιμένει τη στιγμή που η το μυαλό του θα γεμίσει θαλασσινές αναμνήσεις και η ανάγκη για βουτιά να γλυκάνει την ψυχή του. Τότε παρέα με τους λίγους πια και εκλεκτούς φίλους του ξανοίγεται σε αγαπημένα μέρη , περισσότερο για να γεμίσει τις μπαταρίες του παρά τα ψυγεία. Κάθε ψάρεμα είναι γιορτή και σχεδόν ποτέ δε μένει παραπονεμένος.
Άλλωστε όλη αυτή ή συμπυκνωμένη γνώση και εμπειρία , αλλά και τόσα μέρη που έχει καταχωρημένα στον ακόμα ζωντανό εγκέφαλό του, δε θα μπορούσαν παρά να εξασφαλίζουν την επιτυχία.! Αλλά και όταν βγαίνει άψαρος , δεν τρέχει τίποτα. Πάει πολύς καιρός που δε νιώθει την ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν και το κυριότερο ούτε στον ίδιο του τον εαυτό , ότι είναι καλός ψαράς.
Κατά τα άλλα ο Μάστρο Γιάννης διευθύνει με επιτυχία το συνεργείο αυτοκινήτων που αυτοδικαίως παρέλαβε από τον πεθερό του , όταν πατέρας της κυρά Λένας βγήκε στη σύνταξη . Ακόμα θυμάται τη μέρα που αμούστακο παιδί για τα θελήματα ,πρωτοείδε το Ελενάκι να φέρνει φαί στον τον πατέρα της . Αυτή , όμως είναι μια άλλη ιστορία!
Η αλήθεια , πάντως , είναι ότι τον τελευταίο καιρό –ανάθεμα το Μήτσο το λογιστή-κάτι έχει χαλάσει τη νιρβάνα του Μάστρο Γιάννη. Ένα πρωί , πάνε τώρα πέντε μήνες, εκεί που καθόταν στο γραφείο με την ομήγυρη και έλεγε την πεντηκοστήτρίτη παραλλαγή κάποιας από τις αγαπημένες του ιστορίες, ο Μήτσος για να τον πειράξει του λέει’
-Μάστορα καμιά σφυρίδα έχεις βγάλει ?
-Εγώ ρε χαμένε? Όταν έβγαζα εγώ σφυρίδες οι άλλοι τις έβλεπαν μόνο στα μανάβικα!
-Έλα μάστορα εδώ στον υπολογιστή να σου δείξω δυο μαγκάκια που έχουν βγάλει δυο μικρές ,σκάρτα δεκαπέντε κιλά η κάθε μία!
Πηδάει πάνω από το γραφείο ο μάστορας , κοτσάρει τα γυαλιά της πρεσβυωπίας που κρέμονταν από σχοινάκι Kevlar στο στήθος του, εστιάζει και…
-Μπράβο στα παλικάρια! Δε μου λες Μήτσο , εσύ που τις βρήκες αυτές τις φωτογραφίες? Έχει κι άλλες?
-Στο internet ,μάστορα. Στο φόρουμ των ψαροντουφεκάδων . ‘Έχει κι άλλες σωρό. Κάτσε να σου δείξω να θυμηθείς πως είναι τα ψάρια! Αν θες να μάθεις και πως βγαίνουν έχει και ιστορίες!
Κρατήθηκε ο μάστορας να μην του σβουρίσει καμιά καρπαζιά, άλλωστε είπαμε και πριν ότι δεν την ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν τίποτα, έκατσε να χαζέψει και αφού χόρτασε το μάτι του , πήρε την απόφαση ότι κάποιος πρέπει να μαζέψει λίγο αυτούς τους νέους γιατί διέκρινε πολλά από τα λάθη που και αυτός είχε κάνει στο παρελθόν.
-Δε μου λες ρε Μήτσο ,μπορώ κι εγώ να γράψω άμα θέλω?
-Μάστορα μπορείς , θεωρητικά ,αλλά το μολύβι που έχει στο αυτί μάλλον δεν κάνει!
-Δεν κατάλαβες Μήτσο. Εγώ θα στα λέω κι εσύ θα τα γράφεις!
-Μάστορα τα έχεις χαμένα μου φαίνεται! Εγώ πνίγομαι στη δουλειά!
-Για να μου κάνεις καζούρα δεν πνίγεσαι. Άλλωστε τι σε νοιάζει, εγώ πληρώνω! Και κανόνισε να τα γράφεις όπως τα λέω γιατί θα τα ελέγχω!
Κάπως έτσι με το όνομα Μάστρο Γιάννης , φυσικά, εισέβαλλε στο διαδίκτυο ,με τις ιστορίες και τις συμβουλές του και με όλη την καλή διάθεση να μοιραστεί τις γνώσεις του και τα διδάγματα μιας ζωής στη θάλασσα.
Έλα ,όμως, που οι νέοι(και όχι μόνο ) κάτω από τα ψάρια και τις ιστορίες τους θέλουν μόνο παλαμάκια και όχι γκρίνια και συμβουλές! Γρήγορα ο καλός μας ο μάστορας με την αφέλεια και την ορμή που διακρίνει κάθε νέο στο διαδίκτυο –και με την ταχύτητα του Μήτσου στη δακτυλογράφηση- έγινε γραφικός και κουραστικός .Τα κοροϊδευτικά μηνύματα άρχισαν να έρχονται σωρηδόν .
«Μάστορα, τι θα γίνει, θα βάλεις κανένα ψαράκι πάνω από τις ιστορίες?»
«Η τέχνη θέλει μάστορα κι η συναγρίδα νιάτα!»
«Και ασπρόμαυρες δεκτές!»
«Άσπρες τρίχες στο κρανίο , κακά μαντάτα στο ψυγείο!»
«Όχι μάστορας, πάστορας.»
Πόσα μπορεί να αντέξει η καρδιά του ανθρώπου? Να δίνεις την ψυχή σου και να σε κάνουν ρόμπα!
Το χειρότερο ,όμως, ήταν ότι μια μικρή αμφιβολία άρχισε να ριζώνει στο μυαλό του Γιάννη. «Λες να έχουν δίκιο οι μπάσταρδοι! Μήπως τα έχω φάει τα ψωμιά μου?»
Αντιστάθηκε σθεναρά, είναι αλήθεια, αλλά ποιος ψαροντουφεκάς μπορεί να απαλλαχτεί για πάντα από το μικρόβιο της ματαιοδοξίας? Σε μια στιγμή αδυναμίας κατεβάζει από ντουλάπι τα αραχνιασμένα άλμπουμ με τις φωτογραφίες από τα ψαρέματα, και πιάνει να ξεφυλλίζει. Να σου η φωτώ στο καΐκι του καπεταν Γιώργη με το mark valentine επ΄ώμου και έξι μαύρα μπροστά του. Να και η άλλη με το 50άρι μαγιάτικο ! Ξεκολλάει δυο φύλα που είχαν κολλήσει όταν ο Παυλάκης που ήταν δύο χρονών είχε χύσει την πορτοκαλάδα του. Στήρες πολλές και μεγάλες και ξανά το mark V.
Θυμήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι τη σύγχυση που πήρε όταν βρήκε τον Παυλάκη στην παραλία με το mark V μισοθαμένο στην άμμο δίπλα στις ρακέτες και το αντηλιακό! « Καλά αυτό το παιδί δε νιώθει. Ίδιος η μάνα του!»
Στην άλλη σελίδα πάνω στο Kawasaki με έναν δεκαπεντάρη στο ντεπόζιτο και το Ελενάκι από πίσω! Καινούργιο το είχε βγάλει το Kawasaki ,μέσα σε ένα καλοκαίρι δίνοντας στην ταβέρνα όσα δε μπορούσαν να φάνε με την παρέα. «Δάσκαλε που δίδασκες» , ψιθυρίζει από μέσα του!
Εκείνη τη στιγμή μπούκαρε στο δωμάτιο η κυρά Λένα.
-Τι κάνεις εδώ πάλι? Δε μου λες μήπως ξέρεις που βρίσκεται ο γιος σου?
- Ελενάκι μου, να , εδώ σκαλίζω κάτι παλιές φωτώ.
-Για να δεις πως ήταν η κοιλιά σου όταν σε γνώρισα και πως είναι τώρα? Για πάρε αμέσως τον Παυλάκη τηλέφωνο . Πανελλήνιες δίνει σε ένα μήνα κι αντί να διαβάσει ξεπορτίζει! Ίδιος ο πατέρας του, ανεύθυνος!
-Ελενάκι μου ,έλα εδώ να σε αγκαλιάσω λίγο…
-Κάνε αυτό που σου είπα . Και κοίταξε να πας να βγάλεις κανένα ψάρι την Κυριακή γιατί έρχεται η γιορτή σου και θα τους ταΐσω μπριζόλες. Ο καταψύκτης είναι άδειος!
Αφού το γλίτωσε το εγκεφαλικό ο Μαστρο Γιάννης και μόλις μπόρεσε να ανακτήσει το ρυθμό της αναπνοής του-επιστρατεύοντας τις γνώσεις από τα μαθήματα γιόγκα που είχε κάνει πριν από δεκαπέντε χρόνια-έπιασε να καταστρώνει το σχέδιο . «Όχι Κυριακή κυρά Λένα μου! Κυριακή και Σάββατο, με το φουσκωτό του Μάκη στο νησί. Ο κύβος ερρίφθη! Ψάρια για τους καλεσμένους και φωτώ για τους νέους στο φόρουμ! Ευκαιρία να πάρουμε και μια ψηφιακή μηχανή που με έχει πρήξει ο Παυλάκης!»
Με το σχέδιο καταστρωμένο πλέον , ο μάστορας ένιωσε πιο ήρεμος και βέβαιος ότι όλα θα πάνε όπως τα έχει σχεδιάσει. Είχε δυο μέρες, μάλιστα ,να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες του ψαρέματος και να φροντίσει να είναι όλα στην εντέλεια. Άνοιξε την παλιά δίφυλλη ντουλάπα με τα όπλα , χάιδεψε το καθένα ξεχωριστά με αγάπη αφιερώνοντας ξεχωριστό χρόνο στο αγαπημένο του mark V. Αποφάσισε να το πάρει μαζί, κάτι που είχε να το κάνει χρόνια, για το γούρι ,φροντίζοντας να περάσει καινούργια βέργα και λάστιχα. Με τα πολλά κατέληξε στα όπλα και τις δύο στολές που θα έπαιρνε μαζί και έδωσε την υπόσχεση ότι τη Δευτέρα θα έβαζε αγγελία για να δώσει πέντε-έξι από τα παροπλισμένα ντουφέκια
.Δεν παρέλειψε να ρίξει και μια ματιά στον εσωτερικό καθρέφτη της ντουλάπας , ρουφώντας την κοιλιά του για να δει-τάχα-αν το διάφραγμα του είναι σε φόρμα!
Είναι μάλλον άσκοπο να αναφέρουμε ότι αυτό το ψάρεμα είχε ξεχωριστή σημασία για το μάστορα! Ούτε που κατάλαβε πως βρέθηκε στη θέση ή ύπαρξή του, ο αυτοσεβασμός του και τα κεκτημένα μιας ζωής στη θάλασσα, να εξαρτώνται από ένα διήμερο ψάρεμα. Μετά από χρόνια ένιωσε ξανά αυτή τη γλυκιά αδημονία ,που γέμισε τα δύο σχεδόν άγρυπνα βράδια με αναμνήσεις και όνειρα από τόπους αγαπημένους και υπέροχα θηράματα.
Παρά τις λίγες ώρες ύπνου το ξημέρωμα του Σαββάτου τον βρήκε στη γλίστρα με υπέροχη διάθεση ,αν και λίγο «σπινταριστό».Έχωσε μερικά μπινελίκια στον Μάκη γιατί τον έστησε έξι ολόκληρα λεπτά, για το γούρι, και παρά την οριακή πρόγνωση για τον καιρό ξεχύθηκαν για το νησί!
Υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ , όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις. Η ιστορία μας , όμως, δεν είχε ακριβώς αυτή την εξέλιξη! Καταχτυπημένοι από τον καιρό , με το Μαστρο Γιάννη σε όλο το ταξίδι να τραγουδάει τα αγαπημένα του ρεμπέτικα (τι μπαναλ!) , όποτε δε γκρίνιαζε στον Μάκη να πατήσει τη μανέτα, έδεσαν στο βορινό κάβο .
-Μάστρο Γιάννη είσαι σίγουρος ότι θα ψαρέψουμε εδώ? Έχει βγάλει φίδια!
-Άμα φοβάσαι να μου το πεις! Θυμάσαι το 99 που είχαμε πέσει με χειρότερο καιρό και σηκώσαμε μια βάρκα ψάρια? Μου φαίνεται σε πήραν τα χρόνια!
Τι να κάνει ο Μάκης, ήξερε πολύ καλά τι συνέβαινε τις ελάχιστες φορές που ο μάστορας μουλάρωνε… Έκανε την καρδιά πέτρα , έριξε άγκυρα και προσπάθησε να χαλαρώσει μες το χαλασμό. Την ίδια στιγμή σκέφτηκε ότι πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός γιατί η συμπεριφορά του μάστορα δεν ήταν φυσιολογική.
Δε χρειάστηκε , όμως , να προσέχει πολύ ώρα! Σε πενήντα λεπτά βρίσκονταν και οι δύο στη βάρκα ξερνώντας ότι είχαν και δεν είχαν. Έτσι το απόγευμα αντί να τους βρει στα περάσματα των συναγρίδων τους, βρήκε στα κρεβάτια τους αγκαλιά με τα λεκανάκια και τα vomex. Το είχε πει η κυρά Λένα , "Κυριακή”, αλλά για ακόμα φορά δεν άκουσε ο μάστορας και βρέθηκε έρμαιο των σκοτεινών γυναικείων δαιμόνιων. Τουλάχιστον η γκαντεμιά να μην κρατούσε την Κυριακή!!!
Επιτέλους ο Μάστρο Γιάννης κατάφερε να κοιμηθεί η καλή του διάθεση όμως ,είχε πάει περίπατο. Είχε μια μέρα μόνο , να αποδείξει ποιος είναι! Αφού με τα πολλά ξύπνησε το Μάκη του ανακοίνωσε ότι σήμερα θα πήγαιναν στα σίγουρα . Στα ψαροπεριβολάκια του μάστορα στην υπήνεμη μεριά του νησιού . Πολλά κιλά στη ζώνη ,και ρηχό παράλληλο ψάρεμα .Ο μάστορας στη ζώνη των μηδέν ως έξι και ο Μάκης από πέντε έως δέκα .
Καθ΄όλη τη διάρκεια θα διατηρούσαν την οπτική επαφή βουτώντας ο ένας μετά τον άλλο. Το σκηνικό γνωστό δοκιμασμένο πολλές φορές στο παρελθόν. Η επιτυχία σχεδόν σίγουρη!
Η θάλασσα όμως είχε άλλη γνώμη. Παρά τις αλλαγές τόπων το ψυγείο παρέμενε απελπιστικά άδειο.
Η τελευταία τους επιλογή ήταν ένα ρηχό κατρακύλι που βάθαινε καθώς ζύγωνε το μικρό κάβο με δύο σκαλοπάτια πριν την αποχή με τις πλάκες στα 25 μέτρα και ένα μεγάλο μονόπετρο να ενώνει τα δυο σκαλοπάτια. Στο σημείο αυτό κατοικούσε ο Μπάμπης , ο περιβολάρης του μάστορα . Ένας παλαιολιθικός ροφός, που ο μάστορας ποτέ δε χτυπούσε και ο οποίος καλούσε κοντά του όλα τα ψάρια της περιοχής .Ο μάστορας μάλιστα είχε εκπαιδεύσει το Μπάμπη να μένει εκτός βεληνεκούς, (αν και με αυτά τα εργαλεία ρου διαβόλου (τα μονομπλόκ με τις ωχτάρες) δε μπορείς να είσαι σίγουρος!
Ο μάστορας είχε την ελπίδα ότι μέχρι να φτάσουν εκεί θα είχαν πάρει μερικούς καλούς σαργούς και μια συναγρίδα στο μονόπετρο, ώστε να σώσουν την εκδρομή και να εγκαινιάσει την ψηφιακή!
Καρτέρι στο πρώτο σκαλοπάτι , στα δεξιά του μονόπετρου, μικρό σύρσιμο και η συναγρίδα στο σκοινί .Τα οχτώ κιλά στη ζώνη κατεβάζουν αθόρυβα το μάστορα στα δώδεκα μέτρα για ένα καρτέρι ρουτίνας. Όταν όλα όμως πάνε στραβά δεν υπάρχει ελπίδα. Παρότι οι χοντροί κακαρέλοι ήταν στη θέση τους , οι συναγρίδες δε φάνηκαν ποτέ! Μετά από μικρή παραμονή ο μάστορας ηττημένος , ξεπροβάλλει από το σκαλοπάτι με την ελπίδα ότι τουλάχιστον θα χαιρετήσει τον περιβολάρη του, όταν συνειδητοποιεί ότι λίγο έξω από το βεληνεκές της βέργας του αργοκινείται ένας χοντρός «ξένος» ροφός .
Χωρίς δεύτερη σκέψη τον ακολουθεί και τον προλαβαίνει λίγο πριν την αποχή . Βολή , καργάρισμα ,άνοιγμα του μουλινέ και το κορμί έχει ήδη στρίψει προς τα πάνω σε μια ακολουθία εκατοντάδες φορές εκτελεσμένη !Στρέφει το βλέμμα προς τα πάνω και περισσότερο νιώθει , παρά σκέφτεται ότι είναι βαρύς .Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι το χέρι του να κινείται προς τη ζώνη ,πριν ξυπνήσει στην αγκαλιά του Μάκη, χαμένος σε μια ατελείωτη θολούρα!!!
Η ιστορία είναι (ή μήπως όχι) φανταστική .Θα μπορούσε να έχει αυτό το τέλος , αλλά και διαφορετικό! Χειρότερο ή καλύτερο. Σημασία έχει ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Χιλιάδες βουτιές εκτελεσμένες με ασφάλεια, δεν αρκούν για να πατσίσουν τη μια και μοναδική που ο εγκρατής , έμπειρος και απόλυτα προσεκτικός ψαράς θα ξεχάσει ότι τα λάθη έχουν τραγικές συνέπειες. Τη στιγμή που η απόλυτα ανθρώπινη ανάγκη του να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του θα υπερνικήσει τις αναστολές που θέτει η λογική του. Στη θέση του μάστορα θα μπορούσε να βρεθεί οποιοσδήποτε από εμάς όσο έμπειρος και προσεκτικός κι είναι!!!

[Prwtaris]

Τα σέβη μου!

[antonis123]

.....ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ....BRAVO..!!!

[KABERIS]

[INBLUE]

πολυ καλο κειμενο!!!

[karaflasgr]

Respect !!!!
Apsogos

[jimmy]

Τον ΜΑΣΤΡΟ ΓΙΑΝΝΗ δεν τον είχα διαβάσει μέχρι σήμερα.